Of iets overdreven is weet je alleen achteraf
Ambulancediensten en (gelukkig) ook steeds meer EHBO-ers zorgen voor fixatie bij patienten die bij ongevallen zijn betrokken die vallen onder bepaalde criteria.
Je moet je afvragen waarom is deze instructie tot stand gekomen?
Door vele ervaringen met ongevalsslachtoffers blijkt dat slachtoffers met Hoog Energetisch Trauma een grotere kans hebben op (o.a.) nekletsel daarom is deze richtlijn tot stand gekomen.
Iedere hulpverlener die dit bewust naast zich neer legt neemt een groot risico.
Als voorbeeld wil ik de volgende casus voorleggen:
Op de SEH wordt een man door de ambulancedienst gebracht met een gecompliceerde onderbeenfractuur. Deze man was met 70 - 80 km/uur tegen een stilstaande bus gereden. Man was volgens protocol behandeld met Halskraag, O2, plank, infuus, pijnstilling, spalk li onderbeen.
Echtgenote was erg bezorgd en reed mee met ambulance.
Op de traumakamer wordt de man onderzocht en ik vraag aan de echtgenote hoe het gaat. Blijkt dat ze ook in de auto had gezeten en zich steeds minder goed begon te voelen.
Ik heb haar meegenomen en onderzocht. Mw had een seatbellsign (grote bloeduitstorting van de gordel) van zo'n 25 cm bij 8 cm. Echtgenote werd dus slachtoffer2 en geplankt en gekraagd.
Mw bleek een fractuur van L1 en L2 te hebben, vrij vocht bij de nier en een longcontusie.
Mw had geen klachten aangegeven op de plaats van het ongeval en was verder niet onderzocht.
Was zij daar ter plaatse volgens de richtlijnen behandeld (plank kraag etc) dan was dat als overdreven ervaren.
Helaas gebeuren dit soort casussen regelmatig.
Natuurlijk is het gunstig als een slachtoffer nog heeft gelopen, de kans op een dwarsleasie is dan een stuk kleiner, maar wat gebeurd er als je zo iemand niet fixeerd en pijnstilling gaat geven ( de spieren ontspannen en bieden minder stevigheid aan de wervelkolom) Je kan als arts of verpleegkundige dit achteraf niet verantwoorden vooral als de situatie verergerd.