Is dat met training te ondervangen? Ik denk niet altijd. Degene waarbij dat niet werkt noemen we geen sukkels maar mensen.
Wat zou jij doen? Je bent een brandweerman met volwaardige TS. Hoge druk aan boord. Bluspak en ademlucht aan.
Je komt terplaatse bij een woningbrand en de bewoonster meld dat dr 3 jaar oude tweeling dochter nog in de kinderwagen ligt in de woonkamer. Zo proffessioneel als je bent besluit je te wachten op de 4 man aanvulling. Over de porto klinkt vlak daarna het bericht dat de 4 mansaanvulling niet kan komen. Ze hebben pech onderweg, of een ongeval, of wat dan ook. De AC alarmeert een andere aanvulling, en jij weet dat dit een kwartier duurt.
Ga je een kwartier wachten, wetende dat dat 2 kinderlevens kost? Of neem je dat stukje risico, wetende dat het 9 van de 10 keer goed gaat, en probeer je tegen alle regels in toch die 2 kinderlevens te redden? En als je dan toch naar binnen gaat, en je red het, dient men dat disciplinaire maatregelen tegen je te nemen? Ben je dan een sukkel of een held?
En als je het niet red? Ben je dan een held, of een symbool? Of het voorbeeld dat brandweer Nederland de eerste auto nooit zo had mogen saneren?
Als bekend is waar de vuurhaard is, de brandweerlieden weten wat ze doen, de juiste middelen (ADL, HD, WBC) en, zoals in dit geval, heel specifiek kennis aanwezig is over het pand en de slachtoffers dan kan het toch best een goede afweging zijn om wel naar binnen te gaan en die kinderwagen eruit te halen?
Ik heb telkens gesteld dat brandweerlieden prima in staat (zouden moeten) zijn om dat soort afwegingen te maken, niet dat ze bij het kleinste beetje risico altijd buiten blijven. En ja, die afwegingen zullen per persoon verschillen en ja dat is vervelend. Door goede training kan je die inschattingsfactor best wel ontwikkelen.
Als je, met alle kennis en ervaring die je in de tas hebt, een onverantwoord besluit neemt dan ben je inderdaad een mens en een hulpverlener, maar ook een sukkel. Niemand heeft er iets aan als jij door je onbezonnen actie even later naast het slachtoffer wat je wilde redden ligt, toch?
Vertalend naar mijn praktijk: die eerste aanvalsploeg bij ons heeft alleen handbrandblusmiddelen. Die lui gaan
niet naar binnen als er rook hangt. De tweede aanvalploeg heeft antiflash, ademlucht en handbrandblusmiddelen. Die kunnen dus wel door rook, maar niet door (teveel) hitte. Als het te warm is gaan ze dus
niet verder. Pas vanaf ploeg 3, en die heeft 6 minuten om zich volledig gekleed in hittewerend met ademlucht en groot materieel (LD) te melden bij de rookgrens, zijn de mensen volledig beschermd. Iedereen kent elkaar aan boord. Als er een gewonde in de rookgrens ligt, is het per definitie een van je maten. En toch hebben we met elkaar afgesproken dat de grenzen die jij met jou aanvalsploeg hebt
niet overschreden worden, hoe klote dat ook is. Brandbestrijding is bij ons een neventaak, een van de vele. Toch zijn we in staat om die harde grenzen te bewaken omdat iedereen zich het schompes traint om de risico's te leren herkennen en te respecteren. Dat geld voor iedereen, van matroos wasser tot commandant.
Die professionele brandweerman ziet die risico's ook, maar waar wij die harde grenzen respecteren zou hij met zijn kennis en ervaring wellicht een stapje verder kunnen gaan. Desalniettemin loopt ook hij een keer tegen zijn grenzen aan en die moet hij respecteren, anders ben je kil gezegd gewoon een sukkel.
