Absoluut.. echter daar kan je niet een kwaliteitsplan en competentieplan op maken.. dus toetst en traint de organisatie mensen voor dat ze door de organisatie bekwaam en bevoegd worden geacht.. Daarvoor hebben mensen functiebenaming, met bijbehorende bevoegdheden..
Als je dat niet specifiek benoemd, heb je soms mensen (aspirant-medewerkers) die omdat ze verpleegkunde zijn, denken meer te mogen dan anderen.. terwijl ze net een verpleegkunde opleiding hebben afgerond, zonder extra-murale ervaring..
Door leertraject af te spreken, krijgen mensen binnen de organisatie de competentie en ervaring waardoor ze uiteindelijk zelfstandig bevoegd worden, en de leiding kunnen nemen bij interventies..
Het is niet zo dat je na een cursusje van een dag, wervelletsels, onder alle omstandigheden, direct aan multi-trauma slachtoffers op een plank kan leggen.
Daarvoor moet je diverse keren geassisteerd hebben bij echte situaties, en een aantal keren onder begeleiding leiding hebben gegeven aan het team in echte situaties.
en dat registreren we in het competentie systeem en in de logboeken van medewerkers..
Dat je doktor of pleeg bent, zeg op zich zelf niets..., een HBO-pleeg, die alleen op de afdeling interne, of een verpleegtehuis werkt, is zeker niet competent in de blubber met een multi-trauma patient.. maar dat is voor iedereen toch wel vanzelf sprekend..
Wil ik toch even op doorgaan. Want hoe bepaal je of degene die toetst en traint, zelf bekwaam en ervaren is?
Kan in mijn ogen niet zo zijn dat dit door iemand buiten het professionele werkveld gebeurt, want dáár zit de ervaring en kunde.
Om binnen de vrijwillige eerste hulpverlening allerlei leer-trajecten af te spreken vind ik nogal confronterend naar de vrijwilliger die graag aan de slag wil.
En wanneer is iemand ervaren? Als het één keer is voorgekomen, of pas bij tien keer?
Ik denk dat een goede scholing en een kleine toets voldoende moet kunnen zijn. Dit biedt duidelijkheid en iedereen doorloopt hetzelfde traject.
Daar komt de verantwoording bij: wie gaat er borg staan dat de vrijwilliger die door de organisatie is geschoold een bepaalde handeling mag verrichten?
Ook daar heb je dan verantwoording over. En dan kom je hoe dan ook op medisch inhoudelijke vraagstukken terecht.
Ik denk dat daarom juist belangrijk is dat er naast een scholing binnen een organisatie zaken zijn vastgelegd.
- protocollen voor de hulpverleners
- handelingenschema's
- scholingen met een bekwaamheidstoets.
Overigens zijn er genoeg dingen in omloop (bijvoorbeeld LPA en SOSA handelingenschema's). Of deze binnen de eigen organisatie passen is dan de vraag.
