Zonder de discussie in te gaan over wel of niet de juiste beslissing om naar buiten te gaan en het afbrandscenario toe te passen weet ik van mezelf:
- Dat ik als beroeps BVD geen bijzondere opleiding heb voor dit soort branden.
- hier niet op geoefend wordt
- Dat ik zeer zeker te weinig ervaring hier mee heb (en iik denk ook de leidingevende ter plaatse)
- Dat we onvoldoende middelen en materiaal hebben
- de gemiddelde brandwacht in beroeps dienst maar twee tot drie binnenbranden meemaakt per jaar.
- er te weinig geoefend wordt onder realistische omstandigheden.
- Misschien maar eens de brandweer moeten laten doorlichten door Pieter van V. en zijn mensen.
En de gemeente gewoon moet doen wat de burger van ze verwacht, zorgen voor een goede brandweerorganisatie. Of moeten we net als de militairen in Afghanistan zelf ons spullen maar gaan kopen. 
Hear hear, Ik denk alle terechte opmerkingen. De vraag is hoe je op een incident als dit kan oefenen en trainen. Met het risico dat de discussie de verkeerde kant op gaat (wat betreft de thread dan). De Brandweer Nederland heeft een hele berg extra taken tot zijn pakket gekregen.
Vroegah: Brand => Brandweer => Blussen
Tegenwoordig wordt de brandweer voor van alles en nog wat gealarmeerd;
- (Spoed) Afhijsen patienten
- Dieren te water
- Personen te water
- Beknellingen
- Reinigen wegdek
- Loshangende dakpannen
- Gaslucht
- Water overlast
- Gevaarlijk hangende bomen
- Reanimaties
- Paraat staan bij een heli landing (lifeliner)
- Gevaarlijke stoffen
- oh ja brand
Ik vergeet er vast nog een paar. Ik meen mij te herinneren dat een paar weken terug Rotterdam een achtervolgde inbreken van het dak heeft gehaald.
Natuurlijk zijn het allemaal taken waar wij als brandweer iets mee kunnen. En in veel taken zijn "wij" ook de enige die zo gek zijn om te gaan. De vraag is alleen of "wij" dit ook allemaal maar moeten doen?
Hoe meer diversiteit, hoe minder specialisatie je zal ontwikkelen.
Klein voorbeeldje: Een tijdje terug zat ik in een discussie met duikers uit het rotterdamse. Zij moeten naast onze moddersloten, vaarten en vlieten ook de maas en waterweg in. In mijn ogen is dit een heel andere tak van sport, waar je als organisatie gewoon specialisten op moet zetten. Dus of een apart team of de zorg uit besteden aan andere partijen.
In het Rotterdamse rijden we voor AED (reanimatie). Dit betekent dat wij van onze, +/- 30/40 oefenavonden per jaar (als Vrijwilliger) er al ongeveer twee kwijt zijn aan de AED herhaling. Hoe meer zaken erbij komen die geoefend moeten worden, hoe minder tijd je hebt voor herhaling en verdieping.
Dit alles nog even los van de zaken die je in een opleiding niet krijgt. Tijdens mijn manschap opleiding heeft niemand uitgelegd hoe ik een incident gaslucht moet benaderen, hoe ik een BMI melding moet uitvoeren, etc. Dat zijn toch zaken die in de praktijk terecht komen. Verder in de opleidingen komen deze wel weer terug.
Belangrijkste persoon in deze is wat mij betreft de BVD. Ik verbaas me iedere keer weer over de kennis en de vindingrijkheid van deze mensen. Ik ben zelf ook redelijk out-of-the-box denkend, en kom vaak met alternatieve methode om een punt te bereiken. (terug naar de vorige reactie, mening geven mag, maar niet oeverloos en geen discussies). Soms halen we daar voordeel mee, soms ook niet. De BVD;s zijn echter vaak zo sterk in hun planmatig denken dat ze veelal direct kunnen reageren vanuit hun overzicht, kennis en kunde.
Bij deze dus een veer voor de BVD'ers onder ons
(Dat je beroeps bent vergeef ik je tower
)
Terugkomend op de opmerkingen; Een paar edities geleden in Brand & Brandweer een opmerking in de rubriek Buitenaf. Strekking:
Misschien moeten we als samenleving maar accepteren dat er eens in de zoveel tijd iets gebeurt waar we niets me kunnen. De vraag is of we alle de kosten willen dragen voor het misschien.
Ik denk dat het hier van toepassing is/kan zijn. Bij de meeste meldingen gaat het goed. In dit geval heeft een keten van gebeurtenissen geleid tot het afbranden van een groot complex. Misschien hadden we het met training, nog meer kennis etc kunnen voorkomen. Maar was die effort niet ten koste gegaan van andere zaken, die a) frequenter b) noodzakelijker zijn. Het is jammer van het pand, de historie, de persoonlijke bezittingen, projecten, en oude stukken. Maar misschien is dit het risico wat we moeten dragen als samenleving. Bij mijn weten is een pand en brand als dit in iedergeval heeeeeel lang geleden.
Als we dat niet willen en alles willen beheersen, dan denk ik dat de persoonlijke bijdrages naar de belasting omhoog moeten, er meer mensen bij moeten komen en veel meer materieel die beide 99% van de tijd alleen maar aan het oefenen zijn en wachten op zaken die misschien gaan komen.
