Opvallend dat er steeds meer slangenwagens, of met MSA, of met ingebouwde GV pomp worden aangeschaft. Idem voor de tankwagens, al of niet omgebouwde melkwagens o.i.d. Vanuit de brandweergedachte dat er standaardisatie moest worden doorgevoerd in het type voertuigen een bijzonder verschijnsel. Voor watertransport over lange(re) afstand en met grote(re)volumes was/is toch het GWT (WTS 1000 en 2500) bedacht? Wat is de reden dat steeds meer korpsen overgaan, danwel teruggaan naar de bovenstaande eenheden. MSA's staan in de meeste alarmeringstabellen niet meer genoemd, "bestaan" dus niet meer. Is in de gemeenten waar nu deze eenheden staan onderzocht hoe het zit met de inzetsnelheid en -mogelijkheid van de DPH, SLH 3 km of DPA?
Waarschijnlijk is de praktijkervaring dat de SL/MSA die direct wordt meegealarmeerd bij bepaalde branden of in buitengebieden sneller operationeel zal zijn. En ik denk ook gemakkelijk inzetbaar in weilanden, uiterwaarden of sloten achteraan een boerenerf. Ik zie ook grote voordelen zodra het aantal OBK's wordt verminderd om een SL/MSA mee te laten rijden die direct met waterwinning vanuit een singel, "wijkbrandkraan" begint als de brandomvang daar aanleiding toe geeft. Veel sneller en genoeg capaciteit aan slangen en pompdruk voor de "normale" brandbestrijding.
Hoe heeft het plaatselijke commando dit kunnen regelen, vooral in de geregionaliseerde gebieden waar heel veel repressieve aspecten vanuit de ivoren toren aan strakke regels en uitrukprocedures wordt getoetst.
