Ze zijn er nog!
Mensen die onbaatzuchtig willen helpen.
Die gewoon de knop omgooien en actie ondernemen. Die dus een ree achterna duiken in koud water. De kop tussen de schouders steken en denken: Dit ga ik niet goed vinden en er wat aan doen.
Wat nou, onverantwoord? Hoe verantwoord is het om als agent een huis binnen te stormen dat in brand staat om iemand te redden?
Wat nou onverantwoord? Wat is er verantwoord aan een incident bestrijden van een ongeval gevaarlijke stoffen middels gaspakprocedure?
Wat nou onverantwoord? Daar in gaan waar de rest hard hollend uitrent?
'Tuurlijk. Als hulpverlener heb je veel meer handreikingen gehad om zo'n incident in te gaan. Je opleiding is proffesioneel, je uitrusting is up-to-date. Je bevoegdheid reikt verder. Je doet het met een complete hulpverleningsorganisatie achter je. Het is dagelijkse kost. Je wordt er voor ( te weinig, dat weet ik! ) betaald.
En als hulpverlener mag je jezelf best bij tijd en wijle van mij het predikaat held op plakken.
Daar heb ik geen moeite mee.
Waar ik wel moeite mee heb is als men andere mensen van welke leeftijd dan ook verwijten gaat lopen maken omdat die persoon wilde helpen.
Ook zij nam een risico, hoe zij daar toe gekomen is en of ze er goed over heeft nagedacht, doet niet terzake.
Warmknuffelen, mijn heldin!
