Weet je Sensei, ik heb diep respect voor jou. Als ik t juist heb heb je tientallen SEH's, CCU's, IC's en zelfs kinder IC's en dergelijke aangeschreven/meegelopen etc om daar te werken om je grote ambulanxe droom waar te maken. Je bent er al jaren mee bezig en je geeft niet op. Je offert je vrije tijd op om je CV te vullen met mogelijk interessante neven activiteiten en je hebt je gezin of vrouw meegenomen naar een ander land om te kijken of het daar lukt. Uit de grond van mijn hart: geweldig dat je zo gemotiveerd bent en blijft. In dat opzicht zou dat beloond moeten worden met je droom baan en dat gun ik je.
dank je wel
Maar: oma noemt het al en ik ben het daarmee eens: als het je niet lukt een specialisatie te bemachtigen klopt er iets niet: teamhoofden zoeken naar mensen en stellen zich de vraag: past dit in mijn team, gaat deze jongen de opleiding halen en hebben we kwaliteit in huis. Als je constant afgewezen wordt zit daar iets niet goed
.
Draai het eens om, als je zo vaak afgewezen wordt, hoe onzeker zou je dan kunnen worden in de sollicitatie gesprekken. daarbij ben ik ooit aangenomen voor een specialistische vervolgopleiding (CCU), alleen door omstandigheden extreme huilbaby, en dan bedoel ik 23 van de 24 uur tijdens het voorwerk traject) moest ik 5 dagen voor de start van de opleiding stoppen
Het is te makkelijk om te stellen dat dit door regels en voorbedachten plannen komt.
Dat zeg ik ook niet; het zijn factoren die mee spelen
Ik ben bekend op 3'grote SEH's in midden Nederland en daar zijn de opleidings plekken riant. Deze worden allemaal gevuld met buitenstaanders (contract technisch gunstig voor de baas) en hoe meer leeftijd en ervaring hoe groter de kans. Dus waar gaat het mis? Ik hoef hier geen antwoord op maar ik denk dat dit de gedachtegang is van de kritische mensen op jou.
dat mag ook en sterker nog dat kan ik me voorstellen, zou dat idee denk ik zelf ook hebben
Alleen er zijn maar 2 personen aan wie ik me moet 'verantwoorden', dan is de persoon in de spiegel en mijn patient.
Als ik naar mijzelf kijk: ik ben 27 en nu werkzaam op de ambulance, zij het in opleiding. Ik heb kansen gehad om hier te komen ondanks dat ik lang niet altijd de ervaren of beste keus was.
Het heeft te maken dat je geschikt bent (of in ieder geval wordt bevonden) en een hoop geluk. Ik ken meer mensen die geschikt zijn, maar de kans niet krijgen wat ze ook proberen; dan personen met jouw geluk
Uiteindelijk zoeken de ambulance bazen zoals oa oma en de mijne een persoon. Dat geld net zo als voor de SEH en ik denk ook voor de IC.
Absoluut, alleen het nadeel van sollicitatie gesprekken is dat het een moment opname is. dat je je daar niet kunt 'bewijzen' wil niet zeggen dat je niet geschikt bent. Al mijn werk (en stage) ervaring op de spoedeisende hulp en ambulance, laat het tegendeel zien.
andersom is het ook vaak gebeurt, iemand die zich geweldig kon verkopen tijdens een sollicitatie gesprek, maar vast liep op de werkplek
Ik bedoel dit stuk niet om discussie uit te lokken of om antwoorden te krijgen dus je hoeft er niet op in te gaan maar dit is mijn gedachte gang als jij in mijn ogen; "preekt voor eigen parochie" en ik daar dan toch kritisch op reageer.
ik begrijp je gedachten gang, maar voor mij is het niet iets wat een bijdrage levert aan de discussie. De dicussie lijkt nu over mij te gaan, terwijl dit volgens mij niet de bedoeling is
dus graag back on topic
Het beste wat jij kunt doen? Bewijs het ongelijk en sta hier over een jaar of 2 met de handtekening: ambulance verpleegkundige. Ik hoop dat het je lukt (en dat je dit relaas niet als beledigend ziet)
Nee, Als ik 1 ding wel geleerd heb dan is het dat ik niks hoef te bewijzen
zo lang ik mij zelf recht in de spiegel kan aankijken en de patient tevreden is, dan doe ik het goed
