Er zijn (surprise) uiteraard positieve en negatieve kanten.
Om te beginnen moet je echt overdreven duidelijk tegen de patiënt zeggen dat je dan wel met een stethoscoop om je nek rondloopt, maar dat je geen arts bent (ik durf te wedden dat veel mensen na hun bezoek aan de HAP niet weten dat er geen arts aan te pas gekomen is).
Hier in Den Haag doen de VS'en met name de 'zelfverwijzers'; dus de binnenlopers op de SEH die zijn getrieerd voor de huisarts.
Waar een huisarts vanaf dag 1 is gewend te werken met max. 10 minuten per patiënt, zie je dat de VS'en dat vaak niet halen.
Ze vragen zelf lab en röntgenfoto's aan.
Voordeel als VS zelf is dat je veel zaken zelf af kan handelen (niet iedere bezoeker heeft een complexe en/of ernstige aandoening) en anders laagdrempelig met een huisarts kan overleggen.
Samenwerking met andere collega's laat zich raden: overleg met de post-assistente qua planning en ondersteuning.
De huisartsen zijn soms nog wat terughoudend in hun enthousiasme, omdat de VS'en aan de ene kant wel veel werkdruk kunnen wegnemen, maar aan de andere kant ook de planning van de huisarts (er moet op de HAP 6 patiënten per uur gehaald worden) kunnen verstoren door vaak te overleggen of herbeoordeling van een patiënt te vragen.
