Jammer van dit topic is dat drietal zaken door elkaar worden gehaald.
1. Persoonlijke motivate, Vrijwilligheid, beroepsmatigheid, trainingen en ervaring opdoen
2. Relatie werknemer - werkgever (Ook de vrijwilliger heeft een werknemer en werkgever relatie met de vereniging of stichting waarvoor ze actief is..) welke vergoedingen zijn rieeel voor welk type werk..
3. Dienstverlener - Klant, Opdrachtgever Wat is een rieele prijs die een klant moet betalen voor de diensten die de hulpverleningsorganisatie levert.
Het nadeel is dat bijvoorbeeld het begrippen "Dienst" en "dienstverlening" in de context van 1. persoonlijke motivatie een heel andere betekenis heeft, dan in 3. Dienstverlener - Klant, Opdrachtgever, waarbij de meer wettelijke betekenis van dienstverlening conform wetboek van Koophandel van zin. is..
Het belangrijkste verschil van uit een Eerste Hulp dienstverleners organisatie tussen vergoedingen bij 2. en 3. is dat bij 2 we praten over kosten (wat kost een medewerker, vrijwilliger en bij 3 over de opbrengsten, wat brengt deze klus op.
Hierin is geen verschil tussen commerciele en vrijwilligersorganisaties. Hoewel de klant soms denkt dat vrijwilligers alles gratis doen, en commerciele organisatie voor alles moet betalen..
Maar je kunt deze dingen ook weer niet helemaal los van elkaar zien:
Persoonlijke motivatie (1) kan (deels) bepaald worden door de vergoeding (2) die er tegenover staat. En tussen 2 en 3 bestaat een wederzijdse relatie zowel bij commerciële als bij vrijwilligersorganisaties. De kostprijs voor de klant bestaat bij dienstverlening grotendeels uit de vergoedingen die aan werknemers/vrijwilligers betaald moeten worden. Aan de andere kant bepaalt het maximale bedrag dat de klant wil betalen de maximaal te verstrekken vergoedingen aan de werknemers/vrijwilligers.
Vrijwilligersorganisaties zetten zich IMHO nog wel eens voor een te lage prijs in de markt, waardoor zij hun vrijwilligers niet of nauwelijks een (onkosten)vergoeding kunnen aanbieden. De kans bestaat dan dat de motivatie verdwijnt bij deze mensen om zich vrijwillig in te blijven zetten. Dit is trouwens duidelijke geen 1-op-1 relatie, want persoonlijke motivatie kan ook bestaan uit dingen als: gezelligheid, sociale contacten, ervaring opdoen, ideële motieven etc.
Een professioneel werkende vrijwilligersorganisatie zou zich wat mij betreft best tegen commerciële prijzen in de markt mogen zetten als die markt dat accepteert. Omdat de vergoedingen hoogstwaarschijnlijk lager liggen, blijft er dus meer ‘winst’ over voor de organisatie die zij kan inzetten voor andere doeleinden. Zo vindt er binnen veel goede doelen kruisfinanciering plaats waarbij ‘commerciële’ activiteiten de onrendabele projecten dragen. Maar dit geld kan bijvoorbeeld ook gebruikt worden voor ‘secundaire arbeidsvoorwaarden’ voor de vrijwilligers: gratis kleding, meer feestjes etc.
Zoals eerder aangegeven kan ik me bij een EHBO-organisatie die draait op vrijwilligers voorstellen dat zij gedifferentieerde tarieven hanteren afhankelijk van de financiële draagkracht van de opdrachtgever. De vergoedingen voor de vrijwilligers kunnen dan constant blijven.
Het moeilijkste voor zo’n organisatie is de prijsbepaling, die bouw je naar mijn idee op vanaf verschillende kanten, nadat je de grootte van de inzet (mensuren) hebt vastgesteld:
1. wat is gebruikelijk in deze markt/wat wil de klant betalen?
2. wat is de kostprijs voor mijn organisatie?
3. wil ik aan dit evenement verdienen of werk ik onder kostprijs (bv voor goed doel)?
Daarbij moet een boekjaar dan dekkend zijn: je moet net zoveel boven kostprijs binnenhalen als dat je onder kostprijs ‘cadeau’ doet.
