De auteurs van die 2 stukken blinken niet uit in een genuanceerde deskundige mening waar de toekomstige patienten van de BMH studenten mee geholpen zouden zijn. Er wordt niet ingegaan op benodigde ervaring en opleiding voor de functies, te kort door de bocht mbt de zieligheidsfactor en het ''gun die mensen toch een kans'' verhaal. Een objectieve benadering met kennis van de praktijk waarin die beroepen en functies functioneren zou eerlijker zijn dan een emotioneel getint betoog.
Daar sluit ik mij bij aan.
Het eerste artikel van Prof. Jan Kremer vind ik niet zo sterk. Hij spreekt van innovatief opleiden, maar daarbij kan je je afvragen of er bij het vullen van 'het gat in de markt' ook direct sprake is van een innovatieve opleiding. Hij heeft het over heilige huisjes van de geneeskunde en schopt daar maar weer eens tegen. Want ja, innovatie en zorg vernieuwing zijn immers hip op dit moment.
Hij gaat alleen voorbij aan de punten die Joffry al noemde, en trekt meteen de conclusie dat een opleiding BMH goed is voor de patient en professional, zonder dat er al praktijkervaringen van de opleiding zijn en gekeken is of de BMH'er inderdaad verbetering biedt. Jammer.
Frank van Wijck laat al iets meer van het probleem zien en geeft ook aan dat de opleidingen gouden bergen beloven, die ze vervolgens niet waar kunnen maken. Vervolgens komt het balletje weer terug bij de zorg te liggen, want die veranderen de beloofde gouden bergen (die de opleidingen overigens beloofden) in oud lood.
Bezint eer ge begint. Ofwel, zorg eerst dat je de kaders en fundamenten van je opleiding goed hebt en dat je waar kan maken wat je (gaat) beloven, voordat je een grote groep -voor de zorg- enthousiaste mensen een opleiding aanbiedt die vervolgens (mogelijk) niets waard blijkt voor de praktijk. Natuurlijk is er koudwatervrees in de sector, dat is met alle nieuwe opleidingen en zorg vernieuwingen. De discussie op het forum hier illustreert dat mooi. We zullen de toekomst gaan zien. Hopelijk komen de huidige BMH'ers alsnog op hun plek terecht!
