Zoals elk ongeluk is ook hier sprake van een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Niet alleen het ongeluk zelf, maar ook bij de situatie daarna.
Aan de ene kant is er een agent (volgens sommige een 'diender', alsof we nog in de 18e eeuw leven) die betrokken is bij een ongeluk. Op dit forum weet vrijwel niemand hoe die agent zich voelde direct na het ongeval. Voelde hij zich misselijk? Had hij pijn? Was hij versuft? Wij weten het niet, maar kunnen er slechts over gissen. Bij een ongeluk waarbij voertuigen 50/60 km/u rijden zal de ene keer sprake zijn van ernstig letsel, terwijl zoiets bij een ander ongeluk tot geen noemenswaardige verwondingen leidt. In ieder geval is er een redelijke kans dat de agent zodanig verwond was, dat hij het niet aandurfde om het water in te gaan. Als ik het gevoel heb dat ik elk moment kan flauwvallen, dan zou ik in zo'n situatie ook niet het water in gaan. Aan de andere kant is er ook een kans dat de agent nog wel in staat was het water in te gaan, maar dat op basis van het protocol niet aandurfde. Er is maar 1 die daar antwoord op kan geven, en dat is de agent zelf.
Daarnaast zijn er omstanders. Je kan je afvragen vanaf welk moment die omstanders bij het ongeluk aanwezig waren. Op het filmpje kan ik het niet goed zien, maar konden die omstanders onmiddellijk zien dat er nog een bestuurder in de auto zat? Als ze konden zien dat er iemand in de auto zat, dan is het nog de vraag of het slachtoffer al dan niet in verdrinkingsgevaar was. Was het hoofd onder water, of dreigde dat te gebeuren? Als het hoofd en een deel van het lichaam nog boven water zijn, dan lijkt (!!) het verdrinkingsgevaar minder groot te zijn. Door dan zelf een slachtoffer te verplaatsen kan ernstiger letsel worden toegebracht dan wanneer het slachtoffer in de auto wordt gelaten. Is het hoofd wel onder water, dan is voor iedereen duidelijk dat er verdrinkingsgevaar bestaat, en is direct handelen noodzakelijk.
Maar goed, dan is er nog de vraag hoe omstanders de houding van de agent hebben opgevat. Hebben omstanders zich gerealiseerd dat de agent gewond was en dat hij waarschijnlijk daarom niet te water is gegaan? Of hebben omstanders gedacht dat er niemand meer in de auto zat, omdat de agent op de kant bleef staan? Hebben zij misschien gedacht dat de agent opzettelijk niet te water ging omdat er andere gevaren dreigden? Als ik bij een ongeluk een agent zie staan die op het oog geen verwondingen heeft, maar die niet te water gaat, dan zou ik ook gaan aarzelen om zelf het water in te gaan. Als een op het oog gezonde agent niet de sloot in springt, dan is er vast een reden waarom dat niet noodzakelijk is. (Ik denk dat ik de agent wel zou vragen of ik iets kan doen.)
Wij weten niet wat zich in de hoofden van de agent en de omstanders heeft afgespeeld. Van achter de computer zou iedereen zeggen dat je onmiddellijk het water in moet om het slachtoffer uit de auto te halen, dan wel zijn hoofd boven water te houden. Maar elk ongeluk kent zijn eigen omstandigheden, waardoor niet alles verloopt zoals je zou willen. Ook is het nog de vraag of het slachtoffer is overleden doordat hij circa 1,5 minuut later dan had gekund, uit het voertuig is gehaald. Stel dat omstanders het slachtoffer onmiddellijk uit de auto zouden hebben gehaald, zou de man het dan wel hebben gehaald?
Het is een triest ongeluk met een vreselijke afloop. Ik zal niemand veroordelen over zijn of haar gedrag in deze zaak, want ik ken de feiten onvoldoende. En al zou ik die kennen, dan realiseer ik me dat iedereen bij een ongeluk anders reageert. Een omstander die zelf een ernstig ongeluk heeft meegemaakt kan bij het zien van een ongeluk zodanig geschrokken zijn, dat hij niet meer in staat is hulp te verlenen. Een omstander met een enkel in het verband, die misschien nog een open wond heeft en die misschien gisteren op tv heeft gezien hoeveel gevaarlijke bacteriën in een sloot zitten, zal niet zo snel de sloot in gaan als er nog veel andere mensen in de buurt zijn.
Sterkte voor alle betrokkenen.
