Even eerlijk. Het eerste stapje voor mij bij een reanimatie is naar de kazerne komen. Op de fiets. Zo snel dat de remmen oververhit zijn bij aankomst, want anders is de auto al vertrokken. Ik heb 3 minuten om vanaf huis -in welke 'uitrusting' dan ook- volledig aangekleed in de TS te zitten. Denk ik daarbij aan iets anders dan naar de melding gaan? Nee, dat is bij een reanimatie ook nergens voor nodig.
Ofwel: een melding (via SMS, pieper of welk ander systeem dan ook) houdt in dat je gaat indien beschikbaar. Er is helemaal geen tijd om na te denken of je eventueel binnen 6 minuten aanwezig kan zijn. Wie weet ben je na 10 minuten de eerste ter plaatse! Als je in een andere stad bent, tuurlijk, dan heeft opkomen geen zin. Maar anders.....
Als jij als (burger)hulpverlener betrokken bent geweest bij een reanimatie zien omstanders jou ook in die rol. Dat kunnen geëmotioneerde familieleden zijn, maar ook een klein kindje dat toevallig voorbij loopt. Naar het publiek komt het heel merkwaardig over als je -ogenschijnlijk op je dooie gemak- foto's gaat maken -om over het beeld dat hulpverleners van je krijgen dan nog maar te zwijgen.
Ik ben hierbij trouwens ook van mening dat voor burgerhulpverleners na een reanimatie standaard opvang geregeld moet worden. Het eerdere voorbeeld van Wpie gaf dat al aan: door de adrenaline kan je moeilijk inschatten wat voor impact een reanimatie daadwerkelijk heeft. Niemand kan zonder er ooit nog aan te denken verder gaan. Ik heb inmiddels aardig wat reanimaties meegemaakt en kan bij allemaal de bijzondere situaties benoemen. Het is bij ons tegenwoordig ook procedure om na een reanimatie iemand van het COT/BOT langs te laten komen om over de situatie te praten. Het kan namelijk nooit kwaad om een luisterend oor te hebben. Waar wij op de brandweercollega's terug kunnen vallen als het later toch wat minder goed gaat, kunnen burgerhulpverleners dat niet standaard. Die kunnen het verhaal aan hun vrouw of buurman vertellen, maar het is zo belangrijk om dit soort herinneringen gelijk een plaatsje te kunnen geven. Naast het alarmeren van burgerhulpverleners zou er dus eigenlijk standaard een BOP (Burgerhulpverlener Opvang Persoon
) een SMS'je moeten krijgen. Die bemoeit zich niet met de reanimatie en kijkt ook niet toe, maar neemt na afloop wel alle betrokken burgerhulpverleners bij elkaar om e.e.a. door te spreken...
