zwangere werknemers in de hulpverlening

[Peter71]

Famke,
Je bent inderdaad niet gehandicapt als je zwanger bent, maar bij ons staat het beschreven in het procedure boek en daar moet iedereen zich gewoon aan houden. De eventuele beroepsvrouwen krijgen dan gewoon ander werk en mogen net als elke andere vrouw een aantal weken voor de bevalling op zwangerschapsverlof. Tijdens de repressief dienst en de oefeningen mag je gewoon niet meer worden ingezet, dit voor de gezondheid van het ongeboren kind en de vrouw, ook al ben je super fit. Tussen de oefeningen en de repressieve inzet zit niet zoeveel verschil, het materiaal blijft even zwaar en je bewegingen tijden het oefenen of tijdens de inzet zijn ook niet anders van elkaar. WAT WEL gebeurt is dat de vrouwen wel aanwezig zijn tijdens de oefenavonden. Dit om inderdaad niks te kunnen missen en om betrokken te blijven bij het korps. Zij zijn dit niet verplicht.

Mikie

plus dat je tijdens een oefening kan zeggen ik kap er ff mee,en dat lukt bij een inzet iets minder makkelijk

[kantjeboord]

http://cms.firehouse.com/content/article/article.jsp?sectionId=46&id=29737

In bovenstaand artikel wordt melding gemaakt van een vrouwelijke ambulance chauffeuse die is omgekomen bij een ongeluk tijdens het werk.
Deze vrouw was 8 1/2 maand zwanger.
Ik vraag me eigen af mag een vrouw die bijna uitgeteld is in nederland een dergelijke functie nog uitoefenen?

Tot 7.5 a 8 maanden mag je gewoon je beroep blijven uitvoeren, mits je het aankan.
Ikzelf heb tussen de 28 en 30 weken doorgewerkt op de ambu. Daarna ging mijn buik in de weg zitten. (Voelt ook wel vreemd hoor als je met een reanimatie bezig bent en de kleine schopt aan de andere kant terug!)
Ik heb daarna vervangend werk gedaan op de CPA als centralist. 2 keer ben ik 6 weken voor de uitgerekende datum gestopt, de derde keer 4 weken voor de uitgerekende datum. (Mijn laatste dienst was zelfs een nachtdienst)
Vanaf een week of 22/24 mag je werkgever je niet meer verplichten om nachtdiensten te draaien. ikzelf kon er goed tegen en heb ze wel gedraaid, scheelde ook in mijn OT.
1 keer heb ik een rit geweigerd ivm een besmettelijke ziekte die de patiënt zou hebben. Daar werd toen ook niet moeilijk over gedaan.
Als je de arbo regeltjes letterllijk gaat nemen zou je na het tillen van 1 patiënt van 100 Kg een week naar huis mogen. Niet werkbaar dus! Ik heb gewoon tijdens mijn zwangerschappen wat vaker een beroep op omstanders gedaan (politie die er toch al was of een familielid) Niet vaker tilass moeten vragen dan anders. Beetje creatief zijn. en daarbij, 1 gouden regel: "Iedereen kan lopen tot het tegendeel bewezen is!"  

In Amerika gelden echter andere regels, wat andere mensen ook al schreven.

[kantjeboord]

Of het mag weet ik niet,maar ik vind het niet echt verantwoord in elk geval. Al is er in sommige beroepstakken bijv. nog zo'n tekort aan personeel,zij had een functie die van belang is voor alle inzittenden en zo aan het eind van een zwangerschap kan er genoeg gebeuren waardoor ze ineens geen controle meer over het voertuig zou kunnen hebben en de collega en patient in gevaar brengt....

Geef eens een voorbeeld dan Annemiek? Ik heb gewoon tot het einde toe normaal kunnen autorijden met de gordel om!

[kantjeboord]

zomaar bevallen zonder iets gemerkt te hebben vooraf? leuk verhaal op een verjaardag maar niet echt waarheidsgetrouw lijkt me.

Toch wel hoor! Hier in de regio al 2 keer meegemaakt, Huisarts dacht aan een koliek! Wel eentje van bijna 7 pond!  

[Annemiek]

De baby kondigt zich iets te vroeg aan op welke wijze dan ook,wat een schrikreactie tot gevolg kan hebben....
Flauwheid door een mogelijk verhoogde bloeddruk.....
Tja,ik weet er niet zoveel op te bedenken,maar toch vind ik het niet echt super in zo'n functie....

[kantjeboord]

De baby kondigt zich iets te vroeg aan op welke wijze dan ook,wat een schrikreactie tot gevolg kan hebben....
Flauwheid door een mogelijk verhoogde bloeddruk.....
Tja,ik weet er niet zoveel op te bedenken,maar toch vind ik het niet echt super in zo'n functie....

Dat kan, dat een baby eerder komt dan je dacht, maar die valt er niet a la minuut uit! Op het moment dat je merkt dat je gaat rommelen stop je uiteraard je dienst. (En de begin weeën zijn echt niet zo heftig als ze altijd op tv doen geloven, daar zie je ze bij de allereerste wee helemaal dubbel klappen en naar adem snakken!)   Tijd genoeg om je auto aan de kant te zetten.

Bloeddruk wordt tegen het einde iedere week gecontroleerd, meestal zal die ook omhoog gaan vlak voor dat je gaat bevallen, dus last van flauwvallen heb je alleen in het midden van je zwangerschap. ("Mid pregnancy dip")

Maar het ligt denk ik gewoon aan de vrouw en de zwangerschap zelf. de één kan het wel, de andere niet. en de ene zwangerschap is de andere niet. Luisteren naar je lichaam is heel belangrijk.

[Annemiek]

Ja okay,maar bij je eerste zwangerschap weet je denk ik ook niet wat je allemaal wel en niet zou moeten voelen....

[firemanr]

Tot 7.5 a 8 maanden mag je gewoon je beroep blijven uitvoeren, mits je het aankan.
Ikzelf heb tussen de 28 en 30 weken doorgewerkt op de ambu. Daarna ging mijn buik in de weg zitten. (Voelt ook wel vreemd hoor als je met een reanimatie bezig bent en de kleine schopt aan de andere kant terug!)
Ik heb daarna vervangend werk gedaan op de CPA als centralist. 2 keer ben ik 6 weken voor de uitgerekende datum gestopt, de derde keer 4 weken voor de uitgerekende datum. (Mijn laatste dienst was zelfs een nachtdienst)
Vanaf een week of 22/24 mag je werkgever je niet meer verplichten om nachtdiensten te draaien. ikzelf kon er goed tegen en heb ze wel gedraaid, scheelde ook in mijn OT.
1 keer heb ik een rit geweigerd ivm een besmettelijke ziekte die de patiënt zou hebben. Daar werd toen ook niet moeilijk over gedaan.
Als je de arbo regeltjes letterllijk gaat nemen zou je na het tillen van 1 patiënt van 100 Kg een week naar huis mogen. Niet werkbaar dus! Ik heb gewoon tijdens mijn zwangerschappen wat vaker een beroep op omstanders gedaan (politie die er toch al was of een familielid) Niet vaker tilass moeten vragen dan anders. Beetje creatief zijn. en daarbij, 1 gouden regel: "Iedereen kan lopen tot het tegendeel bewezen is!"  

In Amerika gelden echter andere regels, wat andere mensen ook al schreven.

Persoonlijk vindt ik, dat zodra je je werk niet meer uit kunt voeren, in wat voor beroep dan ook (!), je moet stoppen. Zeker als het een baan betreft in de hulpverlening, waar de risico's toch al hoger liggen dan in de bloemetjeswinkelbranche.....
Je kunt het niet gebruiken dat er iets gebeurt tijdens een inzet, als je zelf mee so's bezig bent.

"ohhh ehhh, srry, maar er gaat iets niet goed, ik moet ff naar het ziekenhuis, blijf maar even bekneld zitten.."

 
Maar ja, ik ben ook een echte ouwerwetse.  

[kantjeboord]

Klopt ook wat je zegt hoor Peter. Maar dat schrijf ik ook al in mijn eerste zin. "Mits je het aankan".

En dit verhaal gold voor mijn situatie. er kunnen best vrouwen zijn die het niet aankunnen. Ligt er ook aan wat voor zwangerschap je hebt.
Mijn verloskundige zei ook de allereerste keer toen ik dus ook zo'n vraag had of ik wel door kon blijven werken. "Kind, je bent dit werk al tijden zo gewend lichamelijk, je hoeft nu niet ineens anders te gaan doen. je lijf is er op ingesteld".
Er zijn er ook die tot het einde blijven paardrijden!