Geheimhoudingsplicht bij EHBO-ers

[auwb]

Bij de organisatie waar ik op dit moment werkzaam ben staat in mijn vrijwilligers overeenkomst een stuk over geheimhouding. Komt er in het kort op neer dat ik geheimhouding in acht dien te nemen over alles wat mij over een slachtoffer ter oren is gekomen tijden het uitoefenen van mijn werk. Mocht ik me hier niet aan houden dan kan de schade die er mogelijk ontstaat op mij verhaald worden.

[Heleen Lotus]

Stel dat je het zelf overkomt ?
Zou je het dan ook niet fijn vinden, te weten dat de hulpverlener die jouw geholpen heeft, zich niet verder uitlaat over de aard van jouw verwondingen.
Ik vindt het niet meer als fatsoenlijk om te zwijgen over het letsel van het slachtoffer die je hebt geholpen.

[Rescue]

Waar gaat de geheimhouding over en wie vertel je wel over het incident en wie niet..

Vertrouwelijke zaken blijven vertrouwelijk.. dat is duidelijk..

Maar een paar grens gevallen..  Op een motorcross evement, valt een rijder.. en word door jouw team van de baan gehaald.


(Foto uitsluitend ter illustratie, leuke voor een casus trouwens..)

Het publiek ziet het incident en patient word geimmobiliseerd naar de eerste hulp post gebracht en door een gele auto opgehaald..

Wat vertel je wel en niet aan de organisator, of begeleiding van de rijder of aan mensen die betrokken zijn bij het incident..

Aard van de letsel, Oorzaak ongeval ?, zover bekend ?.

[Brandpreventist]

Wat je wel en niet verteld is altijd een afweging die afhankelijk is van de situatie... Wat mij wel vaak opvalt is dat er soms zaken het stempel 'geheim' krijgen omdat je je zo wel ERG interessant / belangrijk maakt...

In jouw casus ziet iederéén het ongeluk gebeuren... Als je niets verteld dan gaan er zo de ergste verhalen de wereld in... Je kan toch gemakkelijk een algemeen verhaal vertellen aan de hand van de feiten over het aard van het letsel, binnen de beperkingen van je diagnose die je als EHBO'er kan stellen...

[auwb]

De organisatie heeft, aangezien zij toch een bepaalde verantwoordelijkheid hebben, wel het recht om te weten wat de oorzaak is/was zodat ze er een volgende keer eventueel rekening mee kunnen houden. Verder een beknopt verslag van bijvoorbeeld de reden waarom hij met de ambulance is opgehaald, echter vanuit vermoedens geformuleerd. Weet dat er organisaties zijn waar ze een contactpersoon naar de organisatie hebben voor dit soort gegevens.

De begeleiding van het slachtoffer heeft naar mijn idee het recht op alle informatie, tenzij er een redelijk vermoeden is dat het slachtoffer bepaalde gegevens niet kwijt wil, denk aan ziektes etc.. Ik handteer voor mezelf sowieso de regel dat er 1 iemand bij het slachtoffer mag blijven, en in de meeste gevallen is dit in zo'n geval een begeleider (die dan automatisch alles mee krijgt).

Het overige publiek zou van mij een "standaard" verhaaltje krijgen dat hij voor (extra) controlle naar het ziekenhuis is. Hierbij heeft het natuurlijk geen zin om om dingen heen te draaien die iedereen gezien heeft (ligt het been bijvoorbeeld in een gekke hoek, dan is het niet logisch om te ontkennen dat er mogelijk een breuk zit).

[Brandpreventist]

De organisatie heeft, aangezien zij toch een bepaalde verantwoordelijkheid hebben, wel het recht om te weten wat de oorzaak is/was zodat ze er een volgende keer eventueel rekening mee kunnen houden. Verder een beknopt verslag van bijvoorbeeld de reden waarom hij met de ambulance is opgehaald, echter vanuit vermoedens geformuleerd. Weet dat er organisaties zijn waar ze een contactpersoon naar de organisatie hebben voor dit soort gegevens.

De begeleiding van het slachtoffer heeft naar mijn idee het recht op alle informatie, tenzij er een redelijk vermoeden is dat het slachtoffer bepaalde gegevens niet kwijt wil, denk aan ziektes etc.. Ik handteer voor mezelf sowieso de regel dat er 1 iemand bij het slachtoffer mag blijven, en in de meeste gevallen is dit in zo'n geval een begeleider (die dan automatisch alles mee krijgt).

Het overige publiek zou van mij een "standaard" verhaaltje krijgen dat hij voor (extra) controlle naar het ziekenhuis is. Hierbij heeft het natuurlijk geen zin om om dingen heen te draaien die iedereen gezien heeft (ligt het been bijvoorbeeld in een gekke hoek, dan is het niet logisch om te ontkennen dat er mogelijk een breuk zit).

Dus gewoon feitelijk vertellen wat je hebt aangetroffen en gedaan hebt zonder vermoedens en gevolgtrekkingen...  

[JordyDelwel]

Ik had ook een vraagje: Ik heb pas terug gepost voor het rode kruis, toen heb ik later thuis aan 1 van mijn ouders verteld wat ik allemaal heb moeten doen (verder geen informatie over de slachtoffers gegeven mbt naam of leeftijd of etc) Mag dit wel of niet? Bijvoorbeeld als je thuis verteld dat ik iemand met een snee in zijn arm heb moeten verbinden (mag ik dat gewoon thuis vertellen) Ik dacht van wel maar ik heb van mijn nicht (zit ook bij nrk) gehoord dat dat niet mag   terwijl andere dat weer onzin vinden !

Graag reactie
Mvg TAS-226

[Dinges]

Zolang je geen namen en medische achtergronden prijsgeeft lijkt mij niks aan de hand, je mag toch vertellen wat je hebt meegemaakt op een werkdag?

[Golly]

Ik vertel meestal ook wel thuis en aan collega's van het rk wat ik heb meegemaakt, en soms maak ik er zelfs een stukje over op mijn blog, als iets me niet 123 loslaat...
Ik noem geen namen enzo dus de slachtoffers zijn niet te identificeren.

Als je kijkt naar sommige medische blogs gebeurt het daar de hele tijd, en dat vind ik niet erg, zolang mensen niet herkenbaar worden gemaakt.

[JordyDelwel]

Zolang je geen namen en medische achtergronden prijsgeeft lijkt mij niks aan de hand, je mag toch vertellen wat je hebt meegemaakt op een werkdag?

Ja dat dacht ik ook maar toen mijn nicht erachter kwam dat ik het aan me moeder had verteld kreeg ik flink de wind van voren  :| Nou bedankt voor je reactie!