'Achteruit kijken kan nog niet'door Harmen van der Werf. zaterdag 12 september 2009 | 07:57 |
Laatst bijgewerkt op: zaterdag 12 september 2009 | 10:08
Van de grote loods van Eduard Suij aan de Tragel bij Koewacht is bijna niets meer over. Slopers zijn volop bezig de laatste restanten weg te halen, een week na de brand die zijn landbouwbedrijf zwaar teisterde. "Alles moet worden afgebroken, ook drie kleinere loodsen." Eduard lijkt het nog niet helemaal te kunnen bevatten. "We moesten weg uit het dorp en zijn hier in 1979 begonnen. We hebben alles zelf opgebouwd." Binnen vijf minuten was het eigenlijk gebeurd. "Mijn vader had 's ochtends de vrachtwagen in de loods gezet", vertelt dochter Sonja. " Waarschijnlijk is er een vonkje uit de uitlaat in het stro gaan smeulen." De grote loods lag vol met 2.740 ton stro. Sonja: "Vooraan in het midden is het vuur 's middags ontstaan. Het brandde als een fakkel. Dat verwacht je niet, met zulke stevig geperste balen stro."
Het alarmnummer 112 bellen lukte vervolgens niet. "De politie zoekt dat nog uit", weet Sonja. Via brandweervrijwilliger Ronald Martens uit Koewacht wist zij de Belgische brandweer te bereiken. "En de brandweer Koewacht was er snel bij." De eerste zorg ging uit naar de kalveren en stieren in de loodsen. Sonja: "Die kalveren liepen steeds terug. Tien van de 34 konden we gelukkig redden." Eduard probeerde zijn vrachtauto nog uit de loods te rijden. "Maar ik moest vluchten voor het vuur."
De stieren waren inmiddels losgelaten in weilanden. "Ze zitten normaal met z'n tienen", vertelt Eduard. "Nu liepen ze allemaal bij elkaar. En dan gaan ze vechten. We wilden ze naar een collega vlakbij in België brengen. Dat mocht eerst niet van de Algemene Inspectiedienst (AID). " Tot één uur 's nachts is Eduard bezig geweest de dieren onder te brengen bij twee neven. "Ik voer ze twee keer per dag."
Zo snel mogelijk wil Eduard nieuwe loodsen laten zetten. "Ik ben goed verzekerd. Anders was ik failliet geweest." Hij hoopt binnen een maand zijn vee weer bij zich te hebben. "De gemeente is erg behulpzaam."
Pijn doet het zeker nog, bij Eduard en zijn dochter Sonja. "Voor een boer is de stal zijn huis", verwoordt Sonja beider gevoelens. "De loodsen waren zo vertrouwd. In de betonnen vloeren die wij zelf hebben gestort, stonden mijn handafdrukken nog, met de jaartallen erbij. Dat is straks allemaal weg."
http://www.bndestem.nl/regio/zeeland/5504195/Achteruit-kijken-kan-nog-niet.ece
