http://www.refdag.nl/nieuws/economie/aanbod_creeert_vraag_1_314111Aanbod creëert vraag
27-02-2009 10:27 | ANNETJE TAKKE
In deze krant las ik kortgeleden een eigenaardig bericht. Het ging over een Duitse basisschoollerares die op een wel heel aparte manier probeerde orde te houden. Meerdere kinderen die zich kennelijk niet door normale methoden tot de orde lieten roepen, waren voorzien van een stuk plakband op hun mond.
Nou, dat is in deze tijd toch iets dat opzien baart en nieuwswaardig is. Wat mij echter nog meer bevreemdde, was het vervolg. Ouders hadden hierover geklaagd en daarom was de juffrouw maar liefst op non-actief gesteld. En dan komt nog het meest opzienbarende: een psycholoog heeft zich over de kinderen ontfermd.
Trauma
Tijden veranderen. Ruim dertig jaar geleden was er in Nederland een lagereschooljuffrouw in klas 1 (de huidige groep 3), die deze methode ook eens toepaste. Ondergetekende en haar vriendje Jan hadden toen kennelijk ook wat meer nodig dan mondelinge aanwijzingen.
Als er in die tijd al iemand op non-actief werd gesteld, dan was dat echter niet onze juffrouw. Nee, schoolkinderen overkwam dat wel bij het herhaald overschrijden van gestelde grenzen; je verdween dan voor enige tijd naar de gang.
Toch ben ik blij dat mij hierom nooit psychologische hulp is aangeboden. Ik weet heel zeker dat ik in de daaropvolgende dertig jaar dan met zekere regelmaat weer psychologische bijstand in had moeten roepen voor ‘trauma’s’ die nog ingrijpender waren dan het reeds genoemde plakband op mijn mond...
Enkele jaren geleden is de organisatie van de huisartsenzorg ’s avonds en in de weekenden gewijzigd. Voorheen ging je voor een spoedeisende zorgvraag naar je eigen huisarts. Tegenwoordig begeef je je in zulke gevallen naar een huisartsenpost (HAP).
Recent is echter uit onderzoek gebleken dat een kleine 80 procent van de medische klachten dat zich aandient op een HAP niet spoedeisend is! Dit fenomeen komen we ook in het ziekenhuis, op de afdeling spoedeisende hulp, tegen.
Mogelijk brengt het anonieme karakter van deze voorzieningen deze toeloop met zich mee. Vroeger bedacht je je nog wel even, of de aard van de klacht dermate ernstig was dat je daar je eigen huisarts ’s avonds of in het weekend mee lastig wilde vallen. Tegenwoordig lijkt het wel dat in toenemende mate de HAP wordt gezien als een soort avondwinkel voor mensen die overdag geen tijd hebben.
Spoedeisend
Elk jaar stijgt het aantal hulpvragen op de HAP met zo’n 7 procent. Een aanwas die vraagt om een toenemend aantal zorgverleners. Want het feit dat deze zorg bedoeld is voor spoedeisende zorgvragen, wil nog niet zeggen dat patiënten (en hun familieleden) met minder dringende klachten in alle gevallen het geduld kunnen opbrengen om uren te wachten, als andere patiënten wél spoedeisende hulp nodig hebben. Agressie, bedreiging en zelfs geweld zijn zaken die helaas voorkomen.
De gezondheidszorg houdt veel mensen bezig en omvat complexe vraagstukken. Dat de kosten de pan uit rijzen en leiden tot een onophoudelijke stroom van beleidsaanpassingen, is bekend. Hoe het tij te keren is een vraag waar niemand echt het antwoord op weet.
Misschien moeten we gewoon eens beginnen bepaalde zorg niet meer aan te bieden.
De auteur heeft een managementfunctie in een ziekenhuis.
