Aandachtig dit topic zitten lezen.
Dikke pluim links en rechts.
Echterrrr,
Je weet dat als je ehbo-er wordt, je sneller in zult gaan grijpen bij een of ander incident, zodra je je papiertje hebt. Nazorg is een groots en breed begrip anno 2008. Tuurlijk kan ik me voorstellen dat iemand behoefte heeftaan een luisterend oor na een inzet. Op de 1 maakt dit nou eenmaal meer indruk als op de andere persoon. Maar soms heb ik het idee dat men doordraaft. Het zit van nature in je (bij de meesten) dat je een ander mens in nood helpt waar je kan. Dieren doen het ook. ;-0
Wat ik wil zeggen: soms DOE je gewoon je ding. Omdat het zo hoort en het redelijkerwijs van je wordt verwacht. Mits je een beetje een ''stevige persoonlijkheid'' bent.
Ik juich alle (prof) begeleiding toe, na een inzet, voor wie dan ook. Maar laten we wel blijven relativeren / met beide benen op de grond blijven. Als ik dreig te verzuipen, moet de aandacht naar mij (het S.O.) uitgaan en niet naar de ''held''.
Die "held" kan ook SO worden.
Eigenlijk heel erg raar dat er bij de professionle hulpverlening de nazorg goed georganiseerd is en dat dit ontbreekt voor de gewone EHBO'er.
Voor de profs is dit jullie dagelijks werk en ook daar zullen situaties diep inhakken, want ook zij zijn gewoon maar mens van vlees en bloed.
Echter als EHBO-instructeur voel ik het toch mijn plicht om op te komen voor de gewone EHBO'er waarbij hulp verlenen geen dagelijks werk is.
Merendeel is nog steeds vrijwillig EHBO'er geworden!!
En mogen die vrijwilligers alsjeblieft ook recht hebben op nazorg. Wees je er van bewust dat eerste hulp verlenen bij deze helden er diep in kan hakken.
Ik heb in de lessen al menig verhalen aangehoord. Van simpele wondbehandeling tot auto ongevallen tot reanimaties aan toe. En mijn ervaring is, dat de EHBO'er elke weer vertelt, dat ze niet verwacht hadden en het zo'n impact had....