Nazorg van EHBO'ers

[Kusje]

In mijn straat weet men dat ik EHBO'er ben, wat als een straatgenoot bij mij aanbeld dat er een ernstig ongeluk is gebeurt.
Dan ga ik er ook heen   dus op eigen verantwoording  en dan is het ook mijn eigen schuld als ik er problemen mee krijg?

Het gaat er om dat ook vrijwilligere hulpverleners  een goede nazorg kunnen krijgen als zij betrokken zijn geweest bij een
incident  en het mag niet uitmaken of deze vrijwilliger er bewust is heen gegaan of er bij toeval bij betrokken is geweest.

Het is goed idee dat EHBO vereningen, Rode Kruis en andere organistaties die EHBO diensten aanbieden een vorm van nazorg krijgen.
Waarom wel voor de "prof" en niet voor de vrijwilliger??

Ik denk dat er ook "iets" ligt voor de brandweer / politie en misschien het ambulance personeel (al zal deze er weinig tijd voor hebben)
om diegene die als burger geholpen heeft bij een indrukwekkend incident een kaartje te geven met informatie over slachtofferhulp
Al vind ik slachtofferhulp niet de juiste benaming voor een pasant die geholpen heeft. De pasant herkent zich niet in de rol als slachtoffer en zal dan geen contact opnemen met slachtofferhulp;  passantenhulp is een betere benaming.

[Jacques Schenk]

Al vind ik slachtofferhulp niet de juiste benaming voor een pasant die geholpen heeft. De pasant herkent zich niet in de rol als slachtoffer en zal dan geen contact opnemen met slachtofferhulp;  passantenhulp is een betere benaming.

De een is slachtoffer van het ongeval, de ander slachtoffer van de situatie ..... maar beiden zijn slachtoffer.

[Zeeuw]

Volgens mij is de nazorg goed geregeld.

Vorig jaar een incidentje   gehad bij het nrk  we hebben gelijk voor nazorg gezorgd en iedereen is daar goed uitgekomen.

Dit jaar bij mij in de straat geholpen bij een zwaar incident van eerwraak de politie had mijn verklaring opgenomen. En de andere dag belde slachtoffer hulp op of zij nog wat konden betekenen etc.  Een leuk gesprek gehad met deze mensen.

Het kan dus wel.

[Rescue]

Ik vind het een vreemd geval..

Als je als toevallige passant ergens hulpverleent, dan kan je via slachtoffer hulp krijgen., Dat kan je eventueel via de politie aanvragen.

Als iemand die p2000 monitored naar een incident gaat, dan neem je bewust een risico.. Maar ook dan kan via de politie terrecht bij slachtoffer hulp.

Ben je hulpverlener namens bij een hulpverleningsorganisatie dan kan je terrecht, bij die organisatie en die hoort daar adequate zorg voor te regelen. Dat kan zijn collega's, maar ook externe hulpverleners..  We mogen beschikken over een psycholoog die in voorkomende gevallen gesprekken voert..

Je kan als hulpverlener ook je eigen weerbaarheid hier in vergroten.. En dat zou eigenlijk al in je trainingfase moeten gebeuren, maar dat kan ook achter af. Lees dit maar eens..

Heilwine Bakker van Balans en Impuls heeft een boekwerk geschreven die helpt de weerbaarheid van reddingswerkers te vergroten, een echte aanrader voor elke reddingswerker, en voor elke medewerker en manager die reddingswerkers coachen en aansturen

Heilwine Bakker van Balans en Impuls heeft een boekwerk geschreven die helpt de weerbaarheid van reddingswerkers te vergroten, een echte aanrader voor elke reddingswerker, en voor elke medewerker en manager die reddingswerkers coachen en aansturen..

Reddingswerkers krijgen ondersteuning in weerbaarheid

Er is voor reddingswerkers nog nauwelijks toegankelijke informatie geschreven op dit gebied. En dat terwijl internationaal onderzoek laat zien dat 10 tot 35 % van de reddingswerkers psychische klachten ontwikkeld in het werk.

Er is in opleiding en werk wel aandacht gegroeid voor de impact van grote ingrijpende gebeurtenissen. Echter er is minder aandacht voor de impact van een dagelijkse chronische blootstelling aan menselijk lijden, dreiging en geweld. Er is ook weinig aandacht voor wat dit doet met de persoon en zijn functioneren in privé- en werkleven.


Het praktijkboek "Weerbaarheid voor reddingswerkers". Voor professionals die zich inzetten voor orde, gezondheid en veiligheid" wil in deze behoefte voorzien.


Samenvatting inhoud

In het beroep van reddingswerker word je meer dan in andere beroepen geconfronteerd met ingrijpende situaties en menselijk lijden. Dit boek wil aan reddingswerkers en hun leidinggevenden handvatten geven om weerbaar te staan in emotioneel veeleisend werk.

Bovendien hoopt dit boek reddingswerkers herkenning en erkenning te bieden voor de situaties die ze beroepsmatig meemaken, maar die hen als mens niet onbewogen laten. Daarom is bij het boek ook een DVD gemaakt met ervaringen van reddingwerkers.

De handvatten zijn in de praktijk ontwikkeld op basis van persoonlijke begeleiding van reddingswerkers die in hun werk last kregen van psychische klachten. Of mensen die dit voor waren en kwamen met vragen om een stap te zetten naar een ander minder emotioneel belastend beroep. Verder is er gebruik gemaakt van wetenschappelijke literatuur op dit gebied.


Bij het boek hoort een DVD met ervaringen en raad van reddingswerkers.
Het manuscript is Engelstalig beschikbaar en wordt bij voldoende belangstelling gedrukt.

Auteur is mevrouw drs. Heilwine A.H.M. Bakker, directeur van Balans & Impuls.

Uitgave SDU uitgevers BV 2007 ISBN 978-90-12-12522-2 www.sdu.nl

Voor meer informatie kunt u bellen naar 070 392 22 61 of mailen naar
info@balans-en-impuls.nl. Website www.balans-en-impuls.nl.    

Bron : www.balans-en-impuls.nl
[/quote]

[SEH zustertje]

ook van mijn kant niets te zwartenpieten......
wat dat betreft krijgen de profs daar in altijd commentaar Fanny

Het komt denk ik door een stukje scholing en ervaring en weten waar je verantwoordelijkheden liggen.


maar goed.....de oplossing was wellicht ook geweest (als je dus geen slachtofferhulp etc. voor in aanmerking komt ) om naar je huisarts te gaan.
die kan je ook naar de juiste instantie te verwijzen....

je kan pas voor een ander zorgen, als je het eerst voor je zelf kan....(weet het,  quote hoort in het kippenhok thuis)

[AMK]

Na dit alles gelezen te hebben, heb ik het idee dat het 'toevallig' was wat Sander heeft meegemaakt(betreffende de nazorg). Zoals een aantal van jullie schrijven, is de nazorg op vele plaatsen gewoon goed geregeld, voor zowel EHBO'ers en professionele hulpverleners. Hier moet dan meteen bericht van worden gemaakt, waardoor mensen weer het idee krijgen dat de nazorg overal slecht geregeld is.
Ik denk niet dat Sander's situatie voor heel veel hulpverleners opgaat. Zoals geschreven staat in het artikel heeft Sander geen gebruik gemaakt van de diensten die hem werden aangeboden. Dit had hij achteraf nog best zelf kunnen regelen.

[Emmy1973]

Hallo allemaal,

Ik ben bestuurslid van een EHBO-vereniging en wij zouden graag een vertrouwenspersoon binnen de vereniging aanstellen. Ik heb al geïnformeerd bij Slachtofferhulp, maar zij kunnen niet zoveel voor ons doen. Wel als je bv. getuige bent van een ongeval, maar niet als je getuige bent van een reanimatie op straat. Vandaar dat wij behoefte hebben aan ervaringen van andere verenigingen: hebben jullie een vertrouwenspersoon en is dit een intern of extern persoon? Hoe hebben jullie dit geregeld?

Wie kan me hier iets over vertellen?

Groetjes, Emmy

[Jim]

Goed idee, maar heb er zelf nog niet van gehoord. Ze hebben er ook geen in onze vereniging maar zeker een idee om voor te stellen aan het bestuur.

[Marnix]

Wij hebben als Rode Kruis-afdeling zowel landelijk als lokaal nazorgmensen. Meestal is een directe leidinggevende nog het beste eerste aanspreekpunt. Overigens kun je vrijwel altijd ook later contact opnemen met ambulanceverpleegkundigen die bij het incident zijn geweest. Weten hoe het met slachtoffer is afgelopen is overigens ook belangrijk in het proces.

[Zeeuw]

Ik zit zelf bij de stichting event-safe en daar zijn we bezig een BOT team op te richten voor nazorg.