Mijn kopje thee:
Tja een inkoppertje, maar dat wordt helaas door velen binnen de organisaties zelf niet begrepen.
Een beroeps gaat naar zijn werk
Een vrijwilliger gaat naar zijn hobby
Dat klinkt als een open deur, maar is in de kern wel het grootste verschil tussen beide.
Een beroepskracht moet aan het begin van zijn dienst naar zijn werk. Hoe leuk dat werk ook is, het is werk; Verplicht. 24 uur met een groep mensen samenleven, waarvoor hij niet heeft gekozen om samen te leven. Hij zou liever met zijn hobby bezig zijn.
Een vrijwilliger moet ook naar zijn werk en zit daar verplicht, te wachten totdat hij naar zijn hobby toe mag gaan. En die hobby is toevallig de Brandweer.
Daarnaast is er nog een wezenlijk verschil. Zoals in elk bedrijf, bestaat de samenstelling uit mensen van alle windstreken. Een deel zal dicht bij het werk wonen, maar een groot deel zal van buiten de standplaats komen. Hierdoor zal een beroepsploeg bestaan uit mensen die niet woonachtig zijn in de gemeente en samenleving. Een beroepsploeg zal in ieder geval zijn bestaansrecht hebben in een grote stad (bedrijfsbrandweer er buiten gelaten). De binding met het werkgebied is dus puur beroepsmatig.
Een vrijwilliger is actief in zijn eigen woongemeenschap. Vaak is niet alleen de lokale bekendheid met de straten goed, maar ook met de inwoners. Ook hierdoor, zeker in kleine gemeenten, zal de binding en betrokkenheid hoog zijn. Het is namelijk niet een bakker in straat X, maar De bakker Y, de broer van, in straat X.
Inhoudelijk geloof ik dat het merendeel van de beroeps en vrijwilligers de taak en verantwoordelijkheden hetzelfde nemen.
(Overal waar hij of hem staat, kan natuurlijk ook zij of haar staan. Brandweerman is als woord wat mij betreft mannelijk, maar kan ingevuld worden door zowel vrouwen als mannen (en net zo goed). Ik ga alleen niet meedoen aan het geforceerde brandweervrouw; de functie is brandweerman m/v
Tot zover mijn disclaimer)
