http://www.brandweervrijwilligers.nl/nieuws-146-4-op-ts-ramp-voor-eigen-veiligheid.html4 op TS: ramp voor eigen veiligheid
09 Oktober 2008
In Telegraaf een artikel over 4 man op een tankautospuit. "Een ramp voor de eigen veiligheid van brandweerpersoneel en alleen in gang gezet door geldnood" aldus de VBV. "Levensgevaarlijk voor de burger en voor de optredende brandweerlieden". Lees hier het artikel uit de Telegraaf.
Dit artikel was aanleding voor onze voorzitter, Cees van Beek, om samen met Ronald Kraan, bestuurslid VBV, een sprookje te dichten waarvan de werkelijkheidswaarde groot is. Je zou kunnen spreken van een overgang van de werkelijkheid naar een droom met vergezichten. Hoe reeel deze droombeelden zijn, laten wij aan de lezer over. Voor ons, als schrijvers, zijn het nachtmerries waarvan de werkelijkheid nabij, of zelfs gearriveerd is.
Van werkelijkheid naar een nachtmerrie die werkelijkheid wordt?
Er was eens een uitruk naar een bedrijf in 2000 in Enschede. De eerste TAS rukte incompleet uit, de tweede was laat en de ladderwagen incompleet. De brand groeide, met de daarop volgende explosie die een woonwijk van de wereld vaagde, tot een van de grootste rampen in onze geschiedenis.
Er was eens een commissie met Oosting als voorzitter die hierover stelde in haar rapportage: “Met name op het punt van systematische verkenning (van het terrein van het vuurwerkbedrijf) moet overigens worden onderkend dat de onderbezetting waarvan sprake was zich gemakkelijk kan hebben gewroken. Doordat de TS-649 was uitgerukt met vier man – van wie de chauffeur bij het voertuig moest blijven – had de bevelvoerder van de TS-649 slechts twee man tot zijn beschikking. Hij was daardoor gedwongen een bijdrage te leveren aan de opbouw van de eerste inzet. Voor het feit dat de bevelvoerder niet direct een systematische verkenning van het gehele terrein heeft uitgevoerd, heeft de Commissie dan ook begrip”
Er was eens, enkele jaren geleden, een FLO-dossier van onze gekazerneerde beroepscollega's met het uiteindelijke resultaat dat de vakbonden akkoord zijn gegaan dat zij hun baan maar voor 20 jaar mogen uitoefenen. Dus werven, selecteren, aannemen, opleiden, trainen, opbouw ervaringen, voortdurend bijscholen en dan.. foetsie uit de baan! De gemeenten hebben gedaan gekregen van de vakbonden dat zij hiermee het gezondheidskundige gedeelte van belastbaarheidsprobleem op het bordje van onze beroepscollega's gelegd hebben.
Er was eens levenslang leren, opgenomen in het huidige conceptbesluit Personeel Veiligheidsregio's maar dat geldt niet voor onze beroepscollega's. Die moeten immers na 20 jaar hun baan uit. De roeping van je leven moet je verplicht verlaten en je kunt dan bijvoorbeeld bemiddeld worden voor plantsoenmedewerker, onderwijzer of dokter. Uiteraard moeten dan in die 20 jaar naast alle bijscholingen ook nog de daarvoor benodigde opleidingen gevolgd worden.
Er was eens, enkele jaren geleden, een ATB dossier. De Europese regelgeving schrijft voor dat je niet teveel uren mag draaien. Als Brandweer Vrijwilligers krijgen wij daar ook mee te maken zodra er sprake is van kazernering en consignering. Voor de beroepscollega's betekende de afsluiting van dit dossier dat er honderden collega's bij moeten komen want zij moesten korter gaan werken. Logisch dan moeten er mensen bij, toch?
Er was eens, nadat het akkoord was afgedwongen door de verschillende bestuursrechters, een artikel in Brand en Brandweer in 2007 waarin gesteld werd dat de brandweerzorg mede hierdoor te duur zou worden. Dat was de aanzet tot een landelijke discussie over flexibilisering waar natuurlijk niemand tegen kan zijn. Download hier het betreffende artikel.
http://www.brandweervrijwilligers.nl/user_files/file/vakontwikkeling.pdf/werving_in_volle_gang.pdf Er was eens een managementvereniging die bij monde van de portefeuillehouder Brandweerzorg stelt, dat voertuigbezettingen juist voor het behoud voor Brandweer Vrijwilligers verlaagd worden en niet omdat de risico's voor burgers zijn afgenomen.
Er was eens een bevelvoerder die met 4 man uitrukte naar een bermbrandje. Tijdens het blussen kwam er een melding van een binnenbrand in een woning. Onmiddellijk werd alles ingepakt en uitgerukt naar een paar straten verder. Uitslaand op de benedenverdieping; moeder en kind boven. Ploeg naar boven, en zelf met een hogedruk proberen de dekking voor de reddende ploeg te garanderen. Het ging niet, ploeg boven ingesloten en geen redding.
Er was eens een rechtzaak waar de werkgever zich beriep op de nieuwe procedures en afspraken waarna de bevelvoerder in staat van beschuldiging werd gesteld. Hij had verzuimd in te schatten dat hij direct een reserveploeg had moeten laten oproepen. Dat had men zo afgesproken in het kader van flexibilisering van de uitruk en het behoud van Brandweer Vrijwilligers.
De laatste twee zijn fictieve scenario's. Maar hoe dun is de lijn tussen fictie en werkelijkheid?
