Hele interessante discussie hier, dus laat ik me er ook eens in mengen.
Bij ons werken we al jaren samen met de EHBO vereniging. D.w.z. dat we veel evenementen samen doen, oefeningen samen doen, basisopleidingen samen doen, etc. etc. Je moet alleen als beide clubs bereidt zijn hier tijd in te steken, want de verschillen / wrijving zit toch wel heel diep, dat zie je hier in het topic veel terugkomen. Ik denk dat je moet beginnen op bestuurlijkniveau. Mijn ervaring uit het verleden is dat er vaak op het niveau van de daadwerkelijke hulpverleners wel overheen te komen is, maar dat het bestuur nog wel eens het muurtje liever nog een meter hoger bouwt dan een poort openzet. Gelukkig is hier het tegendeel waar!
Aan de andere kant begrijp ik de houding tussen de verenigingen / mensen onderling ook wel (wat overigens niet betekend dat ik het er mee eens ben), bedenk namelijk eens het volgende:
Het Rode Kruis is van oorsprong toch iets 'professioneler' dan de EHBO verenigingen. Kijk bijvoorbeeld naar de uniformen, de taken die ze toebedeeld krijgen van de overheid (SIGMA / O&V), hun PAM's met blauwe zwaailichten etc etc. Dit terwijl de EHBO toch eigenlijk begonnen is als 'leer hier hoe je passantenhulp verleend. In de loop der jaren zijn beide clubs toch naar elkaar toe gegroeid. De EHBO ging meer (grotere) evenementen doen en het Rode Kruis ging steeds meer inleveren. Waar vroeger dus duidelijk verschillen waren, zijn ze er nu eigenlijk niet echt meer. Beide hebben nu uniformen en behoorlijk materieel, beide hebben nu de mogelijkheid voor het leveren van SIGMA leden, en beide hebben toch nog het oud zeer van 'O daar heb je die jongens van die andere club'. Als we dat laatste nou allebei eens inleveren, dan komt het met de hulpverlening onderling vast helemaal goed.
Ik hoor hier opmerkingen als 'Laat mij maar liggen als het een RK-er is', of, 'Die EHBO-ers die kunnen veel minder'. Ik denk dat iedere hulpverlener in staat is goede hulp te verlenen, ongeacht bij welke club je zit. Hulpverlener ben je namelijk om te beginnen in je hart. Met welk kleurtje uniform je de taken uitvoert, maakt daarbij niets uit. Er bestaan geen hulpverleners die er met de pet naar gooien, hooguit leden van de EHBO vereniging of de Rode Kruis afdeling die gratis naar concerten willen en zich ten onrechte hulpverlener noemen. Profiteur zou een betere naam zijn voor deze mensen.
Wel ben ik van mening dat de opleidingen wat aangepast moeten worden. De basisopleiding is prima voor de mensen die in huis, tuin en keuken situaties willen weten wat ze moeten doen. Voor de mensen die 'moeten van de baas' is dit ook een prima oplossing. Evenementenhulpverlening is echter een hele andere tak van sport. Dat begint met correct portofoongebruik, maar dat omvat ook zeker het omgaan met stress, drank, drugs en agressie. Kijk bijvoorbeeld naar de dodenherdenking op de Dam dit jaar. Ik durf te beweren dat de gemiddelde onervaren hulpverlener hier dusdanig van onder de indruk is, dat die het eerste uur niet in staat is fatsoenlijke hulp te bieden, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Ik weet nog goed hoe mijn eerste evenementen waren. Ondanks het feit dat ik met wat ervaren EHBO-ers op stap was, dacht is steeds van 'O als er nou maar niets geks gebeurd' en 'Wat als het nou echt mis gaat'.
Kort gezegd denk ik dus dat er drie dingen zijn die erg belangrijk zijn voor de samenwerking:
1. Begin bij het bestuur
2. Praat open met elkaar over het 'oud zeer' en probeer dat kwijt te raken
3. Doe samen vervolgopleidingen. Dit kan zijn portofoongebruik, maar ook omgaan met agressie en geweld, evenementenhulpverlening, etc. Voordeel als je het samen doet, dat je de kosten ervoor ook nog eens beter onder controle houdt.
