Ik wil nog wel even reageren Tosa, ook politie werk is mensen werk en dus komen er emoties bij kijken. Die kun je gewoon niets uitsluiten. Daarbij als er dan iemand dingen gaat beweren die gewoon niet waar zijn. Dan heb je inderdaad kans dat de blauwe kant zoals je dat noemt fel reageert.
Verders om te reageren op je vraag. De hondengeleider zal niet zomaar zijn hond inzetten, daar heeft hij ook enkele criteria voor. Mede omdat, zoals eerder genoemd het inzetten van de politiehond onder het gebruik van het vuurwapen zit. Als dan de politiehond wordt neergestoken of zakelijk uitgeschakeld. Dan blijft er nog maar een middel over. I
Dus nee, je mag niet zomaar op de verdachte schieten omdat ie een politiehond iets aandoet. Je kunt op de verdachte schieten omdat voordat de hond wordt ingezet je al in een geweldsspiraal zit. Als de hond geen effect heeft, blijft er dus maar een andere manier over. Dat is dus het dienstwapen. Heeft dus niets te maken met de emoties die er vast bij komen te kijken, maar de volgorde waarin de geweldsspiraal oploopt. De hond wordt heel koud en kil gezien als een wapenmogelijkheid in de geweldsspiraal...
Goede reactie, en geeft ook mijn gevoel weer. Van mijn oud buurman (Levende Have Den Haag) had ik inderdaad begrepen dat de hond als escalatie wapen gezien wordt en net onder vuurwapen zit. Als de man daar niet op reageert, blijven er weinig opties over.
Op het emotionele vlak kan ik ook nog meekomen. Een hondegeleider neemt zijn "partner" (volgens mij) vaak mee naar huis. Dit betekent dat er gedurende een aantal jaar een hele hechte band ontstaat tussen agent en hond. De emotievrije constatering dat het een middel betreft vervaagt dan snel. Niet alleen is het dier prive aanwezig maar ook gedurende het werk (primaire taak). (Als ik al zie hoe ik reageer op mijn hond toen ik deze moet laten inslapen, en ik werkte niet met het beestje, het was wel een maatje ) Op het moment dat iemand dan op jouw maatje in begint te steken, komt ook daar emotie bij vrij en probeer je alles om hem te redden. (En als ik de berichten begrijp is dat ook gelukt).
Als een persoon zo reageert op de politie en een politiehond, dan moet je je afvragen wat deze persoon zal doen bij een willekeurige volwassen voorbijganger of kind. Welke risico's wil je nemen? Als de betreffende agent niet had geschoten, was blijven praten en de volgende stap was een voorbijganger of hij steekt bij een paar collega's; Hadden we dan niet geroepen dat hij eerder had moeten acteren.......?
Vergeet ook niet: De man had zijn auto kunnen parkeren, duidelijk aankunnen geven dat hij zich overgaf aan de agenten, rustig uit kunnen stappen (handen zichtbaar) en zijn aanhouding kunnen accepteren. Het was (op basis van de gegevens in de media) zijn keuze om anders te doen.
(Zoals zo vaak; het is mijn mening, gebaseerd op open bronnen, ongehinderd door een gebrek aan kennis vanuit het mooie rotterdamse bezien
)
