En weer een waardevolle discussie over HOGE en de rest van de wereld,Henk man hoelang blijf jij nog met je kop tegen neen muur aan rennen, ze motten je gewoon niet binnen de nautische hulpverlenings keten, en je zult met je opstelling ook nooit geacepteerd worden, het gaat helemaal niet om het goede werk dat juliie organisatie doet of geddan heeft het gaat gewoon om jou en de toon die je elke keer weer denkt aan te moeten ( kunnen) slaan.
Res (een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg)
Ik wilde er toch maar even op reageren, want hier wordt de indruk gewekt dat men slechts moeilijkheden heeft met de persoon en dat niet de oorzaak van het niet kunnen samenwerken ligt bij het verschil in opvatting.
Die indruk is mijns inziens onjuist en ik deponeer even ter onderbouwing nog een keer de volgende stellingen:
De persoon Henk Wijga leeft met niemand in onmin:
Onderbouwing:
De gemeente Huizen is een goede opdrachtgever van mijn geluidsverhuurbedrijf, de burgemeester staat regelmatig voor één van mijn microfoons.
Bij de KNRM en bij de reddingsbrigades heb leuke kontakten en bekenden, niet alleen op het water, maar ook telefonisch maken we regelmatig een praatje.
Ook bij de brandweer, bij de ambulance en bij de politie.
Niemand binnen de nautische hulpverleningsketen heeft mij ooit laten weten iemand te kennen die een hekel heeft aan de persoon Henk Wijga.
Het gaat om de vreselijke dingen die WIJ doen en de verschrikkelijke zaken die wij voorstaan.
De eerste aanvaring met de reddingsbrigades die aanleiding was voor de oprichting van HOGE betrof het stringente gebiedsgebonden beleid wat de reddingsbrigades voerden. Een reddingsboot van Huizen mocht geen beding reddingen uitvoeren op het gebied Blaricum of Naarden en visa versa.
Het Markermeer, zo ver kwam men niet. Daar moest een schipper en zijn bemanning zichzelf maar redden, daar was nog niemand om een helpende hand te bieden. Het idee van de Bewakingscommissarissen van de Randmeer brigades en de Bond om te komen tot samenwerking op gebiedsoverschrijdend niveau werd als staatsgreep betiteld door de besturen van de reddingsbrigades en toen dat toch in de praktijk werd toegepast scheidde de wegen van de reddingsbrigade en een aantal mensen van het eerste uur zich en werd HOGE opgericht.
De gebiedsoverschrijdende samenwerking is er onder druk van de gemeentes uiteindelijk toch van gekomen. In de praktijk zie je dat sommige brigades nog wel appart van elkaar werken, maar "daar ga ik niet heen want het is mijn gebied niet" wordt zelden meer gehoord.
Een aantal andere opvattingen van HOGE doet met name de KNRM nog steeds gruwelen en is aanleiding voor bestrijding van HOGE op alle fronten omdat ze lijnrecht tegen die van de KNRM indruisen:
Bergers hebben recht op een bestaan, pechgevallen behoren uiteindelijk nadat het veiligheidsaspect voldoende is gewaarborgd door hen opgelost te worden, reddingsboten dienen niet voor het slepen en bergen van boten die totaal niet in serieuze problemen zijn.
Redden hoort een openbare gelegenheid te zijn met geen geheimzinnigheid rond de PI en de aard van de problemen, van alarmering tot aankomst en de gekozen oplossing en voortgang daarmee.
Passanten dienen erkenning te krijgen voor hun belangrijke rol in de hulpverlening, bij 90 % van de gevallen komt geen hulpverlener te pas en bij een grote ramp blijkt in de praktijk de EERSTE nautische hulpverlening van de passanten te komen.
Dit vraagt om anders oefenen, andere protocollen en regels voor de incidentbestrijding.
Redden is geen exclusieve taak, maar een verplichting "dat redvest past ons allemaal". Het in de pers doodknuppelen van andersdenkenden zou verboden moeten worden.
Henk
