Foto's maken politie auto's

[GN-5159]

Ten eerste kan je geen camera in beslag nemen, hooguit de geheugenkaart.

Ten tweede moet daar een vordering van de HOvJ aan ten grondslag liggen.

Agenten die roepen dat je foto's moet wissen geven per definitie aan dat
ze het niet snappen  

Ik zou eerst maar eens met je eigen afdeling voorlichting gaan praten voordat
je dit soort onzin gaat lopen spuien.

Sorry, jij bent degen die harde uitspraken doet. Dan mag jij dat dat staven  

Beste Ko,

Ik meng me niet snel in dit soort discussie's, maar in dit geval maak ik graag een uitzondering.

Jij bent degene die in dit topic onlangs harde uitspraken gehanteerd heeft, dus nu niet op kinderlijke wijze terugkrabbelen als je verzocht wordt om die uitspraken te toe te lichten en langs de 'strafrechtelijke meetlat' te leggen.

Ik denk niet dat op deze wijze discussiëren de kennis en wederzijds respect op dit forum naar een hoger plan brengt.
Discussie op basis van kennis en de bereidheid die kennis te delen, om vervolgens tot weloverwogen conclusie's komen, zonder deze in zulke harde beweringen uitten, doet dat i.m.o. wél.

Ik begrijp het niet allemaal, als je wilt, licht dan eens toe waarom de camera niet en het geheugenkaartje wél voor inbeslagname vatbaar is.

En licht dan ook eens toe waarom daar een hulp- (of bedoel je hoofd-) Officier van Justitie een vordering daartoe moet doen.

'en per defenitie niet snappen' en 'onzin spuien' heeft een beetje denigrerende, respectloze ondertoon.

Als zulks uitgelegd kan worden en die ondertoon verdwijnt, krijg ik misschien wel begrip en zelfs respect voor je kennis, houding en standpunt in deze.

Bedankt,

GN-5159

[Martijn de Vries]

Sinds wanneer is artikel 7 van de Grondwet een strafbepaling dan? En sinds wanneer is het overtreden van dit artikel een strafbaar feit? En waar staat dat dan strafbaar gesteld? Juist. Niet dus. Aanhouding is dus ook niet aan de orde. Vergelijk: als ik iemand discrimineer, is dat in strijd met artikel 1 van de Grondwet. Maar daarvoor kan ik niet worden aangehouden. Wel op grond van artikel 429 (of in elk geval daar in de buurt) van het Wetboek van Strafrecht. En dat is wél een strafbaar feit. En daar kan ik dan dús voor worden aangehouden.

Bedankt voor je uitleg. het was te proberen

[Brandpreventist]

http://wetboek.net/Sv/94.html?l=1

Artikel 94

1    Vatbaar voor inbeslagneming zijn alle voorwerpen die kunnen dienen om de waarheid aan de dag te brengen of om wederrechtelijk verkregen voordeel, als bedoeld in artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht , aan te tonen.

2    Voorts zijn vatbaar voor inbeslagneming alle voorwerpen welker verbeurdverklaring of onttrekking aan het verkeer kan worden bevolen.

3    Van de inbeslagneming van een voorwerp wordt, ook in geval de bevoegdheid tot inbeslagneming toekomt aan de rechter-commissaris of de officier van justitie, door opsporingsambtenaar een kennisgeving van inbeslagneming opgemaakt. Zoveel mogelijk wordt aan degene bij wie een voorwerp is inbeslaggenomen, een bewijs van ontvangst afgegeven.



http://wetboek.net/Sr/33b.html

Artikel 33b

In de verbeurdverklaring van een voorwerp is begrepen die van de verpakking waarin het zich bevindt, tenzij de rechter het tegendeel bepaalt.

[GN-5159]

Kijk, hier zit de kern van het probleem: Agenten die denken dat dit zo maar kan.

Ten eerste kan je geen camera in beslag nemen, hooguit de geheugenkaart.

Voor inbeslagname vatbaar zijn alle voorwerpen die de waarheidsvinding kunnen dienen toch, aldus de post van Palmpie?
Als ik de geheugenkaart uit mijn fotocamera haal kan ik nog steeds foto's maken op het interne geheugen, daar kunnen dus ook foto's op staan.

Ten tweede moet daar een vordering van de HOvJ aan ten grondslag liggen.

Volgens art. 539p, lid 1 van het WvSv kunnen opsporingsambtenaren dat best zelf regelen, tevens kán de OvJ het ook bevelen.


Feiten die de beweringen van Ko niet ondersteunen maar er haaks op staan. Waaruit ik opmaak dat bovenstaande citaten feitelijke onjuistheden bevatten, die de gedane harde uitspraken niet rechtvaardigen, en een tweede kern van het probleem bloot leggen, namelijk de gebrekkige kennis van rechten en plichten bij sommige incident fotografen.

Schat je eigen kennis en die van een ander op juiste waarde, en doe er op dit forum je voordeel mee...

[Brandpreventist]

Hallo allemaal,
vandaag een erg gekke situatie mee gemaakt. Daarom jullie vraag wat jullie hier van vinden.
Vandaag na school liep ik naar buiten. Daar was een vechtpartij aan de gang en zoals altijd maak ik foto's van ongevallen enzo. Ik maakte geen foto's van de vechtpartij wat mij ook heel normaal lijkt. Naar een paar minuten kwamen er politie auto's aan. Ik maakte toen een foto van een van de politie auto's. De politie agent stapt uit en komt heel breed op mij afgelopen. En vraagt om mijn fotocamera terwijl er een gevecht aan de gang is. Meneer vertelt dat ik mijn camera in moet leveren.
Ik wijs meneer er op dat ik gewoon foto's maak.
Toen zei ik dat ik hem wel zou wissen dus dat heb ik gedaan waar hij bij stond.
Gelukkig heb ik thuis de foto's weer terug kunnen halen.

Mag deze agent wel naar mij toe komen en zeggen dat ik me camera moet in leveren omdat ik een foto maak van een politie auto?
Een beetje raar

Waar gaat het heen met de agenten.

Voor inbeslagname vatbaar zijn alle voorwerpen die de waarheidsvinding kunnen dienen toch, aldus de post van Palmpie?
Als ik de geheugenkaart uit mijn fotocamera haal kan ik nog steeds foto's maken op het interne geheugen, daar kunnen dus ook foto's op staan.

Volgens art. 539p, lid 1 van het WvSv kunnen opsporingsambtenaren dat best zelf regelen, tevens kán de OvJ het ook bevelen.


Feiten die de beweringen van Ko niet ondersteunen maar er haaks op staan. Waaruit ik opmaak dat bovenstaande citaten feitelijke onjuistheden bevatten, die de gedane harde uitspraken niet rechtvaardigen, en een tweede kern van het probleem bloot leggen, namelijk de gebrekkige kennis van rechten en plichten bij sommige incident fotografen.

Schat je eigen kennis en die van een ander op juiste waarde, en doe er op dit forum je voordeel mee...

Maar als je de foto's gaat wissen kom je de waarheid nooit te weten...

Volgens mij gaat het in deze casus om een gevalletje optreden buiten je wettelijke bevoegdheden...   In beslagname voor waarheidsvinding prima... maar dan moet je niet akkoord gaan dat de fotograaf zijn foto's wist om onder de inbeslagname uit te komen... Dat riekt echt naar wat anders...

[Martijn de Vries]

Sinds wanneer is artikel 7 van de Grondwet een strafbepaling dan? En sinds wanneer is het overtreden van dit artikel een strafbaar feit? En waar staat dat dan strafbaar gesteld? Juist. Niet dus. Aanhouding is dus ook niet aan de orde. Vergelijk: als ik iemand discrimineer, is dat in strijd met artikel 1 van de Grondwet. Maar daarvoor kan ik niet worden aangehouden. Wel op grond van artikel 429 (of in elk geval daar in de buurt) van het Wetboek van Strafrecht. En dat is wél een strafbaar feit. En daar kan ik dan dús voor worden aangehouden.

Dat betekend dus dat je die artikelen voor lol in de wet staan als ze toch niet strafbaar zijn?

[Enrique]

Nou, de Grondwet is niet voor de lol geschreven hoor  

Niet alle wetten (sterker nog: de meeste niet) bevatten strafbepalingen. Je hebt civiel recht, bestuursrecht, strafrecht... van alles. Je hebt dwingend recht, regelend recht etc. De grondwet is de wet der wetten als het ware. De grondwet bepaalt de kaders.

Er zijn zat voorbeelden te noemen van wetsbepalingen die iets verbieden, maar aan overtreding daarvan geen gevolg verbinden.

[Ko van Leeuwen]

Jij bent degene die in dit topic onlangs harde uitspraken gehanteerd heeft, dus nu niet op kinderlijke wijze terugkrabbelen als je verzocht wordt om die uitspraken te toe te lichten en langs de 'strafrechtelijke meetlat' te leggen.

Mijn z.g. 'harde' uitspraak is een reactie op mike die 'hard' roept dat hij mijn
camera in beslag mag nemen. Daarbij verwijzend naar het wetboek van
strafvordering zonder dat met artikelen aan te tonen. Vervolgens wil hij dat
ik aantoon dat hij ongelijk heeft. Dan is het dus niet 'kinderachtig' om de bal
bij hem te leggen.

Bovendien moet je dan even kijken bij dit topic:
http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php/topic,2372.0.html
Ook hierin beweerd mike dat camera's in beslag kunnen worden genomen.
Als hem dan om voorbeelden wordt gevraagd komt er geen antwoord.

Ik denk niet dat op deze wijze discussiëren de kennis en wederzijds respect op dit forum naar een hoger plan brengt.

De term kinderlijk terugkrabbelen doet dat wel?  

Discussie op basis van kennis en de bereidheid die kennis te delen, om vervolgens tot weloverwogen conclusie's komen, zonder deze in zulke harde beweringen uitten, doet dat i.m.o. wél.

Vandaar mijn vraag om het te staven.

Ik begrijp het niet allemaal, als je wilt, licht dan eens toe waarom de camera niet en het geheugenkaartje wél voor inbeslagname vatbaar is.
En licht dan ook eens toe waarom daar een hulp- (of bedoel je hoofd-) Officier van Justitie een vordering daartoe moet doen.

Zie een volgend bericht.

'en per defenitie niet snappen' en 'onzin spuien' heeft een beetje denigrerende, respectloze ondertoon.

OK, dat 'onzin spuien' komt te hard over, waarvoor mijn excuses.
Feit is wel dat het wissen van foto's geen oplossing is. Noch technisch, noch
als het gaat om bewijsmateriaal.

Als zulks uitgelegd kan worden en die ondertoon verdwijnt, krijg ik misschien wel begrip en zelfs respect voor je kennis, houding en standpunt in deze.

Ondertoon??


Iets anders overkwam mij na de grote scheepsbrand in Velsen-Noord. Veel
brandweerkorpsen vroegen om foto's voor hun website. Omdat ik ze onmogelijk
allemaal per email kon voorzien van foto's heb ik een aparte pagina gemaakt
waar men de foto's kon downloaden. Toevallig had ik de volgende dag iemand
van de politievoorlichting aan de lijn en bood tussen neus en lippen aan dat
ook de politie die foto's mocht gebruiken voor het opfleuren van hun eigen
intranet. Vervolgens kreeg ik op barse toon te horen dat de politie geen foto's
van de pers wenst te gebruiken.
Tja, dan moet je later ook niet om foto's komen.  

[Ko van Leeuwen]

Beleidsregels - Voorlichting (actueel)

Circulaire leidraad over de positie van de pers bij politie-optreden

Categorie -
Rechtskarakter -
Registratienummer VLD 164 (1)
Datum vaststelling 19-05-1988
Datum inwerkingtreding -
Geldigheidsduur -
Relevante beleidsregels -


Inhoud

Aan de procureurs-generaal bij de gerechtshoven

Bij brief van 8 oktober 1980, Hfd. afd. Staats- en Strafrecht nr.
755/280, ontving u een leidraad over de 'Positie van de pers bij politie
-optreden'. Deze leidraad is indertijd door mijn ambtsvoorganger en de
toenmalige minister van Binnenlandse Zaken opgesteld. De verwachting was
dat deze leidraad samen met de ook in 1980 ingevoerde landelijke
politieperskaart zou kunnen bijdragen aan een goede verstandhouding
tussen politie en media tijdens politie-optredens, zodat moeilijkheden
kunnen worden voorkomen die deze verhouding zouden kunnen schaden.

Gebleken is dat de perskaart die erkenning heeft gekregen die ervan werd
verwacht.

Het model van de kaart is in de afgelopen jaren een aantal keren
gewijzigd. Laatstelijk is op 17 juli 1987 bij beschikking het model van
de - nu gesplitste - kaart opnieuw vastgesteld.
Naar aanleiding van een aantal ontwikkelingen uit de laatste jaren heeft
het Bestuur van de Stichting Landelijke Politieperskaart gevraagd om de
tekst van de leidraad uit 1980 op onderdelen aan te passen. Na
consultatie van genoemd bestuur en het overlegorgaan 'Justitie-Politie-
Pers' hebben wij aan dat verzoek gehoor gegeven.

De tekst van de gewijzigde leidraad treft u bijgaand aan. In het
bijzonder is duidelijker dan voorheen geformuleerd welke de wettelijke
gronden zijn om journalistiek materiaal (meer in het bijzonder foto- en
filmmateriaal) in beslag te kunnen nemen. Ook is de uit 1981 daterende
richtlijn van de procureurs-generaal ('Journalisten in actiesituaties')
in de leidraad opgenomen.

Ik moge u verzoeken aan deze nieuw vastgestelde leidraad binnen uw
organisatie ruime bekendheid te willen geven.

De minister van Justitie




Leidraad over de positie van de pers bij politie-optreden


1. Inleiding
In de afgelopen jaren is een aantal malen de behoefte gebleken aan een
uiteenzetting over de grondrechten waarop de pers zich kan beroepen en
over de bevoegdheden om deze ten behoeve van politie-optreden te
beperken. In 1980 hebben de ministers van Justitie en van Binnenlandse
Zaken een leidraad over de positie van de pers bij politie-optreden
opgesteld. Deze leidraad is thans herzien.
De in 1981 door de procureurs-generaal bij de gerechtshoven vastgestelde
richtlijn 'Journalisten in actiesituaties' maakt nu deel uit van de
leidraad. Ook is de oorspronkelijke passage over het in beslag nemen van
foto- en filmmateriaal herschreven en ondergebracht in een afzonderlijke
paragraaf. Duidelijker dan voorheen wordt nu vermeld wie bevoegd zijn
journalistiek materiaal in beslag te nemen. Tenslotte wordt aandacht
besteed aan de vernieuwde landelijke politieperskaart die op 1 januari
1988 is ingevoerd.


2. Vrijheid van meningsuiting
In artikel 7 van de Grondwet zijn waarborgen neergelegd ten behoeve van
de vrijheid van meningsuiting. Artikel 7 onderscheidt uitingen via de
drukpers, radio- en televisie-uitzendingen en andere uitingen.
Centraal daarin staat het absoluut verbod van preventieve censuur,
dat wil zeggen dat het een overheidsorgaan verboden is een voorgenomen
uiting vóóraf te toetsen. Wel is toegestaan de gedane uiting achteraf te
toetsen op de naleving van wettelijke voorschriften.
Artikel 7 bepaalt dat niemand voorafgaand verlof nodig heeft om door de
drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders
verantwoordelijkheid volgens de wet. Deze laatste zinsnede betekent dat
alleen bij de wet en onder uiteindelijke controle van een rechterlijke
instantie dit recht kan worden beperkt. Voor een radio- en televisie-
uitzending geldt dat er geen voorafgaand toezicht is op de inhoud ervan;
hieronder wordt ook de vormgeving van het uitgezonden begrepen. De
waarborgen die zijn vervat in artikel 7 gelden niet voor het maken van
handelsreclame.

Hier begint het dus al. Een verbod op fotografie of het eisen dat een
foto wordt gewist correspondeert dus niet met de grondwet. Pas ná
publicatie kan politie/overheid bezwaar aan tekenen.

Naast het recht op vrijheid van meningsuiting is in artikel 10 van het
Europese Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de
fundamentele vrijheden en in artikel 19 van het Internationale Verdrag
inzake burgerrechten en politieke rechten met zoveel woorden het recht
van iedereen inlichtingen te ontvangen en door te geven neergelegd; het
laatstgenoemde verdrag voegt hier nog het recht inlichtingen te
verzamelen aan toe. Op deze verdragen kan in Nederland rechtstreeks een
beroep worden gedaan.


3. Positie van de pers
De pers heeft een bijzondere maatschappelijke functie bij de realisering
van de vrijheid inlichtingen te verzamelen en door te geven en van de
vrijheid van meningsuiting. Voor de vorming van de openbare mening over
het doen en laten van de overheid is die functie van wezenlijk belang.
Het is daarom wenselijk dat journalisten, wanneer dat mogelijk is, hun
journalistieke werk ook kunnen doen op plaatsen waar het publiek niet kan
worden toegelaten. Journalisten kunnen zich dan met hun politieperskaart
(zie punt 9) als zodanig legitimeren.


4. Beperking van de mogelijkheid informatie te vergaren
Artikel 2 Politiewet draagt de politie op in ondergeschiktheid aan het
bevoegd gezag en in overeenstemming met de geldende rechtsregels te
zorgen voor de daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde. De handhaving
van de rechtsorde omvat:

1. de handhaving van de openbare orde, waarbij de politie ondergeschikt
is aan de burgemeester (artikel 12 Politiewet);

2. de justitiële politietaken (opsporing van strafbare feiten, aanhouding
van verdachten), waarbij de politie ondergeschikt is aan de officier van
justitie (o.a. artikelen 148 en 156 Wetboek van Strafvordering).
Zowel bij de handhaving van de openbare orde als bij de uitvoering van
justitiële politietaken kunnen zich situaties voordoen, waarin
maatregelen moeten worden getroffen om feitelijke hinder door omstanders
bij het politie-optreden tegen te gaan. Soms blijkt het bijvoorbeeld
nodig, een gedeelte van de openbare weg voor het publiek af te sluiten.
Bij ordeverstoringen komt het ook voor, dat de politie aan een ieder het
bevel geeft zich te verwijderen. Zulke maatregelen kunnen voor
journalisten een beperking meebrengen van de mogelijkheid ter plekke
informatie te vergaren. De algemene taakomschrijvingen geven de politie
de bevoegdheid maatregelen te treffen om te voorkomen dat omstanders in
gevaar komen of de politie voor de voeten lopen.

De maatregelen mogen er niet op gericht zijn bepaalde publikaties
onmogelijk te maken; dat zou in strijd zijn met de in artikel 7 Grondwet
gewaarborgde vrijheid van meningsuiting. Onder 'publikaties' worden ook
verstaan: foto- en filmreportages en radio-opnamen.


5. Journalisten in actiesituaties
Naar aanleiding van een aantal incidenten in het verleden hebben de
procureurs-generaal bij de gerechtshoven op 14 juli 1981 een
opsporingsbeleid geformuleerd met betrekking tot journalisten 'in
actiesituaties'. Deze regeling houdt het volgende in:
In beginsel wordt er door de politie van afgezien een journalist aan te
houden, die aanwezig is bij een kraakactie, ontruiming, protestactie of
demonstratie, indien deze

a. zich als journalist kan legitimeren (bijv. door middel van de
landelijke politieperskaart);

b. zich onthoudt van daden die niet geacht kunnen worden samen te hangen
met zijn beroepsuitoefening.

Deze beperkte 'vrijwaring' van aanhouding betekent niet dat de journalist
ook op een later tijdstip zou zijn gevrijwaard van opsporings- en
vervolgingsmaatregelen. Evenmin kan hij zich verzetten tegen
ordemaatregelen die tegen alle aanwezigen ter plaatse worden getroffen.
De bovenstaande regeling heeft tot doel dat de journalist zijn taak bij
acties zo goed mogelijk kan vervullen. Indien immers tegen een journalist
vrijheidsbenemende maatregelen worden getroffen zal hij als regel te laat
met zijn verslag van de actie komen voor de editie of uitzending van die
dag. Een bijzondere regeling voor de journalist vindt zijn
rechtvaardiging in het algemene belang dat de pers in onze samenleving
vervult.


6. Buitengewone omstandigheden
In buitengewone omstandigheden (oproer, ernstige verstoringen van de
openbare orde, gijzelingsacties en rampen, dan wel ernstige vrees voor
het ontstaan ervan) kan de burgemeester op grond van de artikelen 177 en
178 van de Gemeentewet bevelen geven of algemene voorschriften afkondigen
ter handhaving van de openbare orde of ter beperking van gevaar. Deze
uitgevaardigde bevelen of voorschriften kunnen mede gericht zijn op een
beperking van de mogelijkheden informatie te vergaren. Zo kan het nodig
zijn te voorkomen dat er in de omgeving van de plaats waar een gijzeling
plaatsvindt bepaalde situaties, gebeurtenissen of objecten worden
waargenomen of op beeld worden vastgelegd. De burgemeester kan, als de
omstandigheden hiertoe noodzaken, algemene voorschriften afkondigen op
grond waarvan het personen, die middelen voor het vastleggen van beelden
of geluiden bij zich hebben, verboden is zich in een bepaald gebied op te
houden. Overtreding van zo'n voorschrift is strafbaar volgens artikel 443
van het Wetboek van Strafrecht. Foto- en filmmateriaal kan, wanneer
het strafbare feit ermee is begaan, door de politie in beslag worden
genomen. Het is uiteindelijk aan de rechter te bepalen of het in
beslag genomen materiaal wordt verbeurd verklaard, aan het verkeer wordt
onttrokken dan wel wordt teruggegeven.

In beslag nemen van materiaal, niet materieel.
Dus wel de geheugenkaart, niet de camera.

7. Inbeslagneming van journalistiek materiaal
Journalistiek materiaal kan, in gevallen omschreven in het Wetboek van
Strafvordering, in beslag genomen worden. Journalisten kunnen op
tweeërlei wijze met inbeslagneming geconfronteerd worden.
a. De politie kan, al of niet in opdracht van een (hulp)officier van
justitie een journalist, als verdachte van het plegen van een strafbaar
feit, aanhouden en al hetgeen hij ter plekke bij zich heeft in beslag
nemen. Er dient dan wel een rechtstreeks verband te bestaan tussen
een gepleegd strafbaar feit en het journalistieke materiaal waarmee dat
feit is begaan. De journalist wordt dan aangehouden zoals elke burger.
Het is, als het tot een vervolging komt, aan de onafhankelijke rechter om
uiteindelijk te bepalen wat er met het eventueel inbeslaggenomen - nog
niet gepubliceerd - materiaal gebeurt.

In beslagname van camera's e.d. alleen als de journalist wordt
verdacht van een strafbaar feit. In dat geval kan dit ook zonder HOvJ.

b. Journalistiek materiaal kan voorts op last van de onafhankelijke
rechter (de rechter-commissaris) in beslag genomen worden, indien dit
materiaal - naar het oordeel van de rechter - kan dienen om in een
gerechtelijk vooronderzoek de waarheid aan het licht te helpen brengen.

In beslag nemen van materiaal, niet materieel.
Dus wederom wel de geheugenkaart, niet de camera.
Bovendien wordt hier gesproken over de rechter-commissaris. En ik maar
denken dat de HoVJ voldoende is.

Verder is het in de huidige digitale wereld voor 'waarheidsvinding' in
het geheel niet nodig om materiaal in beslag te nemen. Door een kopie
te maken/vragen kan zowel de politie als de fotograaf over foto's beschikken.

NB: In de gevallen waarin in beslag genomen foto- of filmmateriaal
ontwikkeld moet worden is een deskundige behandeling vereist. Zo mogelijk
zal hierbij in overleg met de rechthebbende de film behandeld moeten
worden. Gelet op de aard van het journalistieke werk verdient het
aanbeveling dat zo spoedig mogelijk een beslissing over teruggave van in
beslag genomen foto- en filmmateriaal wordt genomen. Zeker dat materiaal
dat in het verdere onderzoek niet van belang is.


8. Mogelijkheden tot het doen van beklag
Ook als politie en pers terdege bekend zijn met de in deze leidraad
geformuleerde normen, kunnen - juist in moeilijke situaties -
meningsverschillen optreden tussen politie en media. Vooral als het gaat
om de noodzaak van een maatregel die journalisten in hun werk belemmert.
Het is daarom van belang dat journalisten zich in zulke situaties kunnen
wenden tot een politiefunctionaris die voor contacten met de pers is
aangewezen teneinde voorzieningen op korte termijn te kunnen realiseren.

En hier zit mijn punt. Zowel op straat als op het forum blijken
agenten vaak slecht op de hoogte te zijn van deze beleidsregels.

Daarnaast staan journalisten dezelfde mogelijkheden ter beschikking voor
het indienen van klachten als aan anderen, nl. bij de korpsleiding, de
burgemeester of de officier van justitie. In een aantal gemeenten is een
'klachtenregeling tegen politie-optreden' van kracht.
Klachten over een bepaald politie-optreden kunnen ook ingediend worden
bij de Nationale ombudsman.
Bezwaren tegen inbeslagneming van journalistiek materiaal moeten
ingediend worden bij de in artikel 552a Wetboek van Strafvordering
aangegeven rechter. Dit geldt ook ten aanzien van het gebruik van in
beslag genomen voorwerpen en het uitblijven van een last tot teruggave.
Heeft men bezwaar tegen de uitvaardiging van een algemeen voorschrift
door de burgemeester op grond van artikel 178 Gemeentewet dan kan men de
Commissaris van de Koningin in die provincie verzoeken dat voorschrift te
schorsen.

NB - Journalisten kunnen zich over een bepaald overheidsoptreden ook
beklagen bij de diverse journalistieke beroepsorganisaties.
De politie kan zich over een journalistiek optreden beklagen bij de
verantwoordelijke hoofd- c.q. eindredacteur en kan zich altijd met een
klacht wenden tot de Raad voor de Journalistiek in Amsterdam.

Het lijkt mij dat beide partijen voldoende mogelijkheden hebben
om achteraf klachten in te dienen. Er is m.i. dus geen reden om
ter plaatse het wissen van foto's te eisen.

9. Landelijke politieperskaart
Voor een goede beroepsuitoefening moeten journalisten, die met name op
het politieterrein werkzaam zijn, beschikken over een politieperskaart.
Sinds 1980 wordt door de Stichting Landelijke Politieperskaart te
Amsterdam een landelijke kaart uitgegeven. Een ieder die kan aantonen
journalist van hoofdberoep te zijn en die een professioneel belang bij
zo'n kaart heeft, wordt in het bezit van die politieperskaart gesteld.
De uitgifte van deze kaart is in handen gelegd van een stichting, waarvan
het bestuur bestaat uit vertegenwoordigers van de journalistiek. Ingaande
1 januari 1988 is de landelijke politieperskaart gesplitst in een
genummerd perslegitimatiebewijs en een daaraan gekoppeld en genummerd
persherkenningsteken. De ministers van Justitie en van Binnenlandse Zaken
hebben het model van beide kaarten bij beschikking vastgesteld. De
beslissing over de erkenning van deze kaart ligt, voor wat betreft de
regiokorpsen, bij de betrokken korpsbeheerder. De ministers bevelen deze
erkenning dringend aan. De minister van Justitie heeft als beheerder van
het KLPD de kaart erkend. De kaart legitimeert de houder ervan als
professioneel journalist. Met het oog op de betekenis van de
journalistiek voor de realisering van de vrijheid inlichtingen te
verzamelen en door te geven wordt veelal aan journalisten toegang
verleend tot plaatsen, die voor anderen ontoegankelijk zijn, bijvoorbeeld
afgezette gedeelten van de openbare weg. Daarbij dient de journalist op
verzoek zijn politieperskaart te tonen.


Eindnoten
1. Bij de verlenging van de geldigheidsduur van deze circulaire in
februari 1994 is de circulaire geactualiseerd naar aanleiding van
wijzigingen van de Gemeentewet en de Politiewet. Red.

N.B.: Sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden maar het leek mij
in dit geval beter om de volledige tekst af te drukken.

[Ko van Leeuwen]

...
en een tweede kern van het probleem bloot leggen, namelijk de gebrekkige
kennis van rechten en plichten bij sommige incident fotografen.

Dit verwijt kan ik meteen retourneren. Ook veel agenten zijn ook slecht op de
hoogte. Dit is m.i. niet hun persoonlijke fout maar een misser in de opleiding
op de politieschool c.q. van de afdeling voorlichting.
Overigens moet ik zeggen dat in Kennemerland het laatste jaar veel verbeterd is.
Of de afdeling voorlichting daar een rol in heeft gespeeld ga ik ze binnenkort wel
even vragen.

Schat je eigen kennis en die van een ander op juiste waarde, en doe
er op dit forum je voordeel mee...

Goh, dat was nu juist de kern van de vraag aan mike. Als generalist in opleiding
roept hij dat hij zo maar mijn camera in beslag kan nemen. Dan vraag ik om een
onderbouwing. Ik denk dat ik met de berichten hierboven al een redelijke
onderbouwing van mijn uitspraken heb gedaan. Ik ben echter nog op zoek naar
instructies van Hollands-Midden en een van de Limburgse regio's. Die hadden
bovenop de officiële leidraad nog een goed verhaal gemaakt voor hun eigen
agenten. Ik kan het nog niet boven water halen. Als iemand het heeft liggen
houd ik me aanbevolen.