"reanimatie als een ritueel"

Auteur Topic: "reanimatie als een ritueel"  (gelezen 25135 keer)

0 gebruikers (en 2 gasten bekijken dit topic.

SEH zustertje

  • SEH verpleegkundige
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,416
Reactie #20 Gepost op: 21 maart 2009, 11:41:16
"Hugo van der Wedden maakte als verpleegkundige tientallen reanimaties mee......"
hij schreef dit als student sociologie als ik het goed begrijp, en is verpleegkundige
dus dat het artikel daar te vinden is, lijkt me niet geheel vreemd :)


basW.

  • Gast
Reactie #21 Gepost op: 21 maart 2009, 13:28:06
Beste collega's,

 Ik heb mij als BasW. aangemeld op dit forum. Bas is mijn tweede naam, maar eigenlijk heet ik Hugo van der Wedden, inderdaad, de auteur van de scriptie waarover dit topic gaat. Een link naar een pdf van mijn scriptie heb ik hierboven al geplaatst. Mocht iemand vragen hebben naar aanleiding van mijn scriptie, stel ze gerust.

Groet van hugo


Delta

  • AIOS Anesthesie
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,443
  • Arts
Reactie #22 Gepost op: 21 maart 2009, 22:33:03
Dus deze sociologiestudent wilde weinig van de medische kant belichten. Maar de enige site waar je een pdf van dit artikel kan vinden is:
Nursing.nl  Een platform voor verpleegkundigen en verzorgenden, categorie Leren en Loopbaan

Nu snap er werkelijk niets meer van ???

Groet,
HapAmbu

Dat komt omdat je alleen maar als klinisch arts/medicus aan het denken bent, net zoals toen je met allerhande onderzoeken en cijfers aan het strooien was. Dat geeft nogal tunnelvisie... Lees mijn vorige reacties even door als je dat nog niet gedaan hebt :)

Geneeskunde en verpleegkunde is niet alleen maar Evidence Based Medicine, kansen, odds etc. Een beetje begrip van het 'waarom' vanuit de sociologie is helemaal niet verkeerd. Ik bedoel dat niet zweverig, maar het helpt echt om je collega's (artsen en verpleegkundigen) én patienten beter te begrijpen. Het onderwerp wordt alleen nooit aangesproken in de basisopleiding.

Ik heb nu nachtdienst, als het je echt zo onduidelijk is wil ik eea nog wel eens uitweiden.

Delta (mede arts in opleiding)
Arts  www.alphalog.nl


EM physician

  • AIOS
  • Forum gebruiker
  • ***
  • Berichten: 375
Reactie #23 Gepost op: 23 maart 2009, 10:03:38
Delta,

Ik begrijp wat je wilt zeggen.

Alleen ben ik bang dat dit artikel verwarrend kan overkomen. Wat ik echt essentieel vind is dat de reanimaties op straat anders zijn dan de reanimaties in zorg- en verpleeginstellingen.

Ik zal niet meer met cijfers strooien, maar de slachtoffers die zomaar op straat neer ploffen zonder hartslag hebben een grote overlevingskans mits de hulpverlening er op tijd is... En dan is die reanimatie niet bedoeld als ritueel.

Groet,
HapAmbu


Joost -VIG-

  • Gast
Reactie #24 Gepost op: 23 maart 2009, 16:39:50
Ik ben bang dat je het artikel nog niet helemaal hebt begrepen.

Ik zelf vind het artikel niet verwarrend, ik vind het een andere kijk op het reanimatie gebeuren. Misschien kijken jij en ik er anders tegenaan omdat we andere referentie kaders hebben. Het gaat even niet om het kunstje of overlevingskansen, met gillende sirene de bocht om en dergelijke toestanden maar wat je met reanimatie eigenlijk wil zeggen tegen de maatschapij. Het staat er eigenlijk letterlijk in. Je wilt met reanimatie zeggen dat iedereen belangrijk is en dat je iedereen z'n leven probeerd te redden bij een onverwachte dood. Met name ook het stukje d.m.v. reanimatie in de thuissituaties waardoor je de naaste onbewust voorbereid op de eventuele overlijden van hun partner/ ouder of wat dan ook. Ik heb dit ook al eerder verwoord in mijn antwoord aan EHBOer.

Het gaat ook niet om het verschil tussen reanimaties in ziekenhuizen of op straat maar om reanimatie opzich. Ik vind het voorbeeldje over die verpleegkundige wel herkenbaar overkomen. Ik heb het nooit aan den lijve ondervonden maar je hebt het daar soms wel over met collega,s. Ik neem dan even aan dat jullie nu wel weten welke voorbeeld ik bedoel toch ? ;)

Misschien moet je de titel van het artikel niet te letterlijk nemen. Het gaat nu eigenlijk meer om de drijfveren waarom we reanimeren in acute gevallen en waarom we dat belangrijk vinden.

Groetjes  Joost


Joffry Ambu-Vpk

  • Ambulanceverpleegkundige
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 3,455
  • Ambulanceverpleegkundige
Reactie #25 Gepost op: 26 maart 2009, 00:08:15
Als je al een groot aantal reanimaties hebt gedaan dan lijkt het uitvoeren van de zoveelste reanimatie wel eens op het doen van een verplicht nummer cq. ritueel.
Voor professionals die er veel mee te maken hebben zijn een aantal handelingen in de reanimatiesetting iedere keer wel een soort uitdaging maar we vergeten wel eens hoeveel impact het heeft op familie, omstanders en andere betrokkenen die de patient kennen of bij de eerste hulp zijn betrokken geraakt.

Het afscheid nemen door familie - en soms ook collegas etc - van de patient tijdens de reanimatiefase is behoorlijk onderbelicht in de ACLS trainingen (advanced cardiac life support).
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat de meeste familieleden ingaan op het aanbod van de  ambulancezorgverleners, om afscheid kunnen nemen van de patient en nog iets tegen hem/haar kunnen zeggen dat de patient mogelijk nog kan horen(het gehoor blijft nl. nog het langste intact bij deze patientencategorie. Dit gebeurt meestal tijdens een rustige fase in de reanimatie, tussen de shockblocks  en meestal wanneer de meeste ingrijpende/tijdvragende handelingen zijn verricht en de reanimatie in een wat rustiger vaarwater komt. Vaak is dit ook de fase waarin duidelijk is geworden dat continueren van de reanimatie geen zin heeft en de reanimatie terplekke beeindigd gaat worden. Dan krijgt de familie de tijd om afscheid te nemen. Dit kan men als het begin van of inleiding op het rouwverwerkingsproces beschouwen.
Schrik niet, dit gebeurt nog niet zo lang in Nederland. Lange tijd waren de meeste hulpverleners gefocust op het verlengen van het leven waarvoor alles uit de kast getrokken moet worden vaak onder het onterechte moto, schaadt het niet dan baat het niet....
Meer oog voor de directe betrokkenen van de patient en hun gevoelens, en natuurlijk ook voor de begeleiding van de terminale patient die beseft dat hij binnen zeer korte tijd gaat overlijden, geeft m.i. meer voldoening dan het uitvoeren van het ritueel op zich dat de ACLS is. Dat zal voor veel zorgverleners een grote uitdaging zijn, maar ook meer voldoening kunnen geven.
HBO-V, ACLS, IC, SOSA, PHTLS, PALS, LOV. PO AMLS en nog wat andere semi-interessante afkortingen. Ambulanceverpleegkundige instructeur (P)BLS AED, rod


Expert

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,568
Reactie #26 Gepost op: 26 maart 2009, 13:34:44
Hallo Joffry,

Voor de volle honderd procent mee eens! Keurig verwoord.

Ik heb de scriptie in een adem uitgelezen en het is heel erg goed dat we het fenomeen reanimatie vanuit diverse maatschappelijke invalshoeken belichten.

Groet,

Expert.


Golly

  • Medisch Milieukundig Adviseur en GAGS i.o. bij een GGD/VR
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,307
  • Hulpverlenen bij Rampen en Evenementen
    • Rode Kruis Den Haag
Reactie #27 Gepost op: 26 maart 2009, 14:42:41

Schrik niet, dit gebeurt nog niet zo lang in Nederland. Lange tijd waren de meeste hulpverleners gefocust op het verlengen van het leven waarvoor alles uit de kast getrokken moet worden vaak onder het onterechte moto, schaadt het niet dan baat het niet....

Ik hoop toch dat je t andersom bedoelt Joffry  :P
Vrijwillig: Evenementenhulpverlener, TL Noodhulpteam, Onderzoeker Nederlandse Rode Kruis


Delta

  • AIOS Anesthesie
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,443
  • Arts
Reactie #28 Gepost op: 26 maart 2009, 16:05:42
Nope. Dit is inderdaad een gezegde bij reanimaties (oftewel: hard duwen, aaitjes hebben geen zin bij hartmassages). En gezien de lompheid waarmee ook de moderne rea's worden uitgevoerd (denk aan de LUCAS en autopulse) zal het nog wel even zo blijven.
Arts  www.alphalog.nl


SEH zustertje

  • SEH verpleegkundige
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,416
Reactie #29 Gepost op: 26 maart 2009, 17:18:57
Ik ben ook erg blij dat Hugo ook lid is geworden van het forum   O0
deze bijdrage tot het plaasten van deze scriptie geeft ons als lezer toch ook weer even een pas op de plaats ;)

waar "we" als gewoonte dieren, weer even tijd tot nadenken hebben
Joffry's bijdrage mbt tot familie nog iets laten zeggen..... zo herkenbaar, dat dat vergeten wordt :-[
omdat je zo bezig bent.......