Het punt is, dat men heel snel klaagt over de apparatuur, terwijl het echte probleem vaak bij de gebruiker zit.
Dat ben ik dus niet me je eens: die apparatuur is een stukje ondersteunende techniek die ten dienste moet staan van de gebruiker. Als de gebruiker het niet snapt, ligt het dus aan het ontwerp van het apparaat....
Hoorde gisteren nog een mooi verhaal van een vriend van me die zijn oma van 82 de vakantiefoto's ging laten zien op een iPad. Hij laat haar zien hoe ze moet bladeren en zonder verdere uitleg bladert ze door de foto's en ontdekt zelf het zoomen, draaien etc. Dat is dus een goed ontwerp!
Als ik snel nadenk over een goed ontwerp voor een portofoon, dan zou ik gelijk zeggen: portofoons bestaan al tientallen jaren en de bediening is eigenlijk nooit wezenlijk veranderd (draaiknoppen voor kanalen en volume, spreeksleutel onder wijs- en middelvinger). Als je dan de onderhuidse techniek veranderd (analoog -> digitaal) moet je er dus voor zorgen dat je dit logisch verwerkt in de bestaande knoppen, dus zonder deze aan te passen. Zodat een brandweerman in de hitte en de rook of een redder op volle zee blindelings een oproep kan doen, zoals ze gewend zijn...
Als ik een C2000-porto zou moeten ontwerpen, zou ik eerst kijken hoe men de analoge portofoons gebruikt (welke knoppen zijn waarvoor, maar vooral: wanneer gebruik je die en waarom). Die functies en handelingen moeten dan in ieder geval zo terugkomen. Vervolgens kijk je hoe je de toegevoegde functies van C2000 aan dat basismodel toevoegt, zodat het een logische aanvulling is.
En dat gaat niet alleen om knoppen en schermpjes: het denken in groepen, banken etc. komt van de informatietechnologen die op hoog niveau de architectuur van het netwerk hebben ontworpen. Voor de gebruiker moet je daar eigenlijk een ontwerpslag overheen maken, waarbij je dit vertaalt naar wat je daar dan in de praktijk mee doet. Het is lastig om hier nu een voorbeeld van te geven, daarvoor werk ik te weinig met C2000, maar vergelijk het met pinnen bij een andere bank dan je eigen: Daar gaat een hele architectuur achter schuil met koppelingen tussen verschillende systemen en organisaties, maar uiteindelijk krijg jij gewoon geld dat van jouw rekening bij de juiste bank wordt afgeschreven. En bij alle pinautomaten gaat dat met een zelfde soort keuzeschermpjes. Bij C2000 heb ik steeds het idee dat ik zelf de juiste bank moet zoeken via de juiste koppeling, terwijl ik alleen maar geld wil. Zoals gezegd werk ik weinig met C2000, maar zo komt het op mij over.
