Stukje terug naar het verleden. De Bijlmerramp.
Enige weken na de Bijlmerramp kregen verschillende politie agenten, brandweermensen, ggd en ambulancepersoneel maar ook burgers betrokken bij de hulpvelening, bijstand en berging verschillende klachten, varierend tussen lichte tot ernstige vermoeidheid en andere zware ziekteverschijnselen.
De lading van het vliegtuig blijft helaas tot op de dag van vandaag nog steeds schimmig, maar vast staat dat er verarmd uranium als contragewicht in de staart is gebruikt welke door de intense brand geheel of gedeeltelijk is verbrand en verspreid en ingeademd door hulpverleners en burgers in de omgeving van de rampplek.
Ook niet-geindentificeerde gevaarlijke chemische substanties zouden zijn vervoerd door het vliegtuig en tijdens de crash en de brand hun weg naar de slachtoffers hebben gevonden.
Personeel werkzaam in de hangar op Schiphol waar de brokstukken van het vliegtuig zijn verzameld, kregen in de loop van de tijd ook ernstige klachten.
Al deze klachten werden later door de overheid overwegend afgedaan als "psyschisch" in de eindrapportage van de parlementaire enquette commissie. Daarme was in Nederland de kous af.
Helaas moeten bij dit soort rampen, waar gevaarlijke stoffen zijn betrokken, prioriteiten gesteld worden en zeker in de eerste uren.
Voorkomen van verdere besmetting van mensen en de daadwerkelijke incidentbestrijding bij rampen met gevaarlijke stoffen zullen altijd hogere prioriteit krijgen boven het individuele belang van een slachtoffer.
Het redden van mensenlevens zal lagere prioriteit kunnen krijgen, hoe wreed dit ook mag klinken.
Besmetting van de hulpverleners op de rampplek gebeurt gewoon. (acceptable losses ?)
Aan de andere kant is het ook een beroepsrisico.
Je kiest er immers zelf voor om bijv. brandweerman/vrouw te worden en bent op de hoogte van alle beroepsrisico's, je hoopt het alleen nooit mee te maken.
Om een lang verhaal kort te maken, indien er een grote ramp op het gebied van NBC plaatsvind, zijn er domweg gezegd altijd slachtoffers te betreuren bij burgers maar zeer zeker ook bij hulpverleners.
Eerstehulp verlenen is goed en zeker de doelstelling, maar mag niet ten koste gaan van verdere besmetting van hulpverleners en burgers.
De vraag blijft altijd rijsen, hoe snel kom je er als incidentbestrijder of overheid achter dat je te maken hebt met een NBC verhaal en hoe snel kan je daarop reageren.
Mocht het onverhoopt voorkomen, laten we dan hopen dat alles zo beperkt mogelijk blijft.
