Ik begrijp jullie argumentatie.
In eerste instantie zou ik zeggen dat een directe lijn tussen CoPI en OSC de voorkeur geniet. Immers: als de communicatie over meer schijven moet, wordt de kans op miscommunicatie groter. En de communicatielijn wordt langer, waardoor er dus meer tijd overheen gaat voordat het bericht z'n bestemming bereikt.
Heb je bijvoorbeeld een partyschip op het IJsselmeer met een x-aantal slachtoffers, lijkt het mij handig als de OSC direct aan het CoPI kan doorgeven wat zij aan slachtoffers kan verwachten. De kustwacht zou dat kunnen meeluisteren, als daar qua techniek en personeel in wordt voorzien, zodat zij op de hoogte blijft. Andersom kan ook: OSC meldt aan het KWC en het CoPI luistert mee.
En of je dan het CoPI, de OSC en het KWC in één C2000 gespreksgroep gooit of hen allen laat communiceren via een marifoonkanaal, maakt m.i. niet zoveel uit. Het 'netwerkje' is hetzelfde.
Een liaison kustwacht in het CoPI is dan natuurlijk wel zo makkelijk, omdat die de taal spreekt.
Dat lijntje tussen CoPI, OSC en KWC moet je denk ik wel beperken tot de coördinatie op hoofdlijn. Als daar alle operationele berichtgeving doorheen komt, heb je kans dat cruciale SitRaps worden verstoord..
In het handboek incidentbestrijding op het water staat overigens het volgende:
3.2.3 Oplossing voor “behoefte aan coördinatie op incidentlocatie”
Bij incidentbestrijding op het water is al snel behoefte aan afstemming en coördinatie
op de plaats van het incident. Dit vanwege het feit dat op het water niet altijd het gehele
incident voor alle procesverantwoordelijken zichtbaar is en verschillende partners
aanwezig zijn. Om in die gevallen toch een goede afstemming en een juist beeld te
krijgen van de situatie op het water kan een functionaris worden belast met de praktische
coördinatie op de plaats van het incident. Deze functionaris wordt “On scene coördinator”
(OSC) genoemd.
Omdat de functie van OSC een ‘extra’ functie is ten opzicht van incidenten op het land,
roept deze term veel vragen op (vooral bij de landpartijen). Om helderheid te verschaff en
in zijn taken en bevoegdheden, en om toe te lichten hoe deze functionaris past in het
geheel van de incidentbestrijding, is de functie van OSC hieronder nader uitgewerkt.
De volgende uitgangspunten gelden voor de instelling van een OSC:
1. Op basis van bepaalde criteria kan besloten worden zo spoedig mogelijk een OSC in te
zetten. Bijvoorbeeld bij het ontbreken van zicht op het incident kan er behoefte bestaan
aan ‘een verlengde arm’ van de OvD.
2. De procesverantwoordelijke wijst in dat geval één (functionaris als) OSC aan op een
geschikt vaartuig of verkeerspost met zicht op het incident. Deze eenheid neemt in
principe niet deel aan de procesuitvoering. De OSC dient bij voorkeur te beschikken
over zowel VHF (marifoon) als over C2000: Indien in een acute situatie nodig kan de OSC
taak worden uitgevoerd door de schipper van een passerend vaartuig totdat een beter
toegeruste functionaris de OSC taak kan overnemen.
3. Er worden vaak eenheden van andere disciplines ingezet bij de genoemde waterprocessen.
Deze eenheden melden zich in dat geval bij aankomst bij de OSC.
4. De OSC valt afhankelijk van het type incident onder één van de procesverantwoordelijken.
Ter illustratie: bij verontreiniging is dat de OvD-W, bij ordeverstoring de OvD-P,
bij SAR de OvD-W of de OvD-B. Bij elke incidentlocatie kan maar één OSC tegelijkertijd
operationeel zijn.
5. De OSC stemt de activiteiten op het water op elkaar af en wordt ingezet als ‘ogen en
oren’ voor de wal. De OSC dient niet in de taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden
te treden van de OvD en de Leider CoPI.
Voor de precieze communicatielijnen en verbindingsschema’s wordt verwezen naar
hoofdstuk 5, Informatiemanagement.
De OSC heeft de volgende taken21 :
• Zich ter plaatse een totaalbeeld vormen van het incident en de positie van de verschillende
betrokken schepen, personen etc.
• Het coördineren van de inzet van de vaartuigen ter plaatse.
• Het afstemmen van de tactiek van de inzet ter plaatse en briefing van nieuw
aangekomen eenheden.
• Het maken van afspraken over de tijdstippen waarop deelnemende eenheden zich
melden bij de OSC en (virtueel) stuurhutoverleg hebben.
• Zo spoedig mogelijk communiceren met de OvD in het CoPI over het totaalbeeld van
het incident.
• Onderhouden van de verbinding met de OvD in het CoPI en bij SAR op ruime binnenwateren
tevens met de Kustwacht.
Om verwarring te voorkomen wordt benadrukt dat de OSC de volgende taken niet heeft:
• ‘Aansturing’ en ‘bevelsvoering’ van de ingezette bestrijdingsteams - dat gebeurt door de
hoogst leidinggevende van het betreff ende proces, bij GRIP 1 en hoger via een OvD in
het CoPI.
• Totale multidisciplinaire “coördinatie”. Die vindt bij GRIP 1 en hoger plaats in het CoPI.
Deze afstemming is gericht op het belangrijkste monodisciplinaire proces van dat
moment.
In het CoPI zijn leidinggevenden van de hulpdiensten en eventueel adviseurs actief.
Zij moeten de informatie die binnen de verschillende diensten bekend is op een efficiënte
manier met elkaar delen en acties afstemmen op de te behalen operationele doelen.
Daarnaast moeten zij het hogere echelon (ROT) adequaat informeren, adviseren en
besluiten voorleggen. Hierbij is vooral het effect van het incident op de omgeving van
belang. De OSC voorziet de OvD in het CoPI van informatie over de activiteiten op de
plaats van het incident.
Criteria voor de locatie van een CoPI zijn:
• Een veilige plaats
• Goed bereikbaar
• Bij voorkeur met zicht op het incident
• Goede communicatiemiddelen
• Bij voorkeur bij de aanlandingsplaats
Als ik dat zo lees, lijkt de communicatie tussen OSC en CoPI/OvD de prioriteit te hebben boven communicatie tussen OSC en KWC.
Er zitten in dat stuk wel veel '
als... dan...' bepalingen.
Als er sprake is van dit type incident,
dan gaat die OvD erover. Maar
als er sprake is van dat type incident,
dan gaat die andere OvD erover. Dat maakt het behoorlijk complex vind ik.
Maar goed, er heeft natuurlijk niet voor niets een hele commissie Waterrand aan dit probleem gewerkt. Kennelijk is dit de beste werkwijze.
