Overigens zou je hem nog kunnen omdraaien ook, als er geen significant verschil in overleving gevonden wordt tussen alleen borstcompressies en 30:2, dan kan beademen dus blijkbaar geen kwaad op populatieniveau, ook niet met de complicaties die dat op kunnen leveren (aldus rené). Als je dan van die complicaties hebt dan zouden die het effect van goede beademingen in de onderzoekspopulatie te niet kunnen doen (groepsanalyse) en zou dat kunnen betekenen dat goede beademing wel een beschermende factor is en dat we juist méér energie moeten steken in het juist aanleren hiervan bij een reanimatiecursus, zodat er minder complicaties voorkomen en het positieve effect zich kan tonen.
De evidence die er is op dit punt spreekt elkaar tegen en is niet altijd goed extrapoleerbaar naar de NL situatie door verschillen in prehospitale zorg. Hierdoor is de analyse hiervan erg kwetsbaar voor persoonlijke inzichten. Feit blijft dat in de huidige ILCOR/ERC/NRR richtlijnen die gebaseerd zijn op de Evidence van 2010 gekozen wordt om, wanneer mensen zich laten scholen in reanimatie, zowel borstcompressies als beademingen aan te leren. Het zou zonde zijn om mensen, als ze toch bij je zitten voor een cursus, de beademing niet aan te leren, omdat je daarmee, zeker voor bepaalde subgroepen (verstikking, verdrinking, zuurstoftekort) wel een verschil kunt maken, waar dat voor primair cardiale circulatiestilstand wellicht minder zou zijn.
Overigens laat een NL studie (ARREST) zien dat een verlengde periode tussen de blokken borstcompressies (voor beademingen) geen effect heeft op outcome (kleine steekproef van 200 reanimaties met AED).
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23509061?dopt=AbstractPlus&otool=inluvalibDe ARREST studies zijn nog steeds gaande, een mooi voorbeeld van onderzoek in de NL setting waar we veel mee kunnen.
