Laten ze daar in Baarle niet opnieuw proberen het wiel uit te vinden: In de regio Zuid Limburg zijn er reeds jaren afspraken over de Euregionale samenwerking en uitrukken over de grens van zowel Brandweer als Ambulance-hulpverlening. Al naar gelang wie sneller ter plaatse kan zijn rukt bijvoorbeeld de Maastrichtse Brandweer uit naar de Belgische buurgemeenten, terwijl bijvoorbeeld de duitse ambulance weer bijspringt in Kerkrade. En ofschoon de slangetjes van zowel de Brandweer en de ambulance in de verschillende landen anders zijn werkt de hulpverlening toch prima
Hulpverlening kent geen grenzen. In de overdrachtelijke zin betekent dit dat ingeval van een calamiteit alles op alles gesteld moet worden om het leed voor betrokkenen zo gering mogelijk te laten zijn. In de letterlijke zijn van het woord, zeker in de Baarlese situatie, kan het nooit zo zijn dat een juridische (rijks)grens de oorzaak er van zou kunnen zijn dat de hulpverlening op enig moment wordt gestagneerd.
Gelukkig kent men deze situatie niet in de Baarlese gemeenschap, sterker nog, de korpsen van Baarle-Hertig en Baarle-Nassau werken in voorkomende situaties, in elkaars verlengde. Uniek is daarom het gegeven dat in een, op Nederlandse leest geschoeid, opschalingsschema (Kazernevolgordetabel) de brandweer van Baarle-Hertog (Belgie) de eerste bijstandseenheid vormt voor het brandweerkorps van Baarle-Nassau (Nederland), en andersom.
Nog unieker is de hulpverlening voor het gehucht Castelre. Dit gebied ligt op een te grote afstand (aanrijdtijd) van Baarle-Nassau. Om de inwoners van Castelre toch dezelfde hulp te kunnen bieden als de overige inwoners van Baarle-Nassau is, in een met de gemeente Hoogstraten (Belgie) gesloten overeenkomst, bepaald dat bij een uitruk voor Castelre als eerste eenheid de brandweer van Hoogstraten zal worden gealarmeerd. Uiteraard wordt ook de brandweer Baarle-Nassau gelijktijdig gealarmeerd, om zodoende gezamelijk met de Hoogstratense collaga's die hulp te verlenen welke op dat moment gewenst c.q. noodzakelijk is.
