http://www.ad.nl/binnenland/3286844/Het_komt_zo_wel_erg_dichtbij.htmlzaterdag 13 juni 2009
'Het komt zo wel erg dichtbij'
Door WESSEL PENNING
WAALRE - Sint-Christoffel is voor katholieken de beschermheilige van het jonge kind.
De goede geest droeg ooit het kindeke Jezus over het water. Maar de sympathieke heilige heeft toch niet kunnen voorkomen dat de Mexicaanse griep op een junidag het goed katholieke Brabantse Waalre bereikte, de basisschool St. Christoffel nog wel.
Die school in het Brabantse dorp beleefde zo een vrijdag als nooit tevoren. Gisterochtend werd op de school namelijk bekend dat een meisje uit groep 4B de gevreesde griep uit Mexico onder de leden had en dat klasgenootjes dus maar beter direct het remmende virus Tamiflu moesten slikken.
De ouders en kinderen van 4B keerden daarom gistermiddag huiswaarts met een stapeltje Tamiflu-pillen en een dot persoonlijke adviezen van opgetrommelde artsen. Alle andere ouders kregen een rustgevende brief mee met de boodschap: U hoeft zich geen zorgen te maken over uw kind.
Die brief viel goed bij de toegestroomde vaders en moeders, en de pillen helemaal. Een enkele moeder praatte bij het schoolplein luidkeels over haar vrees. ,,Die Mexicaanse griep komt zo wel opeens dichtbij. Maar wij krijgen op vrijdagmiddag een brief mee naar huis en de school gaat gewoon dicht. Moet ik nu een weekend wachten met al mijn vragen?''
,,Je zoon is springlevend, joh,'' zei een andere moeder.
De vrouw: ,,Maar hoe is hij er maandag aan toe?''
Goed, gelooft de GGD. De Tamiflu zal eventueel zijn werk doen en kinderen uit andere klassen dan 4B lopen helemaal geen gevaar. De meeste kinderen geloofden die geruststelling en leefden zich tot lang na vieren uit in de pannakooi of op de glijbaan. Ook de meeste ouders keerden onbezorgd huiswaarts.
,,Eerst schrik je even, maar na lezing van de brief heb ik wel veel vertrouwen,'' zei Heidi van Vliet, moeder van Perrin (9) uit 6B. ,,De school zal echt geen risico nemen. Mijn zoon is hier maandag gewoon weer, hoor.''
Ouders van klasgenootjes in de getroffen klas 4B bleken al net zo gerustgesteld te zijn. ,,Het is een bijzondere griep, een nieuw soort griep,'' zei vader Jeroen. ,,Maar ik maak me geen zorgen. We zijn goed bijgepraat en begeleid door de school en de GGD.'' Zoonlief klemde de pillendoosjes in zijn knuistjes, alsof het een onverwacht, mooi cadeautje was.
Vader Edwin was al even nuchter. ,,Ik heb alleen even gevraagd of mijn oudere kinderen en ikzelf niets moeten slikken. Dat bleek niet zo te zijn. De bron zit alleen bij mijn jongste kind,'' zei hij. ,,Ik zal dit weekend goed opletten of hij zijn pillen wel slikt.''
Schooldirecteur Bert Arnold zuchtte ondertussen eens diep van alle heisa. Doorgaans telefoneert hij niet met zieke leerlingen. ,,Ik heb hier 470 kinderen. Daar kan ik natuurlijk niet aan beginnen!'' grijnsde hij.
Maar vrijdagmorgen had hij toch maar even naar de ouders van het zieke meisje gebeld. Hij kreeg te horen dat ze al anderhalve week ziek was, maar inmiddels aan de betere hand.
Eind goed, al goed, leek directeur Arnold te denken.
