Nu is natuurlijk wel de ham vraag , kan je dit het personeel kwalijk nemen? Of schort er een heleboel aan de opleiding van het personeel. Het is wel makkelijk om op het personeel te gaan mopperen, maar ligt het probleem niet ergens anders? In deze tijd van bezuinigingen wil men natuurlijk zo goedkoop mogelijk personeel hebben , en waar ga je dan het eerst op beknibbelen, ik denk aan de opleiding.
Even een reactie vanuit de verpleeghuiszijde
Ten eerste wil ik wel even kwijt dat ik 3 jaar in een verpleeghuis (psychogeriatrie) heb gewerkt, maar dat ik inmiddels alweer 3 jaar de zorg uit ben. Ik heb het dus over een aantal jaren geleden.
Helemaal recent is het dus niet, maar ik heb het idee dat er nog steeds weinig is veranderd.
Volgens mij moet je de problemen hogerop de ladder moet gaan zoeken en niet bij het gewone personeel wat er op de werkvloer loopt.
In die tijd werd er namelijk vrij structureel ongeschoold/ongekwalificeerd personeel ingezet in de nachtdiensten. Men was zich er terdege van bewust, maar het werd gewoon gedaan en voor volkomen normaal aangezien.
Ook de BIG-wet werd regelmatig overtreden. De leidinggevende hamerde erop dat men geen dingen mocht doen waarvoor je niet gekwalificeerd was, maar ondertussen werden de regels regelmatig overtreden op verzoek van juist die leidinggevende die zo op de BIG-wet hamerde.
Ik heb haar toen eens gewezen op haar preek over dat gebeuren, maar mijn bezwaren werden gewoon van tafel geveegd en ik moest min of meer dingen gaan doen waarvoor ik niet opgeleid was.
Iedereen deed zijn/haar stinkende best, maar je kan er niet meer uithalen dan wat je in feite mag/kan. De BIG-wet spookte bij mij ook regelmatig door mijn hoofd als ik dingen deed die ik eigenlijk niet mocht doen. Ik denk dat dat misschien ook wel bij anderen door het hoofd speelt.
Denk verder ook aan het personeelsgebrek. Op een afdeling met ca. 30 bewoners liep er maar 1 nachtdienst rond. Er draaiden ook mensen nachtdienst die er eigenlijk niet gekwalificeerd voor waren. Als de nachtdienst dringende hulp nodig had kon hij/zij de omloop inschakelen.
Die omloop liep rond over 3 tot 5 afdelingen die allemaal graag van haar diensten gebruik wilde maken. Die moet ook maar net de tijd hebben om te komen helpen.
De voorlichting was regelmatig ook niet in orde. Als ik iets vroeg zei de ene dit en de ander weer dat. Ik ben er uiteindelijk wel achter gekomen wat het beleid was omtrent reanimatie, maar ik moest er toch behoorlijk wat voor rondvragen.
Ook wat te doen bij brand is mij nooit duidelijk verteld. Dat heb ik ook allemaal zelf moeten uitvogelen, wat ik toen ook een uiterst kwalijke zaak vond.
Geld voor scholing was er ook niet meer door financieel wanbeleid. Ik heb mijn best gedaan om een goede opleiding te krijgen, maar ik kreeg telkens 0 op het rekest. Zowel wij als personeel en de bewoners werden daar de dupe van.
Om tot een goede structurele oplossing te komen zal er meer en beter geschoold personeel moeten komen. Indien nodig moet er een goede richtlijn komen waaraan het personeel een goed handvat heeft om goed te kunnen reageren op calamiteiten.
Daar ontbreekt het naar mijn idee ook wel eens aan.
