http://www.ad.nl/utrecht/3064709/Dagelijks_een_bijnaongeluk.htmlDagelijks een bijna-ongeluk
Door IVAR PENRIS
UTRECHT - De begeleidster heeft het groepje kinderen op het perron van station Bilthoven goed in het gareel, maar toch is machinist Henk Pappelendam op zijn hoede.
http://www.ad.nl/multimedia/archive/00201/nsfilmpje_201254a.jpgEen opname uit de nieuwe voorlichtingsfilm KnalRood van Luisteris/NS. FOTO NS/ZEE BV.
,,Dat blijft eng, het gedrag van kinderen is altijd onvoorspelbaar.’’
Het is ondoenlijk om bij elke spoorwegovergang van het ergste uit te gaan, maar de meeste treinbestuurders zijn tijdens hun werk altijd op hun hoede en voorbereid op het ergste. Want het gebeurt bijna dagelijks dat een aanstormende trein niet wordt gezien of dat voetgangers en fietsers in hun haast nog net even onder de spoorbomen doorglippen. ,,We maken allemaal dagelijks bijna-ongelukken mee.’’
Machinist Pappelendam praat tijdens een treinrit tussen Utrecht Centraal en Baarn vol enthousiasme over zijn nieuwe boerderijtje in de Betuwe. Hoewel hij geen schijn van kans heeft om in te grijpen als iemand besluit nog even vlak voor zijn trein over te steken, kijkt hij toch bij elke overgang met argusogen naar het wachtende verkeer. Bij station Baarn wordt aan het spoor gewerkt en steeds weer tot opluchting van Pappelendam steekt een van de opzichters zijn hand op als teken dat de trein is gezien.
Pappelendam doet mee aan het project ‘Luisteris’, waarmee de NS al enige tijd scholen bezoekt. Machinisten vertellen daarbij over de vele bijna-ongelukken die ze allemaal dagelijks meemaken. Pappelendam heeft zelf ook meegemaakt hoe het fout ging. Wat er precies gebeurde, wil hij niet zeggen. Hij heeft het wel verwerkt, zegt hij. ,,Erover praten met collega’s helpt en het maakt ook uit of je privé lekker in je vel zit. Maar voor hetzelfde geld ga je er langzaam aan kapot.’’
Hij kent ook collega’s die zich na vier bijna-ongelukken op een dag even ziek meldden. ,,De schrik is vaak erger dan een ongeluk zelf.’’ Op de bok is het verboden te roken. ,,Maar ik ben ook wel eens zo erg geschrokken dat ik toch een peukje opstak.’’
Eerstelijnsmanager Ernie Klaasen heeft daar wel begrip voor en zegt dat de NS in dit soort gevallen niet op haar strepen gaat staan. ,,Een collega ergerde zich onlangs ook aan een conducteur die in plaats van kaartjes knippen in de eerste klasse niks zat te doen. Ik begon een praatje met die man en toen bleek dat hij ook letterlijk zat bij te komen van weer een bijna-ongeluk. Dat gaat je echt niet in de koude kleren zitten.’’
Een paar jaar geleden reed Pappelendam bij Barneveld nog de neus van een auto eraf bij een onbewaakte overgang. ,,In eerste instantie leef je in enorme onzekerheid omdat je niet weet hoe het is afgelopen. Toen bleek dat de vrouw ongedeerd was, en eigenlijk heel nonchalant zei dat ze de trein gewoon niet had gezien, kon ik haar wel de nek omdraaien.’’
Het ritje tussen Utrecht en Baarn verloopt vandaag rustig. Pappelendam: ,,Maar voor hetzelfde geld had ik drie hartverzakkingen gehad.’’
Ongevallen
Jaarlijks twintig doden bij overweg
Nog afgezien van het aantal zelfdodingen, zo’n tweehonderd gevallen per jaar, komen er jaarlijks een kleine twintig mensen om door ongevallen op het spoor. Een groot deel van die ongelukken is te wijten aan het oversteken van het spoor als de bomen al helemaal of bijna dicht zijn. De politie controleert bijna dagelijks bij overwegen. Extra controles zijn er op plekken waar machinisten of buurtbewoners veel klagen over mensen die onder de bijna gesloten spoorbomen doorlopen, -fietsen- of -rijden. Wordt een voetganger betrapt, dan volgt een boete van 45 euro, automobilisten betalen 150 euro.
&eurl=http://www.ad.nl/utrecht/3064709/Dagelijks_een_bijnaongeluk.html&feature=player_embedded