http://www.ad.nl/rotterdam/2841809/Golf_van_misselijkheid_in_het_klaslokaal.htmldonderdag 11 december 2008
Golf van misselijkheid in het klaslokaal
ROTTERDAM - Een mysterieuze golf van misselijkheid onder 24 leerlingen en een lerares van het Zadkine College leidde gisteren tot de massale ontruiming van een kantoortoren aan het Marconiplein in Rotterdam.
afbeelding vergroten Weggedoken in warme dekens zitten de aangeslagen leerlingen bij het ontruimde gebouw aan het Marconiplein. FOTO ED OUDENAARDEN
Negen slachtoffers belandden in het ziekenhuis. De oorzaak zou een combinatie van een extreem droge lucht, warmte en veel mensen in één ruimte zijn.
,,Ik word niet goed.’’ De opmerking van één verpleegkundige-in-opleiding was gistermiddag rond twaalf uur het begin van een ware golf van misselijkheid die uiteindelijk twee klassen van het Zadkine College trof. ,,Gelijk waren er nog drie leerlingen die zich niet lekker voelden,’’ vertelt een van de leerlingen van de mbo-opleiding. ,,Ze vielen écht om. Daarna ging het snel.’’
Het meisje heeft net haar jas om de schouders van een huilende mede-leerlinge gelegd. De getroffen klassen zitten bibberend op de stoep buiten de kantoortoren op het Marconiplein in Rotterdam-Delfshaven, duidelijk emotioneel van alle hectiek. Dekens worden gebracht om hen warm te houden. Frisse lucht moet hun hoofdpijn, misselijk- en duizeligheid wegnemen, zo is het idee.
Hoewel leerlingen zeggen iets ‘vreemds’ te hebben geroken, is een gevaarlijke stof die het rotte gevoel verklaart immers niet gemeten. Ook later op de middag niet. Koolmonoxide, waar eerst aan werd gedacht, is niet gevonden. In de praktijkles met poppen was ook niets vreemds gebeurd.
De combinatie van droge lucht met warmte en veel mensen in een ruimte zou de oorzaak zijn van de heftige reacties, zo is de verklaring. En frisse lucht dus de remedie. Daarom verruilen de slachtoffers de warmte van kantoortoren Europoint IV kort voor de koude buiten. Alleen de paar meisjes die op een brancard liggen, blijven binnen.
De scholieren knappen echter niet direct op. Weer binnen op de begane grond van het verder ontruimde gebouw vallen enkele leerlingen lang na de eerste klachten nog kort flauw, onder de hoede van ambulancebroeders. Uiteindelijk worden acht meisjes en een lerares voor de zekerheid naar het ziekenhuis gebracht. Na een korte opname worden zij ontslagen en mogen naar huis.
Rachel verlaat als een van de eersten de ontruimde school. ,,Als mijn vriend mij kwam ophalen, mocht ik gaan.’’ Zij had les naast het lokaal waar de eerste klachten waren. ,,Ik voelde mij duizelig en misselijk. Nu gaat het veel beter. Ik tril alleen nog op mijn benen. Eerder van de spanning dan van wat anders denk ik. Je schrikt toch, als je je klasgenoten ziet omvallen.’’ Mede-leerlinge Joyce hield lang vol dat alles in orde was. Toen de vierde verdieping van het gebouw werd ontruimd, vertrok zij zonder jas naar buiten. ,.Toen werd ik opeens draaierig. Ze hebben me aan de monitor gelegd. Ik had een verhoogde hartslag en verhoogde ademhaling. Waardoor? Geen idee. Ik raak niet snel in paniek.’’ Nu gaat ze met de jas van een ambulancebroeder aan naar huis. ,,Ik ben écht opgeknapt.’’ Een andere leerling kan zich voorstellen dat te droge lucht de oorzaak was van alle klachten. ,,Het is soms echt benauwd op school. De ventilatie zit vol stof. De ramen kunnen nergens open. Op de ene verdieping is het bloedheet, op de andere weer koud. Een echt lekker klimaat heeft het gebouw dus niet.’’ Net als de 880 leerlingen en 83 andere medewerkers die voor de ontruiming het gebouw in allerhaast moesten verlaten heeft hij nergens last van. Alleen van de kou. Hij is zijn jas vergeten. Pas als de luchtvochtigheid weer op orde is, mogen hij en alle anderen weer terug naar school of naar een van de drie bedrijven die op de bovenste van de 21 verdiepingen huizen.
