Helaas zijn (heel) veel agenten niet op de hoogte van de wetgeving hierover... In principe is openbaar grondgebied vrij gebied voor de pers, klaar.
Maaarrrr er zijn uiteraard weer wat uitzonderingetjes... Portretrecht is er eentje van, al lijkt mij dit in jouw geval niet helemaal van toepassing.
Een andere is dat de politie je in sommige gevallen wel kan verbieden om te publiceren in verband met eventueel onderzoek. Een agent mag je NIET dwingen je foto's te verwijderen als je het hele rijtje van openbaar grondgebied enz in acht houdt! Wat ze wél mogen doen is je digitale fotorolletje in beslag nemen en dit overhandigen aan de korpsleiding. Je krijgt van de agent een bewijsje dat het kaartje in beslag is genomen. Vervolgens moet de leiding binnen 6 uur beslissen of de foto geschikt is voor publicatie of niet. (Beelden die niet geschikt zijn voor publicatie zijn dat vaak wel voor het onderzoek...)
In jouw geval zal de leiding waarschijnlijk een lachbui krijgen, jij je camera terug en de eenstreper een tik op z'n vingers. Dit zijn de afspraken tussen de politie en NvJ, en verder helemaal niks!
Ik zal maar meteen het verhaal vertellen hoe ik dit weet, ben er ook door schade en schande wijs van geworden...
Lijk gevonden in het water bij een middelbare school, ikke er dus op af. Was er vrij snel ter plaatse en had dus mooie foto's (drijvend lakentje in het water, stel duikers er omheen, beetje politie en ambulance). Helemaal goed plaatje dus, mooi voor publicatie. Gemaakt van achter het lintje, dus volledig legaal. Vervolgens komt er een motoragent op me af die me begint te dwingen om die foto's te wissen. Waarom wilde hij niet zeggen, maar hij had er wel veel zin in om m'n ochtend is goed te verzieken. Uiteindelijk na wat tegensputteren de foto's gewist, wetende dat recovery erg leuk werkt. Hij wilde wel al m'n gegevens weten; braaf gegeven.
2 dagen later staat er opeens politie voor m'n deur. M'n moeder doet open: 'goedemiddag, wij zijn van de politie! Ik ben op zoek naar uw zoon, we moeten hem dringend spreken!' Heb moeders nog nooit zo wit m'n kamer binnen zien lopen...
Maargoed, het bleek dus om de technische recherche te gaan. Via via hadden ze begrepen dat ik vrij snel ter plaatse was bij de lijkvinding, en dat ik dus zeer waarschijnlijk foto's heb die zeer belangrijk voor het onderzoek zijn. Toen heb ik toch maar is zachtjes aan uitgelegd dat hun belangrijke onderzoeksmateriaal onder dwang van een collega van hun is vernietigd... De eerste woorden van de rechercheur waren: 'dat mag niet, dat kan niet, dat recht heeft de agent helemaal niet!'
Ik heb de recherche een paar minuten later braaf de gerecoverde foto's doorgemaild, de motor agent heeft een uitbrander gehad en de rest van het korps is ook weer is stilletjes bijgespijkerd over de rechten van de pers... Sindsdien eigenlijk geen problemen meer gehad
Maar bij de eerstvolgende situatie dat ik in zoiets verzeild raak mogen ze me meenemen naar het bureau oid, dan wil ik het wel een keer breed uitmeten in de pers... Een keer zo'n geintje is best grappig, maar dit was stiekem toch weer de 6e keer dat ik zoiets meemaakte!
