Dit is echt veel te kort door de bocht. We hebben het hier over het Nederlands systeem. Daar maken B-ritten gewoon onderdeel uit van het werk. Dat is niet minderwaardig. Het B-vervoer omhelst vaak transport van uitermate kwetsbare en zieke mensen. Dáár zijn verpleegkundigen voor uitgevonden en raakt daarmee de kern van het verpleegkundig vak.
Ik weet het maar ik ga hier in de zandbak bewust heel kort door de bocht omdat ik vind dat we als ambulancedienst er moeten zijn voor de spoedritten. Ik wil geen enkele concessie doen aan onze wettelijke responsetijd van 8 minuten. De ambulancedirectie en ziekenhuizen moeten mij maar halverwege komen om de bocht iets wijder te krijgen.
Ik denk dat je in Nederland ook na moet denken over die B-ritten omdat je niet trots kan zijn dat je verpleegkundigen B-ritjes laat doen terwijl de burgers met levensbedreigende letsel/aandoeningen niet kunnen rekenen op een ambulance die op tijd (15 minuten!) ter plaatse is.
Ik wil bij voorkeur van alle ziekenvervoer af. Het kan door het uit te besteden aan private bedrijven maar het kan ook door medisch specialisten te zeggen dat als de berg niet naar Mozes komt, dan gaat Mozes maar naar de berg.
Ik ben namelijk niet van plan om onze ambulancedienst een escortservice te laten worden voor medisch specialisten en ziekenhuizen. Het hoeft niet zo te zijn dat als een medisch specialist een rit aanvraagt de ambulancedienst moet komen opdraven. Het heeft er bij ons voor gezorgd dat veel van de zwakke, kwetsbare mensen lekker thuis blijven en de medisch specialist samen met een verpleegkundige op huisbezoek gaat. Wij noemen het homecare in Qatar. De ambulancedienst zorgt in de avond en nacht voor deze mensen, de rest regelen de ziekenhuizen en de medisch specialisten.
Het zorgt voor een forse afname van het aantal bestelde, niet-urgente ritjes. Het zorgt dat de ambulancedienst haar dekking voor spoed kan behouden. Patienten zijn dolblij dat ze niet per ambulance naar ziekenhuis moeten voor ieder wissewasje en daarna weer retour per ambulance naar huis gaan. De bomvolle, bloeddrukke SEH's zijn dolblij dat ze patienten niet krijgen voor wisselen van urine- of PEG-catheter.
We hebben ook een forse serie Mercedes-Benz spoedambulances met een rolstoellift bij de zijdeur. We hebben het gedaan omdat we een categorie patienten, bijvoorbeeld kankerpatienten die naar de bestraling of chemo moeten niet op de brancard vervoeren maar lekker in de rolstoel laten zitten. We vertellen familie dat ze de patient op het afgesproken tijdstip in de rolstoel moeten klaarzetten. Wij leveren de patient vervolgens in het nationale kankerziekenhuis af in de rolstoel. De verpleging moet zelfs zorg dat de patient indien nodig op een bed komt en uiteraard bij retourrit weer zorgen dat de patient in de rolstoel zit.
Kortom er is ontzettend veel te bedenken en samen uit te vogelen om de zorg voor alle patienten te verbeteren en zelfs aangenamer te maken terwijl door het durven loslaten van oude werkwijze, gewoontes en werkcultuur.
Iedereen in Nederland kan bedenken dat je over 30 jaar zoveel oude mensen hebben die een hoger leeftijd gaan halen dat het je nooit gaat lukken om ze allemaal per ambulance met een echte verpleegkundige naar de dokter in het ziekenhuis te rijden voor een onderzoekje, een pacemaker bijstellen, verstopt piscatheter wisselen, enz.
