Ik weet ook niet wat jouw achtergrond is en heel eerlijk gezegd intresseert mij dit ook niet.
1. als mensen naar aanleiding van deze stukjes gaan handelen, zonder erbij na te denken lijkt mij zeer onverstandig. Ik ben mij ervan bewust dat ik heel goed kan zien of iemand hyperventileert of niet, en dat iemand anders dat hoogstwaarschijnlijk niet kan.
2. Je kunt een aap een kunstje leren!, maar vraag je af wat doe ik, waarom doe ik dit en wat zijn de gevolgen. Voordat je wat doet, kijk eens naar een patient, ziet hij/zij cyanotisch, gebruikt hij/zij zijn hulpademhalingsspieren, is hij/zij aan het neusvleugelen? Zomaar een aantal kreten waaraan je al het e.e.a. aan kan afleiden.
Met alle respect, maar als je zoiets zegt dan hoop ik dat je urgentiegeneesheer bent. En liefst eentje met een doctoraatsdiploma.
Dit is trouwens één van de redenen waarom ik internet als medium om informatie te zoeken haat. Er wordt geen onderscheid gemakat door het medium tussen iemand die cafépraat uitslaat en een totaal niet onderbouwde mening of eigendunk heeft, of de woorden van een professor met 30 jaar ervaring en expertise in de materie. Maar je begrijpt dat als de woorden van een tooghanger en een professor op macroniveau in gelijke mate gaan doorwegen, dat dat tot chaos lijdt hoop ik.
Zelfs als de informatie die overal te vinden is juist is, dan nog zijn er redenen te bedenken waarom die informatie beter niet zomaar voor iedereen toegankelijk (en dus ook door die persoon toepasbaar zouden zijn, in zijn handelen of in zijn denkwereld).
Als je doctor in de geneeskunde bent, houd ik een beetje mijn hart vast voor alle patiënten die je nog tegenkomt (en als je dat niet bent uiteraard nog veel meer.) Want er is niéts zo gevaarlijk als zelfoverschatting. En uw klinisch oog mag dan nog zo getraind zjin, en uw theoretische kennis dan nog zo goed. We zijn ook maar mensen, en mensen maken fouten. Zolang je je bewust bent van die fouten, is dat geen gevaar. Maar als je denkt dat je er zelf geen meer maken zal, sja ...
Dat goed zien of iemand hyperventileert of niet blijkt in de praktijk idd niet zo'n groot probleem te zijn. Maar de reden waarom staat natuurlijk niet op iemand zijn voorhoofd gedrukt. Zo ken ik menig mensen die met een astma-aanval het ziekenhuis zijn binnengelopen en die dan in een zakje mochten blazen. Als de astma-aanval hevig genoeg werd zodat hij/zij de tekenen vertoonde die jij beschrijft had men het uiteindelijk wel door ja ...
Zoiets had vermeden kunnen worden moest er niemand zijn bijgeweest die vond dat hij heel goed een hyperventilatie-aanval kon zien en het dus niet nodig vond om even de stetoscoop te nemen en naar de longen te luisteren, wat allicht ook al wat verraden zou hebben.
Enfin... als je leken een les wil meegeven (en ieder willekeurig persoon kan via google op deze website terechtkomen en wat die hier leest (verkeerdelijk) toepassen, dan zou ik zeggen zeg het volgende:
als iemand in ademnood is, is het (voor leken dus) heel moeilijk om de oorzaak te weten, daarom ga je er beter niet te snel vanuit dat iemand aan het hyperventileren is zonder lichamelijke oorzaak.
Kwestie van te voorkomen dat straks een heel deel astma-, hart-, of andere patiënten sterven omdat men dacht dat ze vanzelf aan het hyperventileren waren en wist dat het ademhalingscentrum zichzelf terug reguleerde eens deze patiënten bewusteloos waren.
