Woede over politieoptreden
KAMPEN.
Het zal je maar gebeuren. Je loopt als 16 jarige tiener, na een gezellig avondje, met twee vrienden over straat en plots staan er vijf politieauto´s voor je neus. Je wordt gefouilleerd en even later zit je zonder contact met je ouders, een nacht lang afgezonderd in de cel. Al die tijd heb je geen idee waarvoor je bent aangehouden. Het overkwam de IJsselmuider tiener Joris Bottenberg.
De vrienden werden verdacht van het uit de grond trekken en het in het water gooien van een verkeersbord.
Hiervoor werden ze door een grote politiemacht opgepakt en een nacht en ochtend lang in de cel gezet.
Bottenberg beweerd onschuldig te zijn en de betrokkenheid van de jongens bij de vernieling kon ook op geen enkele wijze worden vastgesteld.
Joris ouders zijn woedend over de werkwijze van de politie en besloten een klachtenbrief te schrijven. Amper een week na het incident zit de schrik er bij Cees en Gerda Bottenberg nog goed in.
In de nacht van zaterdag op zondag 31 mei rond 04.00 uur kregen de ouders van de tiener een verontrustend telefoontje.
We werden wakker gebeld door de politie, verteld Cees Bottenberg. Dan schrik je natuurlijk al behoorlijk. De schok werd nog groter toen de agent vertelde dat onze zoon was opgepakt voor openbare geweldpleging. Ze wilden niet zeggen welk delict hij gepleegd zou hebben, maar melden alleen dat hij naar Zwolle vervoerd zou worden als hij verdachte bleef in de zaak. Hiervan zouden wij dan wel op de hoogte gesteld worden.
Tasten in het duister.
Meer informatie kreeg het echtpaar niet en de rest van de nacht tasten zij volledig in het duister over de ware toedracht van de arrestatie. Openbare geweldpleging kan natuurlijk van alles zijn, aldus Bottenberg. We waren bang dat hij wellicht op de een of andere manier in een vechtpartij was beland en maakten ons grote zorgen. We wilden zo snel mogelijk weten wat er aan de hand was, maar we moesten wachten op het telefoontje van de politie. Dit telefoontje kwam echter niet, dus tegen elven de volgende ochtend besluit Bottenberg hevig ongerust zelf de cellenwacht maar te bellen. Toen bleek dat Joris inmiddels al verhoord was, verteld Bottenberg. De politie wilde nog steeds niet vertellen waarom de jongens vastzaten, we moesten wachten tot de overige jongens verhoord waren en dan zouden we telefonisch te horen krijgen of we onze zoon van het bureau in Zwolle of Kampen konden ophalen.
Afwachten.
Bottenberg besloot dat er niets anders op zat dan af te wachten, maar rond 2 uur s´middags zo´n 10 uur na het eerste telefoontje van de politie, wist hij nog steeds niet waarom zijn zoon in de gevangenis zat. Ik nam weer contact op met de politie en was met stomheid geslagen toen ik te horen kreeg dat Joris om 10 voor een al was heengezonden. Hij was opgehaald door een van de andere ouders. Een rare gang van zaken, want ik ken die mensen niet eens. Ons was beloofd dat wij persoonlijk ingelicht zouden worden, maar nu wisten we niet eens dat onze zoon alweer vrij was. Voor het zelfde geld durfde hij niet naar huis uit angst voor onze reactie.
We wisten op dit moment nog steeds niet beter dan dat hij opgepakt was voor openbare geweldpleging.
Rinkelende sleutelbossen
Om kwart voor 2 arriveerde Joris dan eindelijk bij zijn ouderlijk huis. Hij was helemaal over zijn toeren en vertelde geëmotioneerd over alles wat hij had meegemaakt. Toen pas hoorden we dat hij slechts verdacht werd van het uit de grond trekken van een verkeersbord. Dat is toch ongelooflijk. Hij bleek achteraf onschuldig, maar zelfs al had hij het gedaan, dan was deze behandeling totaal buiten proportie. Bij de arrestatie is Joris 3 maal gefouilleerd. Hij gaf meerdere malen aan dat hij zijn ouders wilde bellen, maar dat werd hem verboden. Ook de behandeling in het cellencomplex was zeer intimiderend. De bewakers liepen de hele nacht te fluiten en met rinkelende sleutelbossen langs zijn cel over de gangen.
Bovendien werd hij afgesnauwd als hij vroeg naar simpele zaken als een glas water. Die lui hebben echt te veel films gekeken. In de klachtenbrief die Cees Bottenberg stuurt aan de politie IJsselland beklaagd hij zich over de buitenproportionele behandeling van zijn zoon. Hij vraagt zich af op basis waarvan besloten is om hem aan te houden en hij de hele nacht lang in onwetendheid moest blijven. Ik had in dit geval normaal gevonden als hij gewoon thuisgebracht werd en zich de volgende dag op het bureau moest melden. Dan had ik hen bij wijze van spreken nog zelf afgeleverd ook. Dit is buiten alle proporties.
Lerende organisatie.
De politie Ijsselland kon maandagochtend nog niet inhoudelijk reageren op het voorval. Het enige dat op dit moment te zeggen valt, is dat er in deze zaak sprake was van een samenloop van omstandigheden, aldus Janny Nijsingh van de afd. Communicatie en Voorlichting. De klachtenbrief wordt zorgvuldig behandelen. Hiervoor hebben wij een vaste procedure die nauwkeurig wordt gevolgd met als doel de zaken voor alle betrokkenen helder te krijgen. Een klachtenbrief heeft dan ook grote waarde voor ons. We zoeken uit of juist gehandeld is en wat in de toekomst verbeterd kan worden.
Ook de politie is een lerende organisatie en we hebben er alle belang bij om kwaliteitswerk te leveren en professioneel op te treden. Dat de tieners na de arrestatie geen contact op mochten nemen met de ouders is volgens Nijsingh onder sommige omstandigheden procedureel verantwoord. De ouders van minderjarigen worden altijd geïnformeerd, maar soms wordt er in het belang van het onderzoek voor gekozen om de gearresteerden niet zelf te laten bellen.
Dit kan bijv. te maken hebben met nog niet opgepakte verdachten die anders ingelicht zouden kunnen worden. Waarom deze beslissing hier genomen is weet ik niet omdat het onderzoek nog loopt.
Ook over de woordkeuze openlijke geweldpleging van de agenten tijdens het in lichtingengesprek met de ouders kan Nijsingh slechts iets algemeens zeggen.
De agenten kunnen er in bepaalde gevallen voor kiezen om niet in details te treden. Waarom die keuze hier is gemaakt weet ik op dit moment niet. Ook over de beslissing om te melden dat de jongen is opgepakt voor openlijke geweldpleging kan ik niets zeggen. Het is wel zo dat vandalisme in principe onder openlijke geweldpleging valt. Het kan gaan om geweld tegen goederen en tegen personen. De agentwen mochten dus op deze manier de reden van de arrestatie verwoorden. Dat staat overigens los van de discussie of ze het wel zo hadden moeten verwoorden.
Bron: de Brug dinsdag 16 juni 2009
