Het is vrij bedroevend. De EHBO taken worden steeds verder verminderd en tot mijn verbazing is het Rode Kruis nu bezig met een tweede soort certificaat genaamd Eerste Hulp, wat een huis-tuin-en-keuken versie van het EHBO diploma is, dus nog minder dan het al is. (Hoewel dat de kwantiteit aan eerste hulp vaardigen wel ten goede komt...) En natuurlijk kan het niet zo zijn als vroeger, ik vertrouw 80 procent van de NRK vrijwilligers niet met een hypodermische naald, ook sommige daarvan die 'verpleegkundige' zijn niet. (Niet dat ik vind dat we weer moeten gaan prikken...) Maar is dit niet de verkeerde kant op groeien? Als een EHBO-er niet vaardig genoeg is om EHBO handelingen uit te voeren, geef je hem toch geen diploma? En over het eindeloos verlengen van zo'n ding ben ik ook niet uit, misschien moet er af en toe maar een soort profcheck komen om te checken of men het echt nog wel weet en vooral kan uitvoeren.
Ik bedoel, dat zou wat zijn als het reguliere onderwijs dat ging doen, diploma-eisen aanpassen aan de leerlingen. Als iets te moeilijk voor iemand is dan is het jammer maar helaas. Maar de vaardigheden die een EHBO-er nu moet kunnen stellen ook niet zo veel voor, het is vooral trucjes leren. Van de achterliggende motieven hoeft men niets te weten, alleen wat te doen bij welke symptomen. Heel oppervlakkig. Ik sprak recent een kader-instructeur in opleiding, die vertelde me dat het druk/steunverband er uit gaat, want "de dokter moet het er toch weer af halen". Straks worden we echt pleisterplakkers...
Ik heb dus een beetje het idee dat de EHBO-er steeds minder mag (en kan) doen, terwijl dat volgens mij helemaal niet hoeft.
Daarom begrijp ik ook wel dat men EHBO-ers niet meer zo serieus neemt, er valt weinig serieus te nemen. Zeker als je kijkt wat er soms rondloopt aan vrijwilligers, mensen die zelf zo om zouden vallen of die je het liefst zo ver mogelijk bij je vandaan houdt. Wat eigenlijk erg jammer is, want het is slecht gesteld met de EHBO kennis in Nederland - en dan vooral het aantal mensen dat kan EHBO-en. Volgens mij zijn we vergelijkbaar met een derdewereldland wat dat betreft. Wat het ergste er aan is is dat je, door deze 'cultuur' van lage niveaus en minder capabele vrijwilligers, je de hoger opgeleiden en zeer capabele mensen afschrikt om vrijwilliger te worden. Een verhaal wat ik ooit opving is dat er bij Groningen eens een vrouwelijke arts aanklopte die wel bij het NRK vrijwilliger wilde worden, maar die snel weer vertrokken was, waarschijnlijk om redenen zoals bovenstaande. Dat vind ik erg jammer.
Wat vinden jullie? Is het terecht dat de medische wereld de 'invloed' van EHBO wil beperken, of moet er juist strenger gekeken worden naar de examens om het niveau op peil te houden? Volgens mij mag je best wel wat verwachten van een EHBO-er en moet je niet bang zijn mensen te laten zakken voor een examen, want wat is de waarde van een test als je niet kunt falen? Bovendien denk ik dat, ondanks het schrijnende tekort aan vrijwilligers, inzetten op een hoger niveau ook juist mensen van hoger niveau zal aantrekken.
