Niet helemaal eens: een supermarktmedewerker of gemeente-ambtenaar weet op welke tijden hij of zij moet werken en krijgt daar een bepaald bedrag voor. Een vrijwilliger bij de brandweer krijgt pas betaald nadat de pieper is gegaan; bij veel korpsen is dat niet vaker dan 1x per week. Dat betekent dat een vrijwilliger 7x 24 uur beschikbaar moet zijn om één uur uitruk te kunnen declareren.
Er zijn supermarktmedewerkers, horecapersoneel, postsorteerders die niet weten wanneer ze opgeroepen worden door de werkgever. De werkgever roept ze pas op zodra het druk is en stuurt ze weer naar huis zodra de drukte voorbij is. Deze mensen noemen we geen vrijwilligers. Brandweermensen die in dienst komen zodra de pieper gaat, dus als de werkgever ze nodig heeft, zijn ook geen vrijwilligers.
Het kan mij niet schelen hoeveel een brandweerman die we nog steeds vrijwilliger noemen krijgt per uur. Het mag van mij precies zelfde uurloon zijn als een beroepskracht binnenharkt in dezelfde rang aangezien je precies hetzelfde werk doet.
Het gaat mij niet om de part-time brandweerman af te zeiken. Ik waardeer het net als iedereen dat mensen bereid zijn om dag en nacht klaar te staan voor de samenleving en bereid zijn soms om gevaarlijk werk onder moeilijke omstandigheden te doen om anderen in nood te helpen.
Ik stoor me aan de idioten die dit soort achterlijke projecten bedenken om de brandweerzorg te verbeteren en betaalbaar te houden.
https://www.youtube.com/watch?v=zfnsktGwxygHet is managersgereutel vanuit de papieren realiteit om alles af te breken, personeel de laan uit te sturen, brandweerposten te sluiten, minder personeel te laten rukken die roepen dat het vooral innovatie en kwaliteit gaat verbeteren en bijkomend ook nog eens zorgt dat het nog goedkoper gaat worden.
Het hoort zo te zijn dat al die geleerden in hun kantoorpaleizen eens beseffen dat de brandweerzorg in Nederland spotgoedkoop is. Je begint met uitrekenen wat het kost als je heel Nederland moet afdekken met beroepskrachten. Immers een overheid dient te zorgen voor veiligheid. Dankzij al die burgers die zich nog steeds vrijwillige brandweer noemen bespaart Nederland een enorme bak aan geld, jaar in jaar uit sinds de eerste dag dat er ooit in Nederland in georganiseerd verband branden gingen bestrijden. We praten dan over de jaren voor de brandbluspomp op stoom was uitgevonden.
Het is in Nederland normaal dat bestuurders en managers het als vanzelfsprekend aannemen dat er burgers zijn die voor een appel en ei dag en nacht klaar willen staan. Als men beseft dat het niet meer overal lukt op deze wijze moet je er beroeps neerzetten, desnoods in combinatie met 'vrijwilligers'. Het kost je inderdaad extra geld maar die centen heb je in het verleden al duizenden keren kunnen besparen.
Ik lees met verbazing over gemeenteraden waar een stel imbecielen zit te ouwehoeren over vrijwilligers van de brandweer die te duur zijn. Ik denk dan hoe kan een vent of meid die je alleen hoeft te betalen op moment als er daadwerkelijk iets in brand staat al te duur zijn?
Ik weet ook dat er in 25 veiligheidsregio's een zootje volk, soms in uniform en anderen in burger, dagelijks tijdens kantooruren druk zijn met scenariodenken, management te ondersteunen, te adviseren, brandpreventie enz enz. In 2016 bestaat er internet en flexibele werkplekken zijn zelf hip. Als dorp A onvoldoende 'vrijwilligers' tijdens kantooruren heeft kan je er ook 6 man kantoorpersoneel van de brandweer met een tankautospuit en 6 laptops heensturen. Deze kantoormensen kunnen dan de hele dag belangrijk kantoorwerk doen en het bluspak aantrekken zodra de pieper gaat.
Ik beschouw het project uitrukken op maat helemaal niet als innovatie of kwaliteitsverbetering. Ik beschouw het als platvloerse bezuinigingen die door managers en communicatiedeskundigen voorzien zijn van een mooie verpakking. Oma zegt in Qatar altijd tegen haar directeuren als die met dit soort achterlijkheden komen dat je shit wel in kan pakken in mooi kadopapier maar dat het uiteindelijk gewoon shit blijft.
Als ik dit soort uitruk op maat plannen hoor van mijn directeuren ga ik informeren op de werkvloer. Ik wil weten of mijn mensen mijn grote zorgen delen over kwaliteit, effectiviteit en uiteraard of dit soort maatregelen niet zorgt voor een nog hoger risico voor het uitrukpersoneel om ernstig gewond te raken of te sterven in het harnas.
Als de werkvloer mijn opinie deelt ben ik er direct klaar mee omdat ik mijn uitrukpersoneel dan zeg om het Snelle Inzetbare Voertuig of de ambulance bij de directeur voor het huis te parkeren en de pieper door de brievenbus te donderen. Als directeuren het allemaal zo goed weten moeten ze het eerst maar eens voor gaan doen.