nav de vorige discussie hier even verder, want dit is zeker belangrijk
We gaan off-topic, maar da's normaal hier geloof ik
Je geeft aan dat er wel eens te makkelijk over signalen van kindermishandeling wordt heengewalst, maar het tegendeel is helaas ook waar. Ik ben zelf in de praktijk ook hulpverleners tegengekomen die te snel verkeerde conclusies trekken m.b.t. de constatering van een blauw oog bij een kindje.
De procedures/richtlijnen die hulpverleners hebben voor het signaleren van mishandeling zullen natuurlijk voldoende discreet zijn, maar de uitvoering daarvan gebeurt helaas niet altijd discreet.
Gezien deze situatie, welke verdediging hebben de ouders wanneer zo'n "over-enthousiaste" hulpverlener verkeerde conclusies gaat doorgeven aan de instanties?
Wat vind je van het idee dat een hulpverlener op deze wijze best wel ver indringt op het prive-gebeuren van een gezin, iets wat hem eigenlijk niet moet aangaan?
Overigens hoop ik niet dat je dit als een persoonlijke aanval ziet...da's absoluut niet mijn bedoeling. Ik probeer alleen een (voor mij) interessante discussie op gang te brengen
Danny, ik voel me werkelijk niet aangevallen of wat dan ook
Je hebt helemaal gelijk dat je het privé van een gezin binnen dringt.
Om een voorbeeld te schetsen, als een kind binnen een bepaalde tijd een seh bezoekt, of Huisarts, dan moeten er alarmbellen gaan rinkelen
het is dan zeker goed om dat uit te zoeken.
Als er meerdere instantie's iets gemeld hebben, dan kan je wat.
Daarom krijgt de huisarts van iedere bezoekende patiënt op de SEH bijvoorbeeld een brief met onderzoek en bevindingen van de patiënt.
Bij ons "waakt" de kinderarts extra mee door controle uit te voeren op de sputovamo formulieren (en dan weer bij verdenking op spreekuur uitnodigen)
Iedere ouder wordt ook bij aanmelding van een kind bij ons op de SEH hier over geïnformeerd d.m.v. een a4tje.
Je kan pas conclusies trekken als je pas bewijzen hebt, en ik (dit klinkt raar) doe erg mijn best dan om die te verzamelen, alleen maar ter bescherming van het kind