Sowieso is men in de EHBO (en ook de ambulancewereld) een beetje te gefixeerd op nek fixeren. Alsof er rampen gebeuren als je heldere patienten met wat pijn in de nek niet onmiddelijk stokstijf stil houdt. Zoals een professor traumatologie het hier verwoordde: 'Een heldere, lopende patient bezorgt zichzelf geen dwarslaesie'.
Pijn en/of tintelingen, raar gevoel bij een whiplash of hoogenergetisch letsel is niet ongewoon.
Vroeger spraken we uitsluitend over een whiplash, tegenwoordig praat iedereen over nekkragen, planken en hoogenergetisch letsel en werd (hals)wervelletsel niet zelden over het hoofd gezien of werd er domweg niet aan gedacht door de hulpverleners.
Tegenwoordig weten we beter (!?!)
Voorkomen is altijd beter dan genezen, maar het moet niet (weer) leiden tot panisch en krampachtig hulpverleningsgedrag van de ambulancezorg en EHBO-ers.
Bij een aanrijding met hoge snelheid of een val van hoogte is de kans zeer aannemelijk dat er sprake
kan zijn van wervelletsel en is m.i. het fixeren ook gerechtvaardigd zodra een hoogenergetisch letsel is onderkend.
Een uitspraak bij de Schiphol crash is sterk overdreven: "Iedereen een nekkraag en op de plank"
Afgezien van de beschikbare materialen, zou het handig zijn alleen die slachtoffers te voorzien van nekkraag als daar bij de eerste beoordeling of indicatie reden toe is.
Bij later optredende klachten kan het alsnog, zeker als je al je aandacht op ernstig gewonden moet richten.