En dan iets heel mafs. Je verwacht dat de vlammen alles wegvreten op hun weg, maar bij het fietspad aangekomen zie je dit:
Links de verschroeide aarde, maar rechts een - zo op het eerste gezicht - een ongerept bos.
Dit doet al weer iets anders vermoeden...
Dus stapt DB daar het bos niet in en loopt hij samen met hond weer richting het noorden.
Alwaar Staatsbosbeheer een informatiepunt heeft ingericht. Even verderop vindt DB echter een doorgang naar het bos welke niet is afgezet en dus veilig is. Ja, toch?
En daar wordt pas duidelijk hoe bedriegelijk die scheiding tussen duin en bos is. Het is een beetje triest, vriendjes en vriendinnetjes...
sporen van kroonvuur
let even op het hoogte verschil en de dichte begroeïng. hier kom je dus niet met een blusvoertuig doorheen. Niet met 4x4 en ook niet met 6 x 6. Deze foto is typisch voor het duinbosgebied bij Schoorl dicht begroeid en veel hoogte verschillen.
de humuslaag
Op de weg terug naar Schoorl kwam ik dus toch uiteindelijk aan de verkeerde kant van de afzetting terecht. Kennelijk was men vergeten om de doorgang die ik genomen heb af te sluiten.
Dat was het wel zo'n beetje. De parkeermeter in het centrum van Schoorl tikte onverbiddelijk verder. En Beauty Zwartnek is ook niet meer 1 van de jongste.
