Er zijn zoveel variabelen bij prehospitaal onderzoek dat het lastig is om n.a.v. 1 onderzoek meteen te concluderen dat stante pede alle protocollen ter wereld zouden moeten veranderen...
Zo overweldigend vind ik het bewijs nu ook nog niet en is zeker nog niet gestaafd door andere onderzoeken.
Één onderzoek? Er is inmiddels een hele trits aan onderzoeken die allemaal laten zien dat hoewel adrenaline leidt tot meer ROSC er géén of een negatief effect is op overleving. Er is géén onderzoek wat gunstige effecten laat zien van het gebruik van adrenaline op de overleving. Het is dus al wel degelijk gestaafd door eerdere onderzoeken. Wel is er nog niet eerder zo'n groot cohort onderzocht. Daarnaast is het inderdaad alleen retrospectief onderzocht simpelweg omdat geen enkele ethische commissie dergelijk onderzoek durft goed te keuren omdat het dogmatisch gebruik van adrenaline al sinds de jaren 60 gemeengoed is.
Tegenwoordig mag je pas een middel gebruiken als het aantoonbaar gunstig is. Adrenaline heeft op de een of andere manier een uitzonderlijke plek gekregen waarbij men het blijft gebruiken totdat men onweerlegbaar heeft aangetoond heeft dat het gewoon schadelijk is voor de patiënt
Daarbij wordt in het Japanse onderzoek inderdaad de verminderde overleving na ontslag uit ziekenhuis van de met succes gereanimeerde patient aangegeven, maar de verbeterde toestand van de ROSC patient dmv de epinefrine helpt de patient wel door de eerste fase heen tijdens/na de ROSC.
En dat is dus naar mijn mening kijken naar de verkeerde uitkomstmaat. Ieder onderzoek naar adrenaline laat in eerste instantie meer ROSC zien. Maar voor mij de enige uitkomstmaat die er wat toe doet is neurologisch intacte overleving en daar doet adrenaline het iedere keer weer slechter op vergeleken met géén adrenaline. Dat is ook goed te verklaren als je kijkt naar het negatieve effect van adrenaline waarbij het zorgt voor een verhoogde zuurstofconsumptie van het myocardium, induceren van arrhytmia en hypoxie door arterioveneuze shunting in de longen.
