Dan doelen we in het bijzonder op een reanimatie zonder dat assistentie van een tweede wagen mogelijk is:
De pleeg gaat aan het hoofdeind zitten, de chauff plakt de paddles voor een quick-look. Daarna legt de chauff intubatiemateriaal klaar, en de pleeg pre-oxygeneert. Na intubatie: Pleeg beademd en chauff legt spullen klaar voor infuus.
Op dit punt moeten de chauffeur en pleeg van positie wisselen: de pleeg gaat perifeer zitten, en de chauff aan het hoofdeind voor het overnemen van de beademing. Later draaien ze weer terug.
In dit geval is het handiger om vanaf de hoofd-positie niet alleen te beademen, maar ook gelijk een Jugularis infuus te prikken, op deze manier is het wisselen van posities dus niet nodig.
Scheelt weer tijd en overzicht in de praktijk!
Ander nadeel van de botnaald: Infusie kost meer weerstand, en dus meer tijd (bv met drukzak of met een systeem met 50cc spuit). Dit is in de ambulancezorg niet handig, je bent al met zo weinig, dus hoe minder handelingen, hoe beter. Infuus geven in een bloedvat stroomt beter door, en werkt dus minder arbeidsintensief.