De uitvoering van de privacy wetgeving wordt volledig verkeerd geinterpreteerd door alle betrokken hulpdiensten.
Zelfs op de simpele (na)vraag en in zeer algemeenheid gesteld als betrokken burgerhulpverlener : "hoe gaat het met het slachtoffer van dat en dat ongeluk of voorval" worden direct deuren dichtgesmeten omwille van de "zogenaamde" privacy van het slachtoffer.
De naam is voor mij helemaal niet belangrijk, ook NAW gegevens ed. niet.
Het enige wat ik wil weten is de toestand en hoe het afgelopen is.
Zelfs deze zeer algemene vragen worden vaak niet beantwoord in het kader van de "zogenaamde" privacy.
De vraag die bij mij opkomt : Wordt de privacy wetgeving niet misbruikt, of verschuilen hulpdiensten zich bewust achter de privacywetgeving om (achteraf) vooral geen lastige vragen te hoeven beantwoorden?
Ondertussen worden burgerhulpverleners opgezadeld met onzekerheid over hun handelen en het verloop. Leuke gedachte om te weten voor de volgende inzet.
De wetgeving wordt door buitenstaanders onjuist geïnterpreteerd. Het is verleidelijk om te denken dat het (medisch) beroepsgeheim bestaat om artsen of verpleegkundigen te beschermen. Het beroepsgeheim is er op gericht dat de patient onvoorwaardelijke vrije toegang tot de zorg heeft en blijft houden.
In deze kwestie is een burgerhulpverlener in de woning geweest van iemand. Uit zijn relaas blijkt dat iemand door zelfmoord om het leven is gekomen, informatie over de aard van de verwonding en informatie over de gezinssamenstelling.
Al deze zaken mogen nooit in de openbaarheid komen via een hulpverlener zonder toestemming van de patient of de nabestaanden. De nabestaanden bepalen namelijk wat ze wel of niet bekend willen maken. De nabestaanden hadden normaal gesproken kunnen kiezen om te zeggen dat hun dierbare overleden is door hartstilstand en de oorzaak onbekend is gebleven. Niet iedereen wil er mee te koop lopen dat het zelfmoord was.
In de medische hulpverlening is het ook niet vreemd als je mensen aantreft in situaties die ze graag geheim willen houden. Voorbeeld: Een man krijgt een hartstilstand in zijn eigen woning. De vrouw belt 112, burgerhulpverlener komt ter plaatse en treft de vrouw in paniek aan. Een dag later post deze burgerhulpverlener hierover en schrijft "zijn vrouw was helemaal in paniek bla bla". De kans bestaat dat de echtgenote van deze patient het leest en denkt "welke vrouw was in mijn huis".
Als door dit soort incidenten mensen gaan twijfelen of ze de ambulancedienst wel moeten bellen als er sprake is van een mogelijke medische spoedsituatie omdat ze vrezen dat bepaalde zaken in de openbaarheid kunnen komen zit je op het punt dat de vrije toegang tot de zorg in het geding is gekomen. Dit kan en mag niet, zeer zeker niet omdat er burgerhulpverleners worden ingezet door RAV's en zonder expliciete toestemming van patient c.q. bewoner zich begeven in het prive-domein en opereren in werkveld wat volledig valt onder medisch beroepsgeheim.
Een burgerhulpverlener heeft geen enkele status of recht op het verkrijgen van informatie. Artsen smijten geen deur dicht als een burgerhulpverlener informeert naar de toestand van een patient, de deur heeft namelijk nooit open gestaan. Als jij als burgerhulpverlener dat recht zou hebben op antwoord van een arts dan heeft ieder forumlid het gelijke recht om jouw huisarts op te bellen en antwoord te eisen op de vraag welke ziektes Willem D. onder de leden heeft (gehad).
