Als ambupleeg, intensive care pleeg en reanimatie instructeur ben ik in de positie de verschillende kanten rondom een reanimatiebeleid mee te maken.
O.b.v. deze ervaring vind IK het een hele goede zaak dat het betreffende huis deze stap durft te zetten. Het dwingt mensen na te denken over wat ze willen.
In Nederland zijn we liberaal, modern, drugs wordt gedoogd, porno? Geen probleem moet allemaal kunnen. Maar als we de mensen vragen na te denken over belangrijke dilemma's zoals donatie, wilsverklaringen en reanimeren wel of niet...dan valt het stil. Want eigenlijk willen we er helemaal niet over nadenken. Laten we die ene belangrijke beslissing het liefste over aan hulpverleners en familie.
Ik ben vóór reanimeren, maar wel bij mensen waarbij het een echte kans maakt. Een ieder moet zich goed realiseren dat je nooit BETER uit een reanimatie komt.
Als je nierfalen of hartfalen hebt, of een hoge bloeddruk dan is de kans op grotere orgaanschade ná een reanimatie enorm. Een groot deel van de 70+ ers komt hierbij in aanmerking. En dan heb ik het nog niet eens over de neurologische schade.... Het is aan een huisarts of specialist om dit de mensen duidelijk te maken...en daar ligt een belangrijk punt. En ben je gezond? Nu ga er dan voor en geef netjes met dat briefje aan dat je wel gereanimeerd wilt worden. Hoe dan ook neem de verantwoordelijkheid voor je eigen leven daar draait het om, ook als je 70+ bent.
Van leven ga je dood, en zeg nu zelf; is dat zo verkeerd als je 75 mooie jaren achter je hebt liggen?Kijk maar eens op de volgende link, is een beetje technisch verhaal en iets gedateerd maar in grote lijnen schetst het een heel realistisch beeld rondom de post reanimatiezorg
http://www.euronet.nl/users/dekoning/postreanimatiezorg.htm
