Nog een aanvulling op mijn vorige stukje over zelfredzaamheid. In de "Sitrap", het regiobulletin van brandweer Amsterdam Amstelland, heeft de burgemeester van Amstelveen een stukje geschreven dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat: "Zelfredzaamheid is de toekomst" Volgens burgemeester Jan van Zanen is er een trend waarneembaar. "Meer dan in het verleden wordt een beroep gedaan op mensen zelf. Kijk maar naar de Klimopweg (zeer grote brand in Amsterdam, JM) Voordat de hulpverleners begonnen, waren omwonenden al druk in de weer. Twee dingen zijn dan belangrijk. Laten helpen en niet wegduwen. Dat zijn de mensen die je als hulpverlener moet gebruiken. En als hulpverlener help jij dan om juist die mensen te laten helpen."
Als de brandweer voor het simpele maar grootschalige werk zoals het doven van een breed vlamfront in lage begroeiing inschat dat hulp van burgers op veilige wijze kan, dat moet je die hulp ook met beide handen aanpakken. Wel verandert in zo'n geval de taak van in ieder geval een deel van de brandweermensen van (oneerbiedig gezegd) "blusvee" in "hoeders van blusvee". Een verdraaid verantwoordelijke taak, en in geval van een gillend tekort aan "brandweerhandjes", vooral in het eerste stadium van de inzet, erg belangrijk om de brand zoveel mogelijk onder controle te houden in afwachting van de aankomst van grootschalige professionele hulptroepen!
Ik ben het hier totaal met je eens, de zelfredzaamheid van de burgers zou moeten verbeteren.
Ik treed je bij wanneer je zegt dat wij als brandweer daar positief gebruik van zouden kunnen en moeten maken.
De enige kanttekening die ik me dan maak is: kunnen we niet opgeleide burgers inzetten bij dit soort gevaarlijke brandbestrijding.
Voor een goed voorbeeld van het inzetten van "opgeleide en aangestuurde" burgers moet je eigenlijk over de grote plas kijken, naar de CERT programma's van verschillende amerikaanse brandweerdiensten. Deze mensen worden ingezet in de eerste momenten om het tekort aan professionele hulpverleners op te vangen bij allerlei incident situaties. En zij kunnen ingezet worden bij ondersteunende taken bij dit soort natuurbranden.
Wanneer je mensen met terreinkennis wil inzetten bij natuurbrandbestrijding zouden deze ook goed herkenbaar moeten zijn voor de andere hulpverleners, hiervoor kan je dan weer kijken naar het zuiden, meer specifiek Zuid-Frankrijk. Daar heb je CCFF (Comité Communale Feux de Forets), dit zijn organisaties van vrijwilligers die tijdens de kritieke periodes patrouilles uitvoeren in risico gebieden om snel eventuele vuurhaarden op te merken en eventueel te trachten deze te blussen maar hun belangrijkste taak, door hun terrein kennis is het gidsen van de brandweerploegen naar de vuurhaarden en het verzorgen van logistiek ter plaatse.
Het gaat hier telkens wel om mensen die voor hun taken een opleiding genoten hebben en die door de brandweer aangestuurd worden. In dit soort gevallen kunne we als brandweer met een gerust geweten deze mensen inzetten voor specifieke taken, nu is dit naar mijn inziens nog al moeilijk omdat je totaal niet weet wie je wat laat doen en of hij het uberhout wel kan. Met alle eventuele gevolgen vandien.
