Kijk, hier ben ik het nu helemaal mee eens. De HBO-v is leuk bedacht, maar uiteindelijk doet 80% hetzelfde werk als de mbo-v.
Ik heb godzijdank de dule variant gedaan en dus de laatste 2 jaar van de hbo-v voor 80% in het ziekenhuis gewerkt.
Afgestudeerd kon ik meteen aan de slag in hetzelfde ziekenhuis, met 2 jaar werkervaring a 80% achter de kiezen.
De huidige HBO-v betekent differentie (2x 20 wkn stage, minor, evt buitenlandstage) en that's it. Maar die stages zijn ook 80%.
Dus uiteindelijk een week of 32 werkervaring waarvan de eerste 10 weken inwerken ook eigenlijk een beetje weggestreept kunnen worden.
Of de MBO-v variant met die 20 weken meer stage nu meteen een meer praktijkgerichtere opleiding is? vast wel...
Ze slaan de hele meuk aan rollen (coach, beroepsbeoefenaar en ontwerper) over.
Wel moet ik zeggen dat als je het leuk vind om verder te kijken dan alleen de zorg, de hbo-v zeker een breder veld biedt.
Hele stukken wetgeving, richtlijnen, evidence based nursing, NEN-normen, enz zijn bij mij langsgekomen en ik heb er nu profijt van.
Het geeft wel een extra dimmensie aan het vak. Bijvoorbeeld voor deelname aan de VAR is deze kennis meegenomen.
Maar even ontopic:
Een master om de ambulance op tegaan zou hetzelfde principe zijn als een BMH na de verpleegkunde opleiding.
Dit heeft met 3 dingen te maken:
1. De opleiding, er moet gewoon veel meer gedaan worden aan kennis en kunde
2. De student, veel studenten profileren zich te weinig en vinden een afdeling wel genoeg
3. De praktijk, naar mijns inziens de grootste boosdoener. De standaard binnen ziekenhuizen wordt tegenwoordig HBO-v. Zonder er maar ook een cent meer voor te betalen. Dit is ook de reden dat MANP en PA zo in trek is, vooral in de chronische zorg krijgen zij namelijk wel de bevoegdheden die eigenlijk voor de HBOer waren bedoeld (coordinatie, innovatie, vraagbakfunctie en schakel tussen verpleegkundig en medisch) Dit is erg jammer.
Los hiervan staat dat ik vind dat er qua kennis en denkniveau wel degelijk een groot verschil is tussen de HBOer en de MBOer. Zelfs binnen de specialistische setting
Een bekend probleem met de verpleegkundige beroepsgroep is hardnekkige weerstand tegen verandering.
Dat komt soms voort uit een (terecht) kritische houding, maar vaak ook uit een soort conservatisme.
Ik ben de laatste die dit zal ontkennen. Mensen die ambities hebben, worden zeker op een afdeling raar aangekeken. Wat ik gewoon heel raar vind is, dat elke keer hetzelfde terugkomt: ERVARING. Als ambulanceverpleegkundigen daarover beginnen tegen de beginnende beroepsbeoefenaren, wordt dit telkens ontweken en gereageerd met Master dit, opleiding dat. Zij doen dit niet om te plagen, maar omdat zij ervaringsdeskundige zijn en weten dat dit de rode draad is binnen de zorg. Een mens is nou eenmaal geen machine. Zodra dit wordt ingezien, kun je beginnen met een gezonde discussie over hoe je een voortraject kunt optimaliseren. En dit kan zeker!
