http://www.ad.nl/rotterdam/3280729/Krakers_houden_huis_in_woning.htmlwoensdag 10 juni 2009
Krakers houden huis in woning
Door MARLIES VAN LEEUWEN
ROTTERDAM - Gerard Devilee, de Rotterdammer wiens woning onlangs van de ene op de andere dag was bezet door krakers, heeft zijn huis terug.
http://www.ad.nl/multimedia/archive/00214/krakers_214642a.jpgDevilee staat oog in oog met de mannen die zijn huis hadden gekraakt. Hij blijft rustig, ook als ze zijn tafel meenemen. FOTO DE GROEN
Maar echt blij is hij niet. Zijn woning is zwaar beschadigd.
Beduusd loopt Devilee door zijn huis aan de Charloisse Lagedijk in Rotterdam-Zuid. De wanden zijn beklad met anarchistische tekens en wilde tekeningen. De kussens zijn van de bank gehaald, het servies ligt in stukken op de grond. Buiten liggen de resten van barkrukken die in de hens zijn gestoken. ,,Ik denk dat ik nog geen peper- en zoutstelletje over heb,’’ zegt de 53-jarige man.
De krakers die Devilee uit zijn eigen huis hebben gezet, zijn gisteren vertrokken nadat de politie dat had geëist. De bewoner kwam er twee weken geleden achter dat zijn huis was gekraakt. Hij belde de politie, maar die greep niet meteen in. De krakers beweerden namelijk dat het pand al zeker een jaar leegstond en dus legaal gekraakt mocht worden. Nadat Devilee zijn verhaal vertelde in deze krant, stelde burgemeester Aboutaleb een onderzoek in. Duidelijk werd dat het pand weldegelijk bewoond werd. Exit krakers.
,,Ach jee, ach jee,’’ stamelt Devilee als hij ziet dan zijn jugendstil lamp nog redelijk onbeschadigd in een hoekje ligt. ,,Daar ben ik blij mee.’’ Even later slaakt hij weer een diepe zucht. Foto’s van zijn kinderen liggen op de grond van de slaapkamer boven. Op wat kleding na is de ruimte leeggehaald.
Plots wandelen twee krakers het huis binnen. Ze pakken de salontafel en gooien die achterin een grote, groene bus. Devilee staat erbij en kijkt ernaar. ,,Wat moet ik doen? Ik heb geleerd om beheersd te blijven. Als ik wat zou doen, kan ik niet meer stoppen. Dan zit ik straks twee jaar in de cel.’’
Als de krakers weg zijn, stapt Devilee met zijn lamp onder zijn arm op zijn fiets. Weg van het huis, nog niet wetend waar nu te slapen. Hij verzucht: ,,Dit is onbewoonbaar. Ik weet niet waar ik moet beginnen om het weer op te knappen.’’ Aangifte tegen de krakers doet Devilee niet, want dat heeft volgens hem geen zin. Wel tegen de politie. ,,Die had deze puinhoop kunnen voorkomen.’’